"Zal ik je helpen?"

De oudste tribuut van district 3 keek geschrokken op, ze liet onhandig de boog neerzakken. Celene had meteen gezien dat ze er niet goed in was, ze had de pijl niet goed vast en de pijl was ook niet in evenwicht. Celene wist goed hoe Zod het haar had geleerd, ze kreeg een raar kriebeltje in haar maag en er ontsprong iets in haar hart.

Het was heimwee.

Ze had er al last van toen ze die morgen wakker werd, de verdriet die haar overviel had niets goeds in zich. Maar de warme chocolade die Maia had aanprees om te proberen hielp er een beetje tegen. Maar nu kon ze Maia nergens vinden.

De tribuut van 3 leek nog steeds niet te beseffen wat Celene had gevraagd, daarom besloot ze het maar te herhalen, ''zal ik helpen?''

Het zestienjarige meisje knikte langzaam, ''ok,'' antwoordde ze.

Celene liep een paar stappen dichterbij naar het meisje, ''ik ben Celene,'' stelde ze haar voor.

''Lucretia,'' mompelde het meisje met een rood gezicht.

Celene pakte de boog vijf centimeter van Lucretia 's vingers vandaan, ze trok de boog omhoog. Ze pakte met haar vrije hand Lucretia 's andere vingers vast. Ze zette ze op de goede plaats bij het hout van de pijl.

''Hou de boog nooit stevig vast,'' legde ze Lucretia uit, ze kopieerde precies te woorden van Zod in haar herinneringen, ''je moet je heupen recht houden,'' Lucretia deed wat Celene zei.

''Je bent rechts, toch?'' vroeg Celene voor de zekerheid.

Lucretia knikte van ja, ''sluit dan je linkeroog,'' beval Celene haar. Ze ging achter Lucretia staan en pakte haar rechterelleboog vast, ze trok hem zachtjes naar achteren, ''trek altijd met je schouderspieren en bovenarmspieren. Anders lukt het niet.'' Lucretia knikte.

Celene trok de pees zover dat het tegen Lucretia 's wang eindigde, ''mikken,'' ze bewoog de boog een beetje naar rechts, ''en laat los-'' Celene liet eerder los, Lucretia liet daarna los.

De pijl belandde naast de pop in het schuim. Lucretia draaide haar naar Celene om, ze zag haar ogen glimmen. Celene gaf haar een high- five, ''goed voor de eerste keer,'' prees ze haar.

''dankjewel,'' zei Lucretia enthousiast, ''zonder je zal het me niet gelukt zijn.. of ik had het aan de trainers moeten vragen..''

''en dat is eng, ik weet het,'' voegde Celene toe. Ze zag in haar ooghoek het meisje uit district 4 naar haar kijken.

Lucretia haalde diep adem, ''weet je hoe je vallen moet zetten?'' vroeg ze ernstig.

Celene moest toegeven dat ze haar leeftijdsgenoot niet wilde teleurstellen, en het was wel waar dat ze niet zó goed vallen kon zetten, Zod moest haar er altijd bij helpen. Een beetje help in deze tijden kon ze wel gebruiken.

''Nee,'' loog ze.,

''Dan laat ik je dat zien,'' Lucretia liep enthousiast naar het deel van de vallen. Ze pakte een paar messen en touwen van de tafel bij het gedeelte, ze zakte neer op de grond en klopte op de grond naast haar, Celene ging naast haar zitten.

Het maken-van-vallen-gedeelte bestond uit een stuk aarde, takjes lagen overal en er stond lang gras, er waren zelfs lage struikjes

''Je maakt eerst een inkeping in een stok en in een grotere stok,'' legde Lucretia uit, ''zodat ze in elkaar haken. Je moet de grote stok in de grond slaan-'' bij elke stap die ze uitlegde deed ze wat ze zei, Celene herkende de handelingen van Zod, hij was net zo handig als Lucretia- ''maar dit moet je wel bij een jonge flexibele boom of struik doen-  daarna maak je een strik-'' ze pakte het touw en knoopte een rondje uit het korte touw-

''je maakt de strik stevig vast aan het stokje-'' ze deed het bij het dunne stokje- ''aan de bovenzijde van het stokje maak je een steviger stuk touw vast-'' Lucretia knoopte een steviger touw aan de bovenkant van het stokje, daarna kerfde ze met het mes een inkeping in beide stokjes, ze liet ze aan Celene zien, Celene knikte-

''je haakt dan de inkeping van het kleine stokje in die van het grote stokje, dan buig je de struik zo ver naar het stokje toe-'' Lucretia boog de struik naast haar naar beneden, de struik brak niet, ''dan bind je het touw- dat aan het kleine stokje zit aan de struik. Nu staat de strik onder spanning. Als er een dier door de strik loopt zal de stok uit de inkeping van de grote stok vallen en vang je het kleine dier.''

''Dat was wonderbaarlijk,'' prees Celene haar. ze wist dat ze dit nooit zelf had kunnen doen.

''Dankjewel,'' bedankte Lucretia haar. ''dan kan ik tenminste iets terug doen voor je hulp.''

Even later ging Lucretia haar eigen weg, ze zei dat ze nog met de boog wilde oefenen en ze hoefde Celene's hulp niet, ze zal het nu alleen doen. Celene vond dat best, ze ging verder met de onverplichte oefeningen, ze wilde nu niet bij de verplichte zijn omdat de beroeps er nu ook waren. En ze wilde de meeste van hen niet meer onder ogen komen.

Haar blik vond de twee tributen van 5, eentje van hen had rood haar- net als Celene, alleen waren haar haren krulliger en meer oranje, ze had lichtblauwe ogen en ze was klein- ze was dan ook nog derttien. De andere tribuut was ouder, dezelfde leeftijd als Celene en ze had donkerbruin- rood haar en hazel bruine ogen, ze was langer dan Celene.

De twee tributen waren druk bezig om vuur te maken. Celene zakte voor hen neer, district 5 keek op. ''Mag ik helpen?'' vroeg Celene.

Dat was het, dat was waarom haar verlangen naar district 6 verminderd werd, als ze druk bezig was met anderen kon ze er niet veel over nadenken.

''Prima,'' zei de oudste, ''mijn naam is Hera. Dit is Delphi en jij bent?''

''Celene,'' antwoordde Delphi voordat Celene iets kon zeggen. Celene keek haar vragend aan, ''ik heb het onthouden van de trekking en zag het op je voorbereidingsdeur.''

Celene knikte, ''je moet de-'' ze legde uit hoe je veel spanning moest veroorzaken tussen de twee stukken hout. Delphi en Hera keken geïnteresseerd naar de twee blokjes, en al snel ontstond er een klein spiraaltje van rook. Maar hun aandacht vaarden al snel weg.

''Kijk-'' mompelde Delphi naar Hera, Celene keek op van haar werk. Delphi wees naar het raam van de spelmakers. Hera keek er ook na, ze kneep haar ogen dicht en leek iets te zien, want ze lachte hartelijk.

Celene keek ook naar waar ze naartoe keken, het enige wat ze zag waren de spelmakers die aan genieten waren van hun wijn en warme dranken. Ze snapte niet waarom Hera lachte, het was helemaal niet zo grappig. Delphi begon ook te lachen.

''Wat is er zo leuk?'' vroeg Celene.

De twee tributen keken elkaar lachend aan.

''Knijp je ogen eens dicht,'' adviseerde Hera. Celene deed wat ze van haar vroeg, maar nog steeds zag ze niets, ''kijk naar het rechterhoekje,'' gaf Hera meer informatie.

Celene zag het eerst niet, want ze dacht dat het een belemmering was in haar zicht, maar toen ze met haar ogen knipperde zag ze dat het niet aan haar ogen lag. Het lag aan het open raam van de spelmakers.

Het.. leek te.. trillen.

''Wat is dat?'' vroeg ze aan de tributen van 5.

Ze begonnen weer te lachen, nu wat zachter, Celene zag dat meer tributen naar hen keken.

''Het is een zwakke plek in een krachtveld,'' legde Hera uit, ''de spelmakers worden beschermd door een krachtveld.''

''Waarom? Zijn ze bang dat we ze aanvallen?''

''Ja,'' gaf Delphi toe. ''Mijn moeder vertelde me over wat de Spotgaai had gedaan,'' fluisterde ze. ''ze schoot een pijl door het raam en raakte bijna een van de spelmakers. Ze willen voorkomen dat er nog een moordpoging op hen uitgevoerd word.''

''Ik denk niet dat de Spotgaai hen wilde vermoorden,'' zei Hera op een normale toon, ''ze wilde aandacht en dat konden ze haar niet geven. Dus deed ze het beste wat ze kon doen; aandacht opeisen.''

Delphi keek bedenkelijk, ''maar waarom zouden ze het nog steeds doen als het meer dan twintig jaar geleden is gebeurd?''

''geen idee,'' zei Hera met ophalende schouders.

Celene kreeg het gevoel alsof ze niet meer bij het gespreksstof hoorde, ze wilde haar er wel weer in mengen, ''hoe weten jullie dit?''

''We krijgen het geleerd op school,'' legde Hera uit, ''alles dat te maken heeft met elektriciteit en krachtbronnen. We leveren tenminste all het kracht aan het Capitool als de dammen tenminste goed werken.''

''Dat is-''

''-cool,'' onderbrak Delphi haar, ''voor jou misschien, maar niet voor ons. Het is heel saai. Net als het is voor jou om over treinen en machines te leren.''

Celene moest toegeven dat dat wel waar was, meestal probeerde ze niet op school in slaap te vallen tijdens de lessen.

''Werken de meeste van jullie niet in de kerncentrale?'' vroeg Celene nieuwgierig, ze had namelijk twee jaar geleden gehoord van Ceaser Flickerman dat er twee tributen waren die in de kerncentrale werkten en dat ze misschien viel te bieden hadden in de spelen.

''Alleen ik,'' antwoordde Hera, ''Delphi moest eigenlijk dit jaar beginnen.''

''Je moet niet vergeten dat ik weet hoe je explosieven moeten ontwapenen,'' voegde Delphi toe, ''van m'n pa geleerd. Misschien hoef ik dan niet in de centrale te werken.''

''O,'' zei Celene, ''moet je dan iets anders doen?''

''Je mag dan je school afmaken,'' legde Hera uit, ''het is een soort privilege.''

Daarna gingen ze verder met het vuur, Hera probeerde het na het voorbeeld van Celene en het lukte haar. Delphi had nog hulp nodig, maar uiteindelijk lukte het om een spiraaltje rook te veroorzaken.

Na het vuur onderdeel ging Hera naar een van de verplichte onderdelen en liet Celene en Delphi alleen. Het jongste meisje van district 4 voegde haar bij hen, haar naam was Medea- Celene was haar naam na de boetes allang vergeten. Ze leerde hen hoe je messen vast moest houden en ook moest gooien, Lucretia voegde haar ook bij hen tijdens de lunch.

Ze zakte naast Medea neer en begon meteen te praten, ''als beroeps naar je staren ben je een gevaar voor hen,'' zei ze met een glimlach op haar gezicht. Medea liet niets merken over de opmerking.

''Maar ik heb ze net bekeken, hé,'' fluisterde Lucretia, nog steeds met die glimlach op haar gezicht. Celene kreeg het idee dat ze iets had gedaan of iets van plan was, ''ze lijken me niet zo gevaarlijk.''

''Hoezo?'' vroeg Delphi.

''Ze zijn niet goed in de survival oefening, ze redden het zonder hun sponseren en de Hoorn des Overvloeds nog niet eens een dag.''

Celene keek nu ook naar de beroeps, ze waren druk aan praten en aan eten. Ze kwamen inderdaad niet dreigend over tijdens de pauze, maar tijdens de trainingen sloofden ze zich erg uit.

''Maar we moeten wel oppassen voor die oudste van 1 en de jongste van 2,'' legde ze uit. ''ik heb ze gezien bij de survival oefeningen en ze zijn goed.''

♚»↞

Celene negeerde Haymitch'  gepraat zo veel mogelijk, hij praatte over de sponsoren en over nog meer onderwerpen die ze niet begreep. Maar Maia knikte enthousiast en weerde soms vragen terug.

Maia had haar aan het einde van de lunch bij hen gevoegd, ze zei iets over de tributen van 8 en 7, nog een gespreksonderwerp dat Celene probeerde te negeren. Want na de woorden van Lucretia had ze genoeg om over na te denken.

''Maar we moeten wel oppassen voor die oudste van 1 en de jongste van 2''.

Ze had ''we'' gezegd, eerst zou je er niet echt over mopperen of over nadenken, maar dat goldt niet voor Celene. Het eerste wat ze wilde in de arena was geen bondgenoot, ten eerste zal ze niet gehecht aan hen raken, ten tweede hoefde ze hen niet te vermoorden wanneer de tijd rijp was. En ten derde was ze niet echt goed in grote bondgenootschappen, zoals de tributen waar ze in de pauzes bij zat.

Maar ze vond het ook zo stom om het tegen de anderen te zeggen, ''hé jongens, het was heel leuk, maar ik moet helaas alleen verder''.

Dat ging ze echt niet doen. je maakte dan meer vijanden dan je eigenlijk moest hebben.

En dan had je nog die beroeps, vooral het meisje uit 4, die haar alleen maar aan bleef staren, maar het kon ook zijn dat ze naar haar mede-tribuut keek. Want Medea bleef altijd dichtbij Celene, alsof ze dacht dat Celene haar kon redden van de valse blikken van de beroeps.

Ze sprak die avond ook nog haar styliste over haar districtsaandenken. Hij wilde de ketting in de ontwerpen voor de interviews en de kleding voor de arena verwerken. Dat was dan alvast geregeld, dacht Celene.

A/N

DIT WAS VOLGENS MIJ HET SAAISTE HOOFDSTUK DAT IK OOIT GESCHREVEN HEB.

MAGIC