ΚΕΦΑΛΑΙΟ 57

Η αγάπη είναι η κραυγή της αυγής.
Η αγάπη είναι ο ύμνος της νύχτας.

Βίκτωρ Ουγκώ

Σε όλη την διαδρομή μέχρι και που έφτασαν στο σπίτι δεν μιλούσαν.Ο Λάμπρος είχε εκνευριστεί μαζί της και δεν μπορούσε να το κρύψει.Εβγαλε τα ρούχα της φορώντας τις ζεστές τις πιτζάμες,οταν επέστρεψε στο σαλόνι τον βρήκε να βάζει σε ενα ποτήρι λίγο ουίσκι

«πιες αυτο εσύ και πήγαινε σιγά σιγά για ύπνο,χρειάζεσαι ξεκούραση» αποκρίθηκε δίνοντας της ενα δυνατό χάπι για τον πονοκέφαλο που ηδη είχε αρχίσει πιάνει,δικαιολογημένα βέβαια μετά απο τα τόσα ποτήρια σαμπάνιας που είχε καταναλώσει νωρίτερα. Η Βασιλική το ήπιε χωρίς καμία αντίρρηση,ευχαριστώντας τον που την σκέφτηκε

Καθισε δίπλα του στον καναπέ κουλουριαζοντας το σωμα της σαν μικρό παιδί.Πηρε μια βαθιά ανάσα ζητώντας του έπειτα συγγνώμη φανερα μετανιωμένη για την απαράδεκτη συμπεριφορά της νωρίτερα στην έπαυλη του Ιωσήφ. Εκείνος είχε έρθει μαζί της για να την βοηθήσει αψηφώντας την κούραση που ένιωθε μετα απο το πολύωρο ταξίδι και εκείνη τον παρακουσε κάνοντας σαν μικρό παιδί

«μου ηταν ακατόρθωτο να αντέξω την εικόνα του με την Στεφανία,κατάλαβε με Λάμπρο μου.Ζήλεψα,ένιωθα να καίγομαι απο την ζήλεια μου,πέθαινα» παραδέχτηκε αφήνοντας επιτέλους τα δάκρυα της ελεύθερα,τοση ωρα συγκρατούσε τον ευατό της

Πάσχιζε με μανία να μην ξεσπάσει,
πριν μπει στον δρόμο της ο Ιωσήφ ήταν αποφασισμένη να πάει στον Βίκτωρα,να τον απομακρύνει απο την Στεφανία και να του φωνάξει δυνατά πόσο τον αγαπούσε, πως ποτε δεν σταμάτησε και ούτε προκειται να το κανει.

«με το να καταφευγεις στο ποτό ψυχη μου ή ακόμα χειρότερα στην συντροφιά του Ιωσήφ δεν θα κατα πνίξεις την ζήλεια σου, χειρότερα θα τα κάνεις και το ξέρεις πολυ καλά...» ευτυχώς που ο Λάμπρος ήταν μαζι της εκείνη την ώρα, την έσωσε απο αυτό που σκόπευε να κανει και φυσικά απο τα χέρια του κακού 'λύκου ' ονόματι Ιωσήφ που κατά σύμπτωση ήταν ο αδερφός της Στεφανίας

«Λάμπρο μου ειμαι ανόητη,η ζήλεια μου ξεπερνά τα όρια.Νιώθω τυχερή που σε είχα δίπλα μου σήμερα, σε χρειαζόμουν.Η βραδιά ήταν γεμάτη εκπλήξεις και λανθασμένες κινήσεις απο μέρους μου,μια καταστροφή γενικά» παραδέχτηκε ήρεμα φέρνοντας στο μυαλό της την στιγμή που ο Ιωσήφ της αποκάλυψε την σχέση του με την Στεφανία και τον Βίκτωρα

Ηταν αδερφός της, κουνιάδος του...

