___________________
„Jeśli ktoś kocha nas aż tak bardzo, to nawet jak odejdzie jego miłość będzie nas zawsze chronić"
_______________________

— Dobra. O co tym razem się założyliście?

Takie pytania Jeanine i Regulus słyszeli na każdym kroku.

Ale zupełnie o to nie dbali. Zdali sobie sprawę, że te wszystkie lata spędzone na wzajemnych wyzwiskach i docinkach, przygotowywały ich na tę chwilę.

Na chwilę, która była początkiem ich nowej wspólnej przygody, pozbawionej wzajemnej niechęci.

Z każdym miesiącem uczucia między nimi wzrastały, a dwójka Ślizgonów stała się sobie bliższa, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Była to prawdziwa miłość. Miłość, która była zarówno niewinna jak i posiadająca mroczne tajemnice.

Regulus od dawna był zwolennikiem Voldemorta. Kierował się jego poglądami oraz dążył do wyzwolenia świata Czarodziejów z mugoli.

Z dumą nosił Węża na piersi.

Jeanine również pochwalała zmiany jakie chciał wprowadzić Czarny Pan.

Do czasu aż na własne oczy poznała jego metody...

Rok 1978:

— Nie zrobię tego, Regulusie! — Oznajmiła stanowczo Jeanine, stojąc u progu drzwi.

Osiemnastoletni chłopak westchnął po czym podszedł do ukochanej i chwyciwszy jej ręce, rzekł:

— Nie możesz się mu sprzeciwić, Jean. Jeśli on dowie się, że masz nawet najmniejsze wątpliwości, bez wahania Ciebie zabije.

— Dlaczego go poparliśmy!? Byłam taka ślepa! Omamił nas tymi historyjkami o lepszym świecie bez mugoli, gdzie sam Salazar Slytherin będzie czuwał nad naszym losem...

Jeanine wyrwała swoje dłonie z uścisku Regulusa po czym podeszła do kredensu i nalała sobie szklankę Ognistej Whisky.

Dziewczyna upiła pożądny łyk i szepnęła:

— Tak bardzo się boje...