Per Hubi

Byliśmy z Karolem już przy samochodzie moich rodziców. Otworzyłem drzwi od samochodu

-Karol chce z wami pogadać, możecie wyjść? - zapytałem rodziców

-Hubert nie mamy czasu musimy jechać do pracy - odpowiedział mi tata

-a może Karol wbić do mnie bo nie chce zostać sam?

-juz ci coś mówiliśmy o Karolu

-to ja idę do Karola a wy jedźcie do pracy - odpowiedziałem

-Hubert ty masz się uczyć i powtarzać materiał więc wsiadaj i jedziemy

-pa - zamknąłem drzwi i poszedłem do Karola - nie chcą

Po  chwili tata wyszedł z smaochodu i otworzył drzwi tylne

-Hubert zapraszam

-idziemy Karol do ciebie?- zapytałem Karola

-Hubert nie denerwuj mnie

-no nie wiem, jedź może lepiej z rodzicami - odpowiedział

-dzięki Karol myślałem że będziesz po mojej stronie - odszedłem od nich

Pobiegłem usłyszałem tylko jak mówią moje imię.

Per Karol

-ja go spróbuję dogonic a państwo niech jadą do pracy i  się nie martwią - powiedzialem do niego rodziców

-dobrze dziękuję

-do widzenia - pożegnałem się i pobiegłem w stronę gdzie pobiegł Hubi

Dogonilem go kiedy wylądował na pustej uliczce.

-Hubert

Hubi obrócił się a ja podszedłem do niego

-ja stawiam sie rodzicą abym był z tobą a ty nawet nie jesteś po mojej stronie, dzięki - powiedział wkurzonym głosem

-to nie jest tak, lepiej ustąpić, chodź zaprowadzę cię do twojego domu

-nie musisz sam trafię - skrzyżował ręce na klatce piersiowej

-Hubert wiesz że cie kocham i wiem dobrze co jest dla ciebie najlepsze, lepiej by było abyś z nimi pojechał niż został ze mną u mnie w domu - powiedziałem

-nie będę cię słuchać

Po chwili ktoś zadzwonił do mnie

-poczekaj chwilę - wyjąłem telefon i odebrałem

-halo

-siema nie uwierzysz co się stało? - usłyszałem Ernesta

-nie mam teraz czasu

-pamiętasz nasza kapele jeszcze? - zapytał

-tak i co ona już od 2 lat nie istnieje - przypomniałem mu

-dzwonił do mnie typ który szuka zespołu aby zagrali, znaleźli nasze piosenki jutro mamy się z nim spotkać i pogadać

-żartujesz ? - zapytałem zaskoczony

-właśnie nie, dzwoniłem już do reszty i sie zgadzają! - krzyknął

-ale super!

-tak dobra kończę już Ci nie przeszkadzam pa

-siema - rozłączyłem się i włożyłem telefon do kieszeni

-co się tak cieszysz? - zapytał Hubert

-mój  zespół będzie znów grać koncerty w końcu! - krzyknąłem uśmiechnięty

-naprawdę ten twój zespół i Ernesta i innych typów...

-to nie są typy to są najlepsi ludzie - odpowiedziałem

-super to nie będę Ci przeszkadzać na tej drodze

-Hubert to nie tak

-pa

-ale na co sie obrażasz ? - zapytałem

-nie obrażam poprostu się boję, zadzwonię jak dotrę do domu może pa - odszedł odemnie