Mówi się, że bajki to tylko fikcje, a legendy muszą mieć chociaż ziarnko prawdy. Kiedy byłam mała mama cały czas mi opowiadała różne, ciekawe bajki, legendy i mity. Kiedyś w nie wierzyłam. Przestałam jak zaczęli się ze mnie wyśmiewać. To się działo tak dawno, a jednak czuję jakby miało miejsce jeszcze chwilę temu. Minęło 6 lat. Długich lat. W wieku 14 lat zostałam sama. Moi rodzice zginęli na wojnie. Jestem dopiero o rok starsza od tamtej mnie, a tak dużo już się zmieniłam... Praktycznie nikt mnie nie zna. Bo prawie nikt jak dotąd mnie nie widział od momentu wielkiej straty. Baron rządzący naszą okolicą czuje się za mnie odpowiedzialny i próbuje mnie znaleźć. Wysłał straż, aby mnie odszukała. Ja jednak cały czas tu jestem. Tuż pod jego nosem, ukryta wśród liści drzew rosnących wszędzie. Ludzie mnie nie dostrzegają i nic o mnie nie wiedzą. Pewnie nikt oprócz barona nawet nie pamięta, że kiedyś istniałam. Ja jednak codziennie się im przyglądam. Wiem o nich wszystko, a wyczytałam to z ich codziennych czynności. Niekiedy na naszą wioskę napadają rabusie, ale bez skutecznie. Nie wiedzą, że w wiosce jest ktoś kto wysyła tajne wiadomości o napadach do straż. Lubię wyzwania, ale niestety nie mam ich tu zbyt wiele. Jak to się mówi do czasu...

*****