Zasnęłam momentalnie.

Obudziłam sie o 10. Deszcz pada. Wstałam i poszłam do łazienki trochę się ogarnąć.

Weszłam do kuchni i usłyszałam tylko ciche" dzień dobry '. Nic nie powiedziałam. Zjadłam kanapki z serem i szynką. W ciszy. Nie wiem co robić.

- może chcesz sie przejść ?- spytał

- gdzie ?

- kino ?

- na co ?

- może... Horror.. Chyba ze się..

-nie ! Jak tak możesz !

- okey.. Sprawdzę o której cos takiego leci.

- spoko.

Siedzę na krześle i patrzę w okno. Co to był za człowiek? Czemu mnie szukali? To było naprawdę dziwne. Szkoda, że Percy był przy tym incydencie. Teraz nie byłabym zmuszona do jego obecności. Nagle wyrwał mnie jego głos z rozmyśleń.

- za godzinę leci horror. Idziemy ?

- jaki ?

- yyy.... Pierwszy lepszy?

- brzmi świetnie !

Ubrałam jego bluzę, nie miałam wyboru, i ruszyliśmy.

Zaczął się.

Najpierw sie nie bałam. Jak zawsze. Potem było gorzej. Sceny, na które wolałam nie patrzeć. Najgorszy był koniec.. Najwięcej akcji.. Najwięcej strachu.. I z tego wszystkiego nie zauważyłam, że trzymam jego rękę. Cała sie zarumieniłam. Jestem idiotką! Przecież nic do niego nie czuje. Co ja tak właściwie z nim robie? Mogłam mu podziękować i ruszyć w swoja stronę.

Nagle szepnął do mnie: " i jak " ? Odpowiedziałam " fajne " choć wcale tak nie było. Zrobił bardzo dziwny gest. Mocniej ścisnął moja rękę. I uśmiechnął sie do mnie.

Film sie skończył i zaproponował mi spacer. Nic do niego nie mówiłam. On gadał. Nawet nie wiem o czym. Nagle dostrzegłam Aurorę. Z jakimś chłopakiem. Nie mówiła mi ze jest zakochana. Co za....

-kto to ? – spytałam

- chyba... Makary.

- nie znam go. Czemu ?

- nie wiem. Może jakbyś bardziej przyglądała sie Aurorze byś to dostrzegła.

- co ?

- że jest zakochana. I że potrzebuje pomocy.

- przecież sobie radzi.

- pomocy psychicznej.

- a to juz nie do mnie.

Spojrzał na mnie tylko i nagle zauważyłam Demi. Jej brakowało. Powiedziałam:

- teraz masz szanse. ... Idź i zagadaj. Nie obrażę się. Będę szczęśliwa.

Zdążył powiedzieć „ale". Popchnęłam go w jej stronę. Gdy tylko był dość daleko uciekłam. Po prostu. Nie mogłam na to patrzeć. Dla tego nie lubię komedii i romansów. Nie mogę wytrzymać scen miłosnych.

Poszłam do mojej ulubionej uliczki. Byli jacyś ludzie, ale mnie nie obchodzili. Usiadłam w swoim koncie, w swoim miejscu.

Trochę pogadałam z nimi o tym i owym i wróciłam do domu. Nie obchodziło mnie nic. Mogą mnie nawet zabić. Nie chce go widzieć. Ani jej.

- gdzieś ty była ? Martwiłam sie ! – powiedziała Rita

- przestań