Per Hubi

Dojechałem do szkoły. Zaparkowałem samochód na swoim miejscu. Wziąłem plecak z tyłu i wysiadłem, plecak na lewe ramię. Zamknąłem drzwi od samochodu i zablokowałem go. Nadal źle się czuję ale próbuje to ignorować. Wszedłem więc do środka.

Per Karol

Byłem już w szkole i zobaczyłem Kornelia. Zastanawiałem się czy napewno do niej podejść lecz to zrobiłem

- hejka Karol jestem - przedstawiłem się

-hejka  znam cię dziwna bym była jakbym cię nie znała - uśmiechnęła się - co tam?

- nic ciekawego a u ciebie?

-też zaraz mam sprawdzian ale na luziku

-życzę powodzenia - uśmiechnąłem się

-dzięki

Po chwili podeszła do mnie Marysia

-muszę pogadać z tobą

-co chcesz? - zapytałem

-chodź - złapała mnie za rękę i zaczęła ciągnąć

-zaraz do ciebie wrócę Kornelia - skierowałem się do blondynki

-chodź

Poszedłem więc za Marysia. Zatrzymaliśmy się przy bibliotece

-co chcesz? - zapytałem

-myślisz że jak jesteś sławny możesz łamać serca każdemu?

-o co ci chodzi?

-jej też złamiesz serce jak Hubertowi?

-naprawdę? Haha - zaśmiałem się

-ciekawe jak ty byś się czuł jakby ktoś osoba która cię kocha ma gdzieś!

Po chwili zobaczyłem jak idzie Hubert

-pogadaj z nim

-już z nim gadałem wczoraj - odpowiedziałem

-no i?

-nic powiedzialem co myślę, on się obraził

-co myślisz? - zaczęła znów

-nie ważne - zobaczyłem że Hubert upadł na podłogę - Ej patrz!

Pobiegłem z nią do Huberta. Uklęknąłem przy nim

-Ernest zawołaj pielęgniarkę! - krzyknąłem - Hubert co się stało?

Hubert wyglądał blado i widać że nie miał siły

-nic... Do.. Brze się... Czu...je

Hubert chciał wstać ale mu nie pozwoliłem

-leż i sie nie ruszaj

Przyszła pani pielęgniarka. Zaczęła go badać

-muszę go wziąść do gabinetu i zadzwonić do jego rodziców, jest słaby i blady to oznaczę że jest chory - powiedziała pielęgniarka

-pomogę Pani

Podniosłem Huberta z podłogę i wziąłem go na ręce. Potem poszedłem z Panią do jej gabinetu.

-połóż go tutaj

Położyłem go na takim jakby łóżku co są w gabinetach

-znasz może numer do jego rodziców? - zapytała

-nie ale wiem gdzie mieszkają - odpowiedziałem

-dobrze ty go tu pilnuj a ja pójdę do sekretariatu - wyszła

Zostałem sam z Hubertem który był ledwo przytomny

-co się stało że tak się czujesz? - próbowałem z nim pogadać

-od..kiedy się... mną przejmujesz?

-a to nie mogę?

Po 5 minutach pielęgniarka wróciła

-Twoi rodzice teraz nie ma w domu wiec będziesz musiał tu poleżeć albo a jak się będziesz już lepiej czuł możesz się zwolnić i jechać do domu - oznajmiła

-ja go może zawiozę? - zaproponowałem

-to jest dobry plan

-nie... Chcę... abym on... mnie zawoził... Wolę poczekaj... Kiedy się będę... Lepiej czuł - odpowiedział Hubert

- może zadzwonić do szpitala aby cię zabrali? bo jak jest się chorym i to aż tak lepiej pojechać do szpitala. Masz 28,7 stopni. Dałam Ci leki które mogłam. Może wiesz dlaczego tak się czujesz? - zapytała go

-ni .. e

-może jadłeś coś złego albo ostanio za dużo w twoim życiu się dzieje?

-to drugie - popatrzył na mnie

-no to musisz odpocząć, życie w ciągłym stresie nie daje ci nic dobrego. Za godzinę spróbuję aby rodzice po ciebie przyjechali jeżeli to nic nie da go albo Karol cię zawiezie albo do szpitala dobrze?

-Mhm - pokiwał głową

-Karol możesz iść już na lekcje

-a nie mogę zostać? - zapytałem grzecznie

-idź

-jeżeli Hubert nawet nie chce to lepiej idź już lepiej go nie denerwuj

-no dobrze przyjdę po lekcji - popatrzyłem na Huberta i wyszedłem z kabinetu