Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

𝐇𝐞𝐜𝐭𝐨𝐫 𝐅𝐨𝐫𝐭 🇪🇸

𝐏𝐄𝐃𝐈𝐃𝐎.: —–—
𝐌𝐄𝐓𝐀.: 40 votos e 10 comentários
𝐒𝐈𝐍𝐎𝐏𝐒𝐄.: Fica comigo esta noite
𝐏𝐄𝐑𝐒𝐎𝐍𝐀𝐆𝐄𝐍𝐒.: Hector Fort ¡×! Lieve De Jong

.¸¸.·♩♪♫ • 𝐋ieve 𝐃e 𝐉ong 𝐏oint 𝐨f 𝐕iew • ♫♪♩·.¸¸.


O céu lá fora parecia desabar. Apertei o casaco contra o corpo, mesmo estando dentro de casa, como se aquilo me pudesse proteger. Os relâmpagos iluminavam a sala a cada poucos minutos, e os trovões faziam o chão vibrar como se algo estivesse prestes a ruir, como se o mundo estivesse prestes a desabar mesmo sobre os meus pés.

Eu detestava tempestades. Sempre detestei. E agora, sozinha na grande casa do meu irmão, tudo parecia mais intenso, mais assustador. Peguei no telemóvel com as mãos um pouco trémulas, hesitando por uns segundos antes de abrir a conversa com o Hector.

Lieve 💋
"Estás ocupado?"

Hector 💕
"Não, acabei de sair do jantar com os meninos. Está tudo bem?"

A resposta dele foi quase imediata. Mordi o meu lábio, hesitante. Não o queria estar a incomodar.

Lieve 💋
"Está a trovejar muito... e eu não gosto nada disto. Podes vir até cá?"

Houve uma pausa de segundos que pareceram horas antes da resposta dele finalmente chegar.

Hector 💕
"Já estou a caminho, amor. Dá-me 15 minutos. Não te preocupes, eu vou aí proteger-te dos trovões."

Sorri, aliviada, e fui buscar uma outra manta para colocar sobre a minha cama, apenas para me distrair enquanto Hector não chegava, ainda que o som dos trovões me fizesse estremecer a cada instante. Quando ouvi finalmente a campainha tocar, corri até à porta.

— Estás mesmo aqui — disse, quase num sussurro, antes de me atirar para os braços dele.

Hector riu, envolvendo-me num abraço forte, aconchegando melhor o meu corpo ao seu.

— Claro que estou. Achavas mesmo que te ia deixar sozinha com esta tempestade, a saber que tens medo? — murmurou, beijando o topo da minha cabeça antes de eu o puxar para dentro.

Caminhámos até ao meu quarto, onde nos sentámos sobre a cama, um filme aleatório a passar na televisão que eu tinha em frente à cama. Ajustei-me melhor sobre o peito de Hector, as mãos dele sobre o meu cabelo a fazerem um carinho lento.

— O teu coração está a bater muito depressa — disse ele com um sorriso suave.

— É por causa da tempestade — murmurei.

— É? Ou será que és apenas tu que ficas nervosa quando estou assim tão perto?

Olhei para ele com ar de repreensão antes de lhe dar um pequeno empurrão, rindo. Hector riu também, não perdendo tempo em puxar-me para um beijo. Era isso que ele sabia fazer de melhor: transformar o medo em leveza, em conforto, em momentos de puro amor e carinho.

— Posso pedir-te só uma coisa? — perguntei assim que nos separámos, a voz baixa.

— Tudo o que quiseres.

— Dorme aqui hoje. Só esta noite. Por favor.

Ele fixou os seus olhos em mim, com um sorriso terno.

— Fico esta e todas as noites que quiseres... — murmurou, voltando a puxar o meu rosto contra o seu, juntando os nossos lábios mais uma vez.

E mesmo com toda a tempestade lá fora, no silêncio quente dos braços dele, eu soube que não havia lugar mais seguro no mundo para estar.

FIM ♡

1. Ideias para o último imagine? Ou menino para o último imagine?

2. Quem fez pedidos e eles ainda não foram postados, não se preocupem, o próximo livro está quase quase a ser postado.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro