Per Karol

Byłem już w szkole. Rozejrzałem się po korytarzu i nigdzie nie widziałem Huberta. Może jeszcze nie przyjechał albo ma korki czy coś. Stałem tak lecz postanowiłem że podejdę do Marysi

-siemka Marysia - przywitałem się

-no siemka co tam?

-a nic ciekawego jak to u mnie a jak u ciebie? - zapytałem uprzejmie

-no u mnie też trochę nudny był ten weekend dla mnie

-a czemu?

Po chwili podeszła do nas Agata

-siemka wszystkim jak tam życie? - zapytała Agata

-w miarę - skłamałem

-a dobrze a Twoje?

-a też dobrze

- widzieliście może Huberta? - zapytałem prosto z mostu

-a już za nim tęsknisz? - dziewczyny zaczęły się śmiać

-nie no, tak sie pytam

-to nie widziałam go jeszcze może idzie na piechotę bo zwykle się wtedy spóźnia - odpowiedziała

-Po co miałby iść na piechotę jeżeli ma samochód?

-mógł mu się zepsuć

Po 5 minutach zobaczyłem Huberta który idzie w kierunku moim i dziewczyn. Podszedł do mnie

-Hej Hubi - przywitała się z nim Agata

-hejka Hubi co tam?

-siema... Karol możemy pogadać? -zapytał było widać że jest smutny

-no spoko co tam?

-wolałbym na cztery oczy pls

-no spoko

Hubi poszedł a ja Szedłem za nim. Chłopak  zaprowadził mnie do łazienki. Zamknął drzwi za mną i mnie przytulił

-co mam zrobić? - zapytał

-damy sobie radę - poczułem krople łez

-no tylko ze nawet do ciebie po szkole pojechać nie mogę ani nic

-czemu? - czemu

-rodzice przed wyjściem do szkoły  zabrali mi klucze i powiedzieli że  od dziś oni będę mnie odwozić - zaczął jeszcze bardziej płakać

-ty masz 18 lat nie mogą cię tak traktować - próbowałem go pocieszać

-ja nic z tym nie zrobię

-damy sobie radę będę o ciebie  walczył, pamiętaj nie płacz damy radę - pogłaskałem go po włosach

-tylko że w walce można się szybko poddać i zobaczysz że to zrobisz

-nie poddam się o to się nie martw, na początku pogadam z twoimi rodzicami

-Oki kiedy? - zapytał

-po szkole dziś

-wątpię że ci się uda coś zrobić - przestał mnie przytulać

-dam radę zobaczysz - otarłem jego łzy z policzków

Po chwili do łazienki wbił Marcin

-Rozumiesz - zacząłem udawać że mam coś do Huberta

-a co tu się odwala?

-muszę z nim o czymś pogadać - odpowiedziałem

-takie rozmowy lepiej po szkole, wtedy możemy mu wszystko zrobić

-wolę łagodniej - popatrzyłem przez chwilę w oczy Huberta

-a co ci zrobił?

-nie twoja sprawa ukradł mi coś

-no spoko

-masz 2 lekcje aby mi to oddać rozumiesz? - popchnąłem go

-Mhm - pokiwał głową

Oddaliłem się trochę od Hubiego a on wyszedł z łazienki mam nadzieję że się nie wystraszył, po jego oczach jak na niego patrzyłem nie widziałem strachu. On pewnie wie że to było specjalnie.