Για αυτό η μορφή του της θύμιζε κατι, τον είχε δει στον γάμο όταν είχε έρθει κρυφά χωρίς να την αντιληφθεί κανεις.Στεκόταν πισω πίσω να βλέπει τον άντρα που λάτρευε να παντρεύεται άλλη και οχι οποιαδήποτε αλλά την φίλη της,την κοπέλα που βοηθούσε με το πρόβλημα της...

Πόση ειρωνεία...

«τελείωσε ψυχή μου,απο εδω και πέρα θα είμαστε μαζί και αυτος δεν πρόκειται να σε πλησιάσει,αρκετά έχει κάνει,και ξέχνα το ραντεβού» αναφερόμενος στην προηγούμενη συζήτηση της με τον Ιωσήφ όπου και κανονισαν να βρεθούν

«ολα για ενα ρίσκο Λάμπρο μου» ειπε μόνο ζητώντας του να καθίσουν για λίγο να ηρεμήσουν χωρις να συζητούν τίποτα.Το κεφάλι της ακομα πονούσε,
έκλεισε τα μάτια της και βολεύτηκε καλύτερα στην αγκαλιά του νιώθοντας ασφάλεια

«ολα για σενα ψυχή μου»ψιθύρισε σφίγγοντας την περισσότερο στην αγκαλιά του

Ο Λάμπρος ήταν ο φύλακας άγγελος της πλέον,την αγαπούσε, την λάτρευε οσο τίποτα άλλο.Μπορεί κάποτε να την πλήγωσε αλλά τώρα το μόνο που ήθελε ήταν να την προστατεύσει, να την κρατήσει ασφαλή οπως είχε υποσχεθεί..ολα για εκείνη.Ολα!

Την ιδια στιγμή ο Βίκτωρας με την Στεφανία είχαν γυρίσει σπίτι, με τον δεύτερο να πίνει ασταμάτητα.Ειχε θυμώσει με εκείνη, και με ολους
Ειχε θυμώσει με την παρουσία της Βασιλικής στην δεξίωση του Ιωσήφ, πως γνωρίζονταν αυτοί οι δύο; αυτό τον θύμωνε ακομα περισσότερο

«θέλεις να μου μιλήσεις;» κάθισε δίπλα του αγγίζοντας απαλά τον ώμο του, δεν της άρεσε που τον έβλεπε σε αυτή την κατάσταση, δεν του αξιζε σε καμία περίπτωση.

Η κατάσταση ήταν ηδη περίπλοκη, η παρουσία της Βασιλικής στην δεξίωση τους επιασε απροετοίμαστους,τι δουλειά είχε με τον Ιωσήφ; έδειχνε να την ξέρει καλα ομως γιατι δεν του ειχε δώσει το αληθινό της όνομα;

Η κυρία Παναγιώτα της ειχε αναφέρει πως τις τελευταίες ημέρες η διάθεση του είχε αλλάξει, ειχε γίνει πιο φιλικός απέναντι σε όλους και το χαμόγελο ήταν βαθιά χαραγμένο στα χείλη του.

Συμπεριφερόταν σαν τον παλιό καλο Ιωσήφ, εκείνον τον άνθρωπο που η Στεφανία αγαπούσε και θαύμαζε... Τον Ιωσήφ του παρελθόντος..

Υποψιάστηκε λοιπόν πως πίσω απο αυτή την αλλαγή σίγουρα θα κρυβόταν κάποια γυναίκα,και ετσι της το είπε αμέσως. Ισως ήταν καλο σημάδι.Και αν όντως η γνωριμία του με την Βασιλική ήταν η αιτία για την αλλαγή του τοτε το μπέρδεμα θα γινόταν μεγαλύτερο...Θυμήθηκε αμέσως τα λόγια της κυρίας Παναγιώτας,της είχαν κάνει εντύπωση αλλα δεν είχε δώσει σημασία

«ναι κόρη μου συνέχεια χαμογελάει και έχει σταματήσει να προσβάλει τον οποιαδήποτε. Ειναι τεράστια η αλλαγή του,στο λεω εγω που τον μεγάλωσα τοσα χρόνια.

Ασε που μιλάει πολλες ώρες στο κινητό και μια δόση άκουσα να λεει ενα γυναικείο όνομα, για κατσε να δεις πως το είπε» δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε, δεν μπορεί να ήταν ο αδερφός της αυτός

«Παναγιώτα μου αλήθεια δεν μπορώ να πιστεψω οτι μιλας για τον αδερφό μου» η έκπληξη της ήταν φανερή

«στον σταυρό που σου κάνω κόρη μου,ειναι απίστευτο αλλα αληθινό. Ισως η κοπέλα αυτη να γιατρέψει την ψυχή του» σε αυτό συμφωνούσαν και οι δυο «το θυμήθηκα Βαλέρια την είπε, ναι Βαλέρια»

«μολις την είδα ήθελα να τα σπάσω ολα εκεί μέσα, τι δουλεια είχε μαζι του;γιατί επέστρεψε γαμωτο;» φώναξε δυνατά χτυπώντας το χέρι του στο τραπεζάκι

«θυμασαι που σου ειπα οτι η κυρια Παναγιώτα ειχε να μου μπει κατι σημαντικό; αυτο ήταν. Ηθελε λεει να με ενημερώσει για την αλλαγή του,
στην ζωή του είχε μπει γυναίκα φαινόταν σίγουρη όταν μου μιλούσε για τις κινήσεις του,μου είπε για μια Βαλέρια οπως ακριβώς μας σύστησε σήμερα την Βασιλική» θεώρησε σωστό να ξέρει,τα έλεγαν ολα μεταξύ τους, οι συγκυρίες μπορεί να τους είχαν πονέσει αλλά είχαν καταφέρει να τους φέρουν κοντά, πολυ κοντά

Η κάποτε αγαπημένη του διατηρούσε σχέση με τον εχθρό του;έπρεπε να μάθει ακριβώς τι συμβαίνει ανάμεσα τους και σίγουρα δεν θα το άφηνε ετσι

«επέστρεψε στην Ελλάδα για να τα καταστρέψει όλα.Δεν πρόκειται να την αφήσω ομως Στεφανία,αυριο θα καλέσεις τον αδερφό σου να βγούμε έξω για φαγητό και πες του να την φέρει μαζι.Βρες μια δικαιολογία, πρέπει να έρθει.

Οσο πιο νωρίς της γίνει ξεκάθαρο πως την θέλω μακριά μας τόσο το καλύτερο..» ήταν αποφασισμένος, δεν την ήθελε κοντά του,τον ειχε αφήσει τοσο εύκολα τοτε που πλεον για εκείνον ήταν μια ξένη...

Η απλα έτσι ήθελε να δείχνει...

«Βίκτωρα, οτι και να εχεις στο μυαλό σου σκέψου πρώτα,μην κανεις κατι που θα το μετανιώσεις αγαπημένε μου.Εγω θα είμαι δίπλα σου σε οτι απόφαση και να παρεις.Ειπαμε πλέον θα είμαστε μαζι σε όλα» θέλησε να του δώσει λιγη δύναμη,τύλιξε τα χέρια της γύρω του χαρίζοντας του μια τρυφερή αγκαλιά,οτι ακριβώς χρειαζόταν την συγκεκριμένη στιγμή

«εισαι θησαυρός μικρή μου» ψιθύρισε χαμογελώντας.Μπορεί να ειχαν έρθει έτσι τα πράγματα αλλα απο αυτή την ιστορία είχε κερδίσει εναν νεο σύμμαχο,μια νεα ψυχή που τον έκανε να χαμογελάει...

Ολα ήταν ενα ρίσκο.

Ενα γρήγορο...