Κοιτάζω την πλάτη του με μάτια έτοιμα να γεμίσουν δάκρυα.

«Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ακόμα, αφού δεν έχω νιώσει ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά ίσως είναι πολύ αργά γι' αυτό»

Ο Άρης κρεμάει το κεφάλι του μπροστά και καλύπτει τα μάτια του με το χέρι του.

«Το φοβόμουν αυτό. Γαμώτο!»

Δεν μπορώ να δω το πρόσωπό του, αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι γεμάτο απόγνωση. Φαίνεται και στους ώμους του. Είναι σκυμμένοι προς τα μπρός, δίνοντάς του ένα είδος καμπουριασμένης εμφάνισης, σαν κάποιος να του έβαλε ένα βαρύ φορτίο που δεν μπορεί ν' αντέξει. Και αυτός ο κάποιος είμαι εγώ. Η ηλίθια γυναίκα που τον ερωτεύτηκε και τώρα δεν ξέρει πώς να την ξεφορτωθεί.

Δεν μπορώ να του το κάνω αυτό. Ήταν πολύ καλός μαζί μου. Τις λίγες ώρες που πέρασα μαζί του, μου ξύπνησε συναισθήματα που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν. Ξύπνησε πράγματα μέσα μου που δεν ήξερα καν ότι είχα. Πρέπει να τον βοηθήσω. Να τον ελευθερώσω απ' το βάρος. Να τον ελευθερώσω από μένα. Έλα, Σελήνη. Είσαι μεγάλη ηθοποιός. Μπορείς να το κάνεις. Το κάνεις σε όλη σου τη ζωή. Τι πειράζει ακόμα μία φορά;

Με ένα πλατύ χαμόγελο, σηκώνομαι και περπατάω προς το μέρος του. Στέκομαι ακριβώς μπροστά του και του βγάζω το χέρι από τα μάτια, αλλά εκείνος κρατάει τα βλέφαρά του κλειστά. Δεν μπορεί καν να με κοιτάξει. Μα γιατί; Γιατί έτσι ξαφνικά; Είμαι πραγματικά τόσο απωθητική; Τέλος πάντων! Δεν πειράζει. Καλύτερα να μην με κοιτάζει. Θα είναι πιο εύκολο για μένα να πω αυτό που πρέπει να πω.

«Μην ανησυχείς, Άρη. Ό,τι και να μου συμβαίνει, όπως και να νιώθω, δεν είναι δικό σου θέμα. Δεν θα σου φορτωθώ. Δεν θα σε παρακαλέσω να με πάρεις μαζί σου. Θα διασκεδάσουμε όσο είμαστε εδώ και μετά θα τραβήξουμε χωριστούς δρόμους. Σου είπα την ιστορία μου γιατί ήθελα να την πω σε κάποιον, όχι για να σε αναγκάσω να με βοηθήσεις. Σου έδειξα τις πληγές μου γιατί απλά ένιωθα ασφάλεια μαζί σου, όχι για να σε αναγκάσω να τις γιατρέψεις. Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα από μένα. Είμαι απλώς ένα ανόητο πρόβατο, όχι μία αιμοδιψής βδέλλα»

Αν είχα κοινό αυτή τη στιγμή, είμαι σίγουρη ότι θα με χειροκροτούσαν όρθιοι. Ήταν η καλύτερη παράσταση της ζωής μου. Γελούσα και απήγγελνα τα λόγια μου ενώ από μέσα μου έκλαιγα και παρακαλούσα τον Θεό να κάνει τον Άρη ν' αλλάξει γνώμη. Αλλά ποιον κοροϊδεύω; Δεν έχω ελπίδα. Ο Άρης δεν θα με ερωτευόταν ποτέ. Γι' αυτό δεν θα προσπαθήσω καν. Θα ήταν μάταιο.

Όταν ήμουν μικρό κορίτσι, πίστευα στον Θεό και στα θαύματά Του. Όταν μεγάλωσα, δεν σταμάτησα να πιστεύω στον Θεό, Αυτός ήταν το καταφύγιο μου, αλλά σταμάτησα να περιμένω ένα θαύμα. Συνειδητοποίησα με πολύ σκληρό τρόπο ότι τα θαύματα απλά δεν γίνονται και παραιτήθηκα για να βουλιάξω στη μίζερη ζωή μου. Αλλά σήμερα, αυτή την ευλογημένη μέρα, ο κόσμος μου ανατράπηκε για άλλη μια φορά. Μόνο που αυτή τη φορά, όλα ήταν στη σωστή θέση και βρήκα το σπίτι μου, το ασφαλές καταφύγιο μου, στην αγκαλιά του.

Όταν τελείωσα τον μονόλογό μου, ο Άρης άνοιξε επιτέλους τα μάτια του. Δεν ήθελα να τον κοιτάξω γιατί φοβόμουν. Φοβόμουν ότι αν τον κοιτούσα στα μάτια, δεν θα μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να πέσω στα πόδια του και να τον παρακαλέσω να με αγαπήσει. Έτσι, κοίταξα μακριά. Ή τουλάχιστον προσπάθησα να το κάνω.

Βλέποντάς με να προσπαθώ να αποφύγω την οπτική επαφή, αυτός πιάνει το σαγόνι μου και με αναγκάζει να τον κοιτάξω. Με πονάει λίγο, αλλά μ' αρέσει. Τι στο διάολο; Ο Πέτρος μου το έκανε αυτό και ήθελα να τον σκοτώσω κάθε φορά. Μισούσα το άγγιγμά του. Αλλά με τον Άρη είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Όταν νιώθω τα δάχτυλά του στο σαγόνι μου, θέλω να του ουρλιάξω 'κι άλλο, κι άλλο, πόνεσέ με κι άλλο'.  Αυτός φέρνει το πρόσωπό του μια ανάσα απ' το δικό μου και με κοιτάζει στα μάτια.

«Τι στο διάολο λες;»

«Άρη, εγώ ...»

«Νομίζεις ότι το είπα αυτό επειδή θέλω να σε ξεφορτωθώ; Εγώ απλώς προσπαθώ να σε προειδοποιήσω»

«Για ποιο πράγμα;»

«Για μένα. Δεν είμαι καλός, Γατούλα. Θα σε πληγώσω. Κινδυνεύεις. Πρέπει να τρέξεις όσο πιο μακριά μου μπορείς»

«Δεν θέλω!»

«Τρέξε, παράθεμά σε!»

«Όχι!»

«Γαμώτο!»

Γυρίζει το σώμα μου έτσι ώστε η πλάτη μου να ακουμπάει στο στήθος του. Το ένα του χέρι σφίγγει τον λαιμό μου, δίνοντάς μου ένα περίεργο αίσθημα ασφάλειας. Κρατάει το άλλο του χέρι πιεσμένο στο πλάι και σφίγγει τη γροθιά του. Βυθίζει το πρόσωπό του στα μαλλιά μου και παίρνει μια βαθιά ανάσα.

«Γιατί μου το κάνεις αυτό, Γατούλα; Γιατί δεν φεύγεις; Γιατί δεν μ' αφήνεις να σε σώσω;»

Γυρίζω το χέρι μου πίσω και αγγίζω το δικό του. Νιώθω το σώμα του να σφίγγετε. Τυλίγω τα δάχτυλά μου γύρω από τη γροθιά του. Στην αρχή διστάζει, αλλά τελικά υποχωρεί και μπλέκει τα δάχτυλά του με τα δικά μου.

«Δεν θέλω να σωθώ, Άρη. Θέλω να πέσω στη φωτιά και να καώ»

«Αυτό ακριβώς θα συμβεί αν μείνεις μαζί μου. Θα σε κάψω ζωντανή»

«Δεν με νοιάζει γιατί θα είμαι μαζί σου»

«Δεν με φοβάσαι;»

«Όχι»

«Θα έπρεπε!»

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Τουλάχιστον την δική μου φαντασία. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ένας άντρας θα μπορούσε να κάνει μια γυναίκα να νιώσει όπως ένιωσα εγώ με ένα απλό φιλί. Εντάξει, δεν ήταν απλώς ένα απλό φιλί. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν το πρώτο μας φιλί, ήταν και μια επίθεση. Μία επίθεση στις κρυφές μου επιθυμίες, στα ζωώδη ένστικτά μου. Επίθεση σε όλο μου το είναι.

Με το χέρι του ακόμα στο λαιμό μου, αρπάζει τα μαλλιά μου με το άλλο και μου τραβάει το κεφάλι πίσω. Ένα λάγνο μουγκρητό βγαίνει από το στόμα μου πριν πιέσει τα χείλη του στα δικά μου. Ασκεί λίγη πίεση στο σαγόνι μου, αναγκάζοντάς με να ανοίξω το στόμα μου και γλιστράει τη γλώσσα του μέσα.

Ορκίζομαι ότι δεν έχω δοκιμάσει ποτέ κάτι πιο νόστιμο από ... Αυτόν. Τα χείλη του είναι γλυκά. Όχι μόνο έχουν όμορφο χρώμα, αλλά έχουν και υπέροχη γεύση. Την γεύση της φράουλας. Εκείνης της ζουμερής καλοκαιρινής φράουλας που σε λιγώνει, όχι με τη γεύση της, αλλά με την προσμονή της επόμενης μπουκιάς.

Όσο για τη γλώσσα του, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρώτον, ξέρει ακριβώς τι κάνει. Ο τρόπος που κινείται στο στόμα μου είναι συναρπαστικός. Περιπλανιέται, προσπαθώντας να ανακαλύψει κάθε γωνιά, κάθε κρυφό σημείο. Η γλώσσα του αγκαλιάζει τη δική μου και έχω παραλύσει. Η αίσθηση της καυτής γλώσσας του στη δική μου με κυριεύει. Είναι απαλή και υγρή και έχει μια περίεργη, μοναδική, πικάντικη γεύση που με καίει ευχάριστα. Φλέγομαι και δεν μπορώ να κουνηθώ. Θέλω να ουρλιάξω, αλλά δεν είμαι έτοιμη ν' αφήσω το στόμα του. Όχι ακόμα.

Αλλά αυτός έχει άλλα σχέδια. Αφήνει το στόμα μου, προκαλώντας μου ένα κλαψούρισμα. Χαμογελάει με την αντίδρασή μου, αλλά δεν με νοιάζει. Θέλω περισσότερα και φροντίζω να του το δείξω. Στριφογυρίζω στην αγκαλιά του και αρπάζω το πουκάμισό του. Στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου και προσπαθώ να φτάσω ξανά στα χείλη του, αλλά εκείνος απομακρύνεται. Βγάζει τα μαλλιά από τα μάτια μου και βάζει μία τούφα πίσω από το αυτί μου.

«Κάτσε φρόνημα, Γατούλα. Εγώ κάνω κουμάντο εδώ. Εγώ δίνω τις εντολές και εσύ υπακούς. Σύμφωνοι;»

Ο τρόπος που μιλάει, η χροιά της φωνής του, ακόμα και τα ίδια τα λόγια του προκαλούν κάτι μέσα μου. Η καρδιά μου χοροπηδά στο στήθος μου και μια μαγευτική απόλαυση απλώνεται στο δέρμα και τις φλέβες μου. Σηκώνω το χέρι μου και αγγίζω τα χείλη του.

«Σύμφωνοι»

«Πες το»

«Εσύ κάνεις κουμάντο εδώ. Εσύ δίνεις τις εντολές και εγώ υπακούω»

«Μπράβο το κορίτσι μου! Τώρα βγάλε το παντελόνι σου»

Βγάζω το τζιν μου με μια αβάσταχτη επιθυμία και καθόλου ντροπή. Ποιος να το φανταζόταν! Βγάζω τα ρούχα μου μπροστά σ' έναν άντρα που γνώρισα μόλις χθες, και δεν ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό. Εγώ, η Σελήνη, το πρόβατο, που δεν τολμούσε ούτε να κοιτάξει έναν άντρα από ντροπή. Ο Άρης κάνει ένα βήμα πίσω και με κοιτάζει πονηρά.

«Τώρα το πουκάμισο. Αργά. Θέλω να επιθεωρήσω την ιδιοκτησία μου»

Ιδιοκτησία του. Ναι! Αυτό είμαι. Η ιδιοκτησία του. Τώρα του ανήκω και είμαι τρελά ενθουσιασμένη, γιατί δεν ξέρω άλλο τρόπο. Είναι ζωτικής σημασίας για μένα να ανήκω σε κάποιον. Δεν μπορώ να υπάρχω μόνη μου. Θα μου πεις τώρα ότι αυτό ακριβώς συνέβαινε και με τον Πέτρο. Γιατί δεν ήσουν χαρούμενη τότε; Γιατί ήθελες να δραπετεύσεις; Γιατί έφυγες μακριά; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί ο Πέτρος δεν ήταν ο κατάλληλος ιδιοκτήτης για μένα. Και δηλαδή τι; Ο Άρης είναι; Ναι, αυτός σίγουρα είναι.

Ξεκουμπώνω τα κουμπιά του πουκάμισό μου και το βγάζω αργά, όπως μου το ζήτησε. Στέκομαι μπροστά του μόνο με τα εσώρουχά μου, τα βαρετά μέχρι θανάτου βαμβακερά εσώρουχά μου. Μχμμμ ... Πρέπει ν' αγοράσω καινούργια το συντομότερο δυνατόν. Αυτός με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω.

Προς έκπληξή μου, αν κρίνω από το βλέμμα στο πρόσωπό του, δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται και πολύ για το τι φοράω. Ο πόθος στα μάτια του, σε συνδυασμό με το τέντωμα της στύσης στο παντελόνι του, προκαλεί ένα τσούξιμο μέσα μου. Μια φωτιά εκτοξεύεται από το στήθος μου μέχρι τα ιδιωτικά μου μέρη. Ο πόθος μαζεύεται μέσα μου. Πόσα νέα συναισθήματα με μια μόνο ματιά του.

Βαδίζει προς το μέρος μου. Η μυρωδιά του κορμιού του με χτυπάει δυνατά. Δεν έχω ξανανιώσει τέτοια έλξη για άντρα. Είναι σχεδόν ζωώδες. Το σώμα μου τρέμει καθώς τυλίγει τα χέρια του γύρω από τους γοφούς μου και μια έκπληκτη κραυγή ξεφεύγει από το στόμα μου καθώς με σηκώνει και με πιέζει στον τοίχο.

«Δεν μπορώ να περιμένω άλλο, Γατούλα. Σου υπόσχομαι ότι θα πάρω τον χρόνο μου μαζί σου αργότερα, αλλά αυτή τη στιγμή, το μόνο που θέλω είναι να σε γαμήσω»

Για να είμαι ειλικρινής, υπήρχε ένας φόβος στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ένας φόβος ότι η απειρία μου θα ήταν πρόβλημα, αλλά εκ των υστέρων, δεν έπρεπε να φοβάμαι και ξέρετε γιατί; Γιατί υπάρχει το ένστικτο. Το ζωώδες ένστικτο που έχουμε όλοι οι άνθρωποι μέσα μας. Και όταν αυτό το ένστικτο παίρνει τον έλεγχο, όλα έρχονται φυσικά. Τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τη μέση του, τον πιάνω από τα μαλλιά και τον αναγκάζω να με κοιτάξει.

«Εσύ κάνεις κουμάντο εδώ και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις μαζί μου, αλλά, σε παρακαλώ, μη δείξεις έλεος»

«Μην ανησυχείς, Γατούλα. Το έλεος δεν είναι το στοιχείο μου»

Στα επόμενα δευτερόλεπτα, συνειδητοποιώ με πολύ ευχάριστο τρόπο ότι πραγματικά εννοεί αυτά που λέει. Με κατεβάζει πίσω στα πόδια μου και με στροβιλίζει. Κοιτάζω πίσω και τον βλέπω να κατεβάζει το τζιν του στα γόνατά και να αφήνει το κτήνος ... Ουγκ! Το πέος του, ήθελα να πω. Πιστέψτε με! Αν βλέπατε αυτό που βλέπω, θα λέγατε το ίδιο. Φυσικά, ήξερα ότι ήταν μεγάλο, το είδα χθες όταν μπήκα στο δωμάτιο, αλλά τότε δεν ήταν τόσο σκληρό όσο τώρα. Τέλος πάντων!

Έρχεται ακριβώς από πίσω μου και μου σκίζει το εσώρουχο πριν μπει μέσα μου με μια δυνατή ώθηση, κάνοντας με να ουρλιάξω. Ήταν η πρώτη φορά που ούρλιαξα από ευχαρίστηση και όχι από πόνο. Όχι, αυτό είναι λάθος. Ήταν η πρώτη φορά που ούρλιαξα γιατί μου άρεσε ο πόνος. Γαμώτο! Τα' χω παίξει!

Χωρίς να με αφήσει να πω κουβέντα, αρχίζει να κινείται γρήγορα και δυνατά μπρος-πίσω. Κρατώντας σταθερά τους γοφούς μου, με τραβάει επάνω του καθώς εγώ σπρώχνω στον τοίχο για να του δώσω όλη την αντίσταση που χρειάζεται.

«Γαμώτο, Γατούλα! Είσαι τόσο σφιχτή. Δεν σε χορταίνω!»

Δεν ξέρω τι είναι. Ο τρόπος που με αγγίζει; Ο τρόπος που μου μιλάει; Ο τρόπος που η αναπνοή του ανεβαίνει και ρέει μέσα και έξω από τους πνεύμονές του; Τα μικρά βογκητά που βγάζει καθώς συνεχίζει να με πηδάει; Όλα αυτά είναι τόσο καινούργια για μένα. Αλλά ξέρετε τι άλλο είναι καινούργιο; Ο οργασμός που έρχεται αμέσως μετά, και μάλιστα με έναν πολύ περίεργο τρόπο.

Ξαφνικά, ο Άρης τεντώνει το λαιμό του και μυρίζει τον αέρα. Θεέ μου! Πόσο αφάνταστα σέξι είναι όταν το κάνει αυτό! Ένα αναιδές χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του.

«Λοιπόν ... Αυτό ήταν γρήγορο, Γατούλα. Δεν το περίμενα»

«Τι; Εγώ ... Δεν ξέρω ...»

«Δεν πειράζει, μωρό μου. Ξέρω εγώ. Τώρα, σκύψε. Θέλω να μπω πιο βαθιά»

«Πιο βαθιά από ό,τι είσαι ήδη;»

Αρχίζει να γελάει δυνατά. Γιατί; Τι είπα που ήταν τόσο αστείο;

«Ω, Γατούλα μου. Αυτό είναι που αγαπάω σε σένα. Η αθωότητα σου. Με τρελαίνεις!»

Τι είπε μόλις τώρα; Αγαπάει κάτι σε μένα; Ω, Θεέ μου! Εγώ... Μχμμμ ... Εγώ δεν έχω χρόνο να σκεφτώ αυτό που είπε, γιατί αυτός πιάνει τον σβέρκο μου και σπρώχνει το κεφάλι μου στον τοίχο, αναγκάζοντάς με να σκύψω μπροστά. Αρχίζει να με γαμάει ακόμα πιο δυνατά. Με το ένα χέρι του σφίγγει το λαιμό μου ενώ με το άλλο δέρνει τον κώλο μου. Τρίβει τα μέσα μου με τον πούτσο του, τρελαίνοντάς με εντελώς.

«Άρη ... Θέλω ...»

«Το ξέρω, Γατούλα. Κάνε το! Χύσε για μένα ... Για τον αφέντη σου»

«Ναι»

«Ναι τι;»

«Ναι, Αφέντη»

Ο Άρης βογκάει βαθιά καθώς ανεβάζει το ρυθμό και εγώ ... Ω, Θεέ μου! Νιώθω το σώμα μου να παίρνει φωτιά. Το στήθος μου φουσκώνει και κάθε νευρώνας πυροδοτείτε από αισθητηριακή υπερφόρτωση. Το σκληρό καβλί του ανοίγει διάπλατα το μουνί μου σαν πολιορκητικός κριός και ξαφνικά, σαν να άνοιξε μία βρύση μέσα μου, τρέχουν οι χυμοί απ' τον κόλπο μου και δάκρυα απ' τα μάτια μου. Έχω έναν οργασμό. Έναν πραγματικό οργασμό και αυτό τον οφείλω σ' εκείνον, τον Άρη, τον Αφέντη μου! Είναι τόσο έντονος ο οργασμός που νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει.

Δεν ήθελα να του το δείξω. Δεν ήθελα να με δει να κλαίω μετά από έναν οργασμό, αλλά δεν τα κατάφερα. Αυτός είδε τα δάκρυά μου και σταμάτησε αμέσως. Τραβήχτηκε πίσω και με γύρισε ώστε να μπορεί να με βλέπει.

«Τι συμβαίνει, Γατούλα; Γιατί κλαις; Σε πόνεσα πολύ; Νόμιζα ότι σου άρεσε»

«Δεν έχεις ακούσει ποτέ ότι οι άνθρωποι κλαίνε και από χαρά;»

Ο Άρης με κοιτάζει λίγο μπερδεμένος. Βλέπετε, δεν του είπα πολλά για την μέχρι τώρα σεξουαλική μου ζωή. Του είπα μόνο ότι ο Πέτρος δεν ήταν καλός εραστής. Δεν είπα ότι δεν μου έδωσε ποτέ έναν πραγματικό οργασμό. Δεν ήθελα να μάθει πόσο άπειρη είμαι. Μάταιος κόπος όμως, γιατί είμαι σίγουρη ότι το κατάλαβε μόνος του. Αλλά και να το έκανε, δεν είπε τίποτα. Αυτός απλά με πήρε απ' το χέρι.

«Έλα μαζί μου, Γατούλα. Θέλω να δοκιμάσουμε κάτι άλλο»

Πηγαίνει προς το κρεβάτι, αλλά το παντελόνι στα γόνατά του τον εμποδίζει με αστείο τρόπο. Αυτός μπουρδουκλώνεται και παραπατάει και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο παρά να γελάσω.

«Πολύ αστείο, Γατούλα!»

«Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ήσουν τόσο αστείος όταν ...»

«Αστείος, ε; Αυτό θα το δούμε!»

Με πιάνει από το μπράτσο και με πετάει κυριολεκτικά μπρούμυτα στο κρεβάτι. Έρχεται από πίσω μου και με καρφώνει με το καβλί του, που δεν έχει χάσει καθόλου τη σκληρότητα του. Ουρλιάζω, γιατί αυτό πονάει αρκετά, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την κραυγή που βγαίνει από το στόμα μου όταν γλιστράει το χέρι του από κάτω μου και αρχίζει να τρίβει δυνατά την κλειτορίδα μου καθώς με γαμάει.

«Νομίζεις ακόμα ότι είμαι αστείος, Γατούλα;»

«Όχι! Όχι! Θεέ μου, όχι!»

«Και τι; Θες κι άλλο;»

«Ναι! Ναι! Κι άλλο!»

«Κι άλλο τι, Γατούλα; Πες μου. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι»

«Εγώ ... Δεν ντρέπομαι. Απλώς ... Δεν ξέρω τι να πω»

«Εμπιστεύσου το ένστικτό σου, μωρό μου. Ξέρω ότι το 'χεις. Βρες το ζώο μέσα σου και άστο να βγει»

Κλείνω τα μάτια μου και σφίγγω το σεντόνι με λευκές αρθρώσεις. Πιέζω το πρόσωπό μου στο στρώμα. Είμαι ξαπλωμένη στο πλάι του κρεβατιού όπου κοιμήθηκε ο Άρης χθες το βράδυ, και το άρωμά του είναι ακόμα στο ύφασμα του σεντονιού. Ο ίδιος ο Άρης είναι ακόμα μέσα μου, αλλά έχει χαλαρώσει τον ρυθμό του.

Μετά βίας κινείται πια. Ξαπλώνει πάνω μου, αναπνέοντας βαριά στο αυτί μου. Είναι σαν να περιμένει κάτι από μένα. Μένει κρυμμένος στις σκιές περιμένοντας. Περιμένοντας να βρω το ζώο μέσα μου και να το αφήσω να βγει. Και αυτό ακριβώς θα κάνω. Αυτός πιστεύει σε μένα. Δεν θα τον απογοητεύσω.

Ευτυχώς, ο Πέτρος με άφηνε μόνη μου για πολλές ώρες, οπότε είχα άφθονο χρόνο να διαβάσω αμέτρητα βιβλία που περιείχαν πάρα πολλές σεξουαλικές σκηνές, οπότε έχω μια ιδέα για το τι πρέπει να κάνω. Ας ελπίσουμε απλώς να μην ρεζιλευτώ.

Έτσι, λυγίζω την πλάτη μου και σηκώνω τον κώλο μου. Νιώθω τον Άρη να παίρνει μια βαθιά ανάσα πριν γυρίσει το σώμα του και καθίσει στον κώλο του. Με τραβάει επάνω του και χουφτώνει τα βυζιά μου. Λυγίζω τα πόδια μου κάτω από τα δικά του και κάθομαι επάνω του, στηριζόμενη στα γόνατά του. Φιλάει την πλάτη μου και νιώθω το χαμόγελό του στο δέρμα μου.

«Το ήξερα, Γατούλα! Ήξερα ότι το έχεις μέσα σου. Αυτό είναι! Χορέψτε πάνω στον πούτσο μου»

«Τα πάω καλά, Αφέντη;»

«Τα πας υπέροχα, Γατούλα. Είσαι τέλεια. Είσαι απολύτως τέλεια»

Κανείς δεν μου είπε ποτέ ότι είμαι τέλεια. Αν μου το έλεγε κάποιος άλλος, δεν θα τον πίστευα, αλλά πιστεύω τον Άρη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κάνω, και αν το λέει εκείνος, τότε ναι, είμαι απολύτως τέλεια.

«Θα με ανταμείψει γι' αυτό ο αφέντης μου;»

«Τι θέλεις;»

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, χωρίς να πιστεύω και εγώ η ίδια ότι ξεστομίζω αυτά τα λόγια.

«Κάνε με να χύσω ξανά, όπως πριν. Τρίψε το μουνί μου και γάμησε με δυνατά»

Το όλο πράγμα τελειώνει με μένα να ουρλιάζω ξανά και τον Άρη να τραβιέται την τελευταία στιγμή και να χύνει επάνω μου. Όμως, δεν πρόκειται να μιλήσω άλλο για το ίδιο το σεξ. Τώρα θέλω να σας πω τι έγινε μετά. Σίγουρα θα πιστέψετε ότι είμαι τρελή, γιατί αυτό που συνέβη ήταν απολύτως φυσιολογικό, αλλά όχι για μένα.

Όταν τελειώσαμε, ο Άρης με σήκωσε στην αγκαλιά του και με πήγε στο μπάνιο, όπου κάναμε μαζί ντους. Θα μου πείτε ότι δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά είναι. Τουλάχιστον για μένα. Αυτό είναι ένα από τα πολλά απωθημένα που έχω. Το έβλεπα στις ταινίες, το διάβαζα στα βιβλία και έβλεπα πόσο χαρούμενα ήταν τα ζευγάρια που το έκαναν, αλλά όταν το ζήτησα απ' τον Πέτρο, αυτός γέλασε στα μούτρα μου και μου είπε ότι δεν ήθελε να μοιραστεί τη βρώμα που είχα πάνω μου. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί ήταν τόσο σημαντικό για μένα; Τέλος πάντων!

Μετά από αυτό, χωρίς να ντυθούμε, ο Άρης με οδηγεί πίσω στο κρεβάτι. Ξαπλώνει ανάσκελα και με βάζει πάνω του. Με στοργή που μου κόβει την ανάσα, σαν να χαϊδεύει ένα μωρό, περνάει τα δάχτυλά του πάνω στο μάγουλό μου. Τον κοιτάζω λίγο περίεργα.

«Γιατί με κοιτάς έτσι, Γατούλα;»

«Προσπαθώ να καταλάβω»

«Τι;»

«Αν είσαι άνθρωπος ή κάποιο ξωτικό»

Ο Άρης γελάει, αλλά όχι ολόψυχα όπως κάνει πάντα. Και αυτό σημαίνει ότι κάτι τρέχει.

«Τι τρέχει, Άρη; Μετάνιωσες γι' αυτό που κάναμε;»

«Φυσικά και όχι! Δεν μετανιώνω για το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ»

«Τότε τι είναι;»

«Κοίτα, Γατούλα ... Εγώ ... Εγώ ήρθα εδώ ... Σκατά! Η δουλειά μου δεν είναι τίμια»

«Τι εννοείς με το δεν είναι τίμια; Τι είσαι; Μαφιόζος; Κλέφτης; Δολοφόνος;»

«Δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι δεν είμαι καλός για σένα. Γι' αυτό πρέπει να φύγεις μακριά μου. Μπες στο αμάξι σου και φύγε πριν να είναι πολύ αργά»

«Εσύ θέλεις να φύγω;»

Αυτός παίρνει τα μάτια του από πάνω μου. Κοιτάζει το ταβάνι και περνάει τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του χωρίς να απαντά, τουλάχιστον όχι ευθέως.

«Γατούλα, σε παρακαλώ ...»

«Ξέχνα το, Άρη! Το πήρα το μήνυμα. Και εγώ νόμιζα ... Δεν πειράζει! Εξάλλου, ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό»

Κάνω να σηκωθώ, αλλά ο αυτός με κρατάει απ' το χέρι.

«Που πας;»

«Να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω. Εκτελώ την διαταγή σου, Αφέντη»

«Γατούλα ...»

«Και μην ανησυχείς για τίποτα. Θα πληρώσω εγώ για το δωμάτιο. Αξίζεις μια πληρωμή για τις υπηρεσίες σου»

Εκείνη τη στιγμή, κάτι σκάει στα μάτια του Άρη. Πηδάει από το κρεβάτι και με αρπάζει από το λαιμό, κολλώντας με στο στρώμα.

«Μην τολμήσεις να το πεις ποτέ ξανά αυτό! Μ' ακούς; Ποτέ ξανά!»

Ο Άρης αυτή τη στιγμή έχει αυτό που λέμε 'τρελά μάτια'. Τι τον πείραξε τόσο πολύ; Αυτό που είπα για την πληρωμή του δωματίου; Αλλά, μεταξύ μας, δεν με νοιάζει. Παραδόξως, δεν φοβάμαι καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Έτσι, αντί να προσπαθήσω να τον ηρεμήσω, αποφασίζω να τον προκαλέσω ακόμα περισσότερο. Τι στο διάολο μου συμβαίνει;

«Τι συμβαίνει, Αφέντη; Πρόσβαλα τον ανδρισμό σου;»

«Γατούλα, καλύτερα να σταματήσεις, γιατί αλλιώς ...»

«Αλλιώς τι; Θα με τιμωρήσεις; Κάντο! Είμαι κακό κορίτσι και σε πρόσβαλα. Πρέπει να με τιμωρήσεις»

Ο Άρης γρυλίζει, δείχνοντας τα δόντια του, κι εγώ χαμογελάω πονηρά.

«Δεν με φοβάσαι καθόλου, ε;»

«Ναι, Αφέντη. Δεν σε φοβάμαι καθόλου»

«Τότε γιατί προσπαθώ να σταματήσω κάτι που είναι γραφτό να γίνει;»

«Αυτό ακριβώς σου λέω. Σταμάτα να προσπαθείς. Σταμάτα να με διώχνεις μακριά»

«Γατούλα ...»

«Μη μ' αφήσεις να φύγω, Άρη»

Και κάπως έτσι, με έναν βαρύ αναστεναγμό, ο Άρη αφήνεται στη μοίρα του, στην κοινή μας μοίρα.