Użytkowniczka Wattpada, która bardzo pięknie pisze mimo młodego wieku. Porozmawiamy o jej ulubionej poetce, o tym, kim jest i co, ona dla niej znaczy.

,,Pokazała mi, że mimo tego, jakiego zawodu się uczę, to mogę być tym, kim chcę w swoim sercu."

Klaudia

 Dusia2301 ➝ Gość ➝ D ➝ tekst normalny

 kakrusek ➝ Dziennikarz ➝ K ➝ tekst pogrubiony

K: Większość z nas ma ulubionego kogoś. Ulubionego piosenkarza, ulubionego piłkarza, a Ty masz ulubioną poetkę. Kto się pod nią kryje?

D: Nie mam ulubionej poetki czy poety. Każdy kto pisał, czy pisze jest wyjątkowy i wnosi coś od siebie, lecz jakbym miała wybrać to wybrałabym Irenę Sobyre. To osoba która mieszkała niedaleko mojej miejscowości i można powiedzieć, że trochę od niej zaczęła się moja historia.

K: Powiedziałaś, że Irena Sobyre to ktoś, kogo byś wybrała.

Kim ona jest dla Ciebie? Czy można powiedzieć, że daje Ci lekcje? Jeśli tak, to jakie?

D: To mój autorytet w pewnym sensie. Pokazała, że mimo odległości i kilometrów można być blisko. Jej tomik poezji ,,Stamtąd" był moim pierwszym, jaki zakupiłam, akurat na odpuście w Tuchowie - taka mała ciekawostka. Pokazała mi również, że jako zwykła nauczycielka języka polskiego może być kimś więcej. Być poetką. Tym samym pokazała mi, że mimo tego, jakiego zawodu się uczę, to mogę być tym, kim chcę w swoim sercu, bez zależności za co będę zarabiać pieniądze w przyszłości.

K:Jak widać, porusza bardzo ważny aspekt, zwłaszcza, że często nasi bliscy są gdzieś daleko. Powiedziałaś też, że pokazała Ci, że mimo zawodu, który się wykonuje, można być kimś innym. Kim jesteś Ty? I jak to nawiązuje do poetki?

Czy można powiedzieć zatem, że jest ona wzorem do naśladowania?

D: Kim ja jestem? Trudne pytanie, choć wydaje się takie proste. Sama nie znam dokładnej odpowiedzi, lecz mogę napisać to, co wiem. Jestem zwykłą dziewczyną, która ciągle gdzieś szuka tego swojego miejsca, mając w głowie parę skrytych marzeń. Nie można więc porównywać mnie do niej, bo nawet na świecie nie ma dwóch takich samych kropel wody. Ale co nas mogło łączyć? To, co łączy każdego z nas. Wydajemy się zwyczajni, lecz w duszy nam co innego gra, to staramy się do tego dojść. Ona też była zwykłą, można powiedzieć, nauczycielką, ale nie skończyła na tym, nie skończyła na byciu tylko nauczycielką. Jak dla mnie to jest godna osoba do naśladowania, lecz każdy ma swój autorytet. Jak to się mówi ,,punkt widzenia zależy od punktu siedzenia".

K: Wiele słów na pewno wypowiedziała. Były ważne, piękne i na swój sposób wyjątkowe. Czy przeważają w nich jakieś uczucia?

Jakie jej słowa są dla Ciebie najważniejsze i dlaczego?

D: Uczucia są w każdym wierszu, nie tylko jej. Jak ich nie widać, to poeta/poetka czuła coś, pisząc dany wiersz. A w tym wypadku przeważa tęsknota. Jedne słowa z jej wiersza o porach roku zapadły mi gdzieś głęboko, bo napisała:

,,A to piękno pór roku

Stworzyłeś Ty,

nasz Panie!"

To mi tak jakoś uświadomiło, że każda pora roku jest piękna tak, jak człowiek, choć na początku tego się nie dostrzega. Dla innych może być bezbarwna, zimna, ale gdzieś skrywa w środku to swoje piękno.

K: Wymieniłaś słowa poetki o porach roku. Czy wobec tego ten utwór jest Twój ulubiony? Czy może to jakiś inny? Co w nim takiego jest, że tak o nim mówisz?

D: Nie, nie mam czegoś takiego, jak ulubiony utwór. Nawet w moich ,,utworach" nie mam ulubionego. Nie mam tak samo ulubionej piosenki, jest coś takiego jak nieraz ,,przejedzenie tekstem", słuchasz go często, a później zmieniasz na coś innego. Kiedy coś mi się spodoba, to po prostu jestem z tym sercem i duszą.

K: Każdy ma swój styl i pisze według swojego uznania.

Wiersze rymowane, wiersze białe, wiersze mieszane. Jaki jest styl utworów poetki i czy Ci się on podoba?

D: Podoba mi się ten styl. Każdy mi się podoba, bo w każdym jest coś wyjątkowego. W każdym jest coś, co można dostrzec.A jej styl można uznać za biały, a momentami mieszany.

K: Są utwory, które trafiają w nasze serca, ponieważ nas opisują.

Jaki wiersz najbardziej definiuje Ciebie? Do jakiej sytuacji z życia się odnosi?

D: Myślę, że to wiersz ,,Tu" a jego kawałek to:

,,Każdy tu ważny,

Ty jesteś niczym,

szarzyzną

o bezbarwnej

codzienności

prawie zawsze targany

i rzucany

jak liść spadający!"

On trochę można ująć, że opisuje czasy, gdy byłam młodsza. Targana przez różne sytuacje, wyśmiewana i nawet można się skusić do stwierdzenia, że ,,zdradzona" przez wtedy bliską osobę i zmieszana z błotem. Nieraz też tak dalej jest, lecz to powoduję sobie sama myślami.

K: Często chcemy porozmawiać z osobą, którą cenimy.

Gdybyś miała szansę, czy chciałabyś z nią porozmawiać? O co byś zapytała?

D: Oczywiście, że tak. Na pewno byłoby to ciekawe doświadczenie w moim życiu. A o co bym spytała? Na pewno, jak wyglądały jej początki z pisaniem, czy zwątpiła kiedyś w to, co robi? Czy to ma sens? Co najbardziej utkwiło jej w głowie po odbiorze jej utworów i czy to były częściej dobre reakcje, czy złego typu wyśmiewanie. Czy każdy ma szansę na spełnienie siebie przez pisanie, oraz co trzeba czuć, by móc się wziąć za to? Na pewno jakieś inne pytania również by się znalazły.

K: Są różne nagrody, w różnych kategoriach.

Czy przyznałabyś jej Nagrodę Nobla? I za co szczególnie?

D: Trudne to pytanie, ale myślę, że w jakimś stopniu na pewno zasłużyła. Nawet chociażby za pokazywanie piękna i pokazanie, że można żyć jak się tylko chce. Spełniać marzenia i czuć się spełnionym, pełnym szczęścia i zadowolenia człowiekiem. Za to właśnie przyznałabym nagrodę.

K: Cudowną cechą jest umieć żyć tak, jak się chce i czuć się przy tym wolnym.

W jaki sposób to pokazała? Myślisz, że czuła się wolna?

D: Myślę, że pisząc, czuła się wolna. Każdy z nas, robiąc to,co kocha, a myślę, że właśnie ona to robiła pisząc. Dawała swoją część siebie i wtedy mogła czuć się wolna, bo nie widziała granic. A kiedy nie widzi się granic, w tym, co się kocha, to jest to najcudowniejsze uczucie. Uczucie wolności.

K: Młodzi mówią do starszych, starsi do młodszych.

Co Ty, jako młoda twórczyni, powiedziałabyś poetce?

D: Na pewno chciałbym wziąć od niej wskazówki, jak stać się jeszcze lepszym.Oraz bym jej powiedziała, że jest moim autorytetem.

K: Na koniec jeszcze chciałabym zapytać o Twoje wiersze i piosenki. Co byś powiedziała o swojej twórczości? Co w niej przeważa?

Jak wygląda u Ciebie proces twórczy?

D: Po prostu piszę to, co czuję w danym momencie. Staram się wylać swoje uczucia. Każdy tekst pisany przeze mnie jest jakąś cząstką mnie, do której wlałam serce. Każdy utwór można ująć, że opisuje jakiś dany moment w moim życiu. To również jest mój sposób na rozwijanie się i dążenie tym do mego marzenia, które aktualnie jest nierealne, ale za paręnaście lat to wszystko możliwe. To też taki mój sposób, by pokazać siebie i pokazać gdzieś emocje, zamiast tłumić je w sobie. Szczególnie, gdy chodzi o te negatywne, więc tam są różne emocje. Czasami szczęśliwe, a raz znowu smutne. A nieraz po prostu chcę pokazać, co siedzi mi w głowie i jak postrzegam parę rzeczy, parę spraw.

K: Dziękuję Ci bardzo za udzielenie odpowiedzi. Miło było z Tobą porozmawiać.

D: Również dziękuję i pozdrawiam.