Per Karol

Dotarłem do szpitala najszybciej jak mogłem. Zaparkowałem samochód, wyszedłem z niego i go zablokowałem kluczem . Wszedłem do szpitala i podeszlem do recepcjonistki

-dzień dobry gdzie leży Hubert Wydra? - zapytałem szybko

-a kim pan jest ? - zapytała Pani od recepcji

-Karol Kuter ja mu pomogłem

-dobrze już sprawdzam- zaczęła coś wpisywać na komputerze - Sala 69

-dziękuje

Odszedlem i poszedłem w stronę tej sali nie musiałem długo szukać. Gdy znalazłem zapukałem i wszedłem zobaczyłem że robią mu badania

- o przepraszam

Zamknąłem drzwi i usiadłem przed salą i czekałem. Po 20 minutach wyszedł lekarz

-przepraszam co z nim? - Zatrzymałem lekarza i się go spytałem

-dzień dobry nie ma nic złamanego na szczęście, głowa też jest wszystko dobrze, minus jest taki że ma siniaki na brzuchu  to trochę dużo i podbite  oko, daliśmy mu leki jeżeli będzie chciał może wziąść zwolnienie na żądanie - odpowiedział mi lekarz

-dobrze a mogę do niego wejść?

-tak oczywiście

Lekarz odszedł odemnie a ja wszedłem do sali i zamknąłem za sobą drzwi, zobaczyłem Huberta który leży, miał głowę skierowana w lewą stronę

-hej - podszedłem do niego -  jak się czujesz?

Po chwili Hubert skierował głowę  w moja stronę

-proszę śmiej się

-z czego mam się śmiać? - spytałem nie wiedząc o co mu chodzi

-z tego oka

-ale tu nie ma nic śmiesznego ale ktoś Ci mocno przyfasolil... Właśnie  kto to był?

-ale co? - spytał udając że nie wie o co mi  chodzi

-kto ci to  zrobił?

- nikt

-nikt? Sam sobie zrobiłeś siniaki na brzuchu i podbiłeś sobie oko ?

-skąd wiesz ze mam siniaki na brzuchu? - spytał zdziwiony

-rozmawiałem z lekarzem

-coś jeszcze ci powiedział? - zmienił temat

-nie zmieniaj tematu

-ale no i co ci mówię nic z tym i tak nie zrobisz

-zrobię, poczują twój ból dzięki mnie - powiedziałem

-a skąd wiesz że było ich więcej że mówisz w liczbie mnogiej?

-dobra czy był to Ernest i Marcin i Maciek? - spytałem wiedząc jaka będzie odpowiedź

-Maćka nie było - zrobił smutna minę

-pożałują

-nie rób im nic - popatrzył na mnie

-nie rób im nic? Widzisz jak ty wyglądasz?!

-ale on ci  coś mogą zrobić -

-martwisz się o mnie? - spytałem

-nie, rób co chcesz

- zaraz ty się martwisz ale to słodkie - podszedłem bliżej

-debil powiedziałem Ci że...

-że się o mnie martwisz - przerwałem mu

-nie powiedziałem tego i sie zamknij - podniósł głos

-ale miłe że się o mnie martwisz

-nie chce aby przemnie coś Ci się stało

-nic mi się nie stanie im owszem tak - uśmiechnąłem się

-a co jeżeli coś Ci zrobią to będzie przezemnie - zaczął się obwiniać - nic nie rób zostaw ich - dodał

-czemu ich bronisz szantażują cię?

-nie, boję się poprostu

-o kogo? - próbowałem zrobić aby powiedział że się o mnie martwi

- o nikogo możemy skończyć temat?

-spoko powiedz tylko że się o mnie martwisz - uśmiechnąłem się

-nie martwię się o ciebie, mam cię gdzieś w sumie - odpowiedział

-tylko tak mówisz a w środku coś innego myślisz - do sali wszedł lekarz

-więc tak jeżeli Pan chce może Pan wziąść na żądanie albo może  tu zostać jeszcze 2 dni na sprawdzenie

-poprosze wypis - odpowiedział Hubert bez namysłu

-dobrze to jeżeli tak to proszę maścią na siniaki  smarować to miejsce jak  przyjedzie do domu też posmarować  a wszystko będzie dobrze, proszę aby Pan Karol zajął się Panem przez ten tydzień

-dobrze

Po chwili lekarz wyszedł

-jesteś pewien chcesz wyjść dziś?

-tak jestem pewien - wstał

-mam nadzieję

-a jeśli nie chcesz możesz nie zostawać u mnie

- zostanę nie możesz sam teraz być - powiedziałem

-nie wiem, jak chcesz

-zostanę nie martw się

Po chwili wszedł do pokoju lekarz dał mi wyspis i wyszliśmy ze sali

-ej musimy iść do szkoły bo moje auto

-nie musisz przyjechałem nim tu - uśmiechnąłem się

-że co zrobiłeś? - zszokował się

-no jakoś dojechać tu musiałem

-zabijecie jeżeli zobaczę jedna rysę

-zgniecenie tez się liczy? - zaśmiałem się

-tak! - krzyknął

Po chwili wyszliśmy ze szpitala Hubert szybko podszedł do samochodu i zaczął go opatrywać

-gdzie to jest? - zapytał wtrzasniety

-co? - spytałem śmiejąc się

-zgniecenie

-żartowałem nic mu nie zrobiłem - zacząłem się bardziej śmiać

-nie żartuj z takich rzeczy, wsiadaj

-a mogę prowadzić? - zapytałem wiedząc co odpowie

-zapomnij

Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy w stronę jego domu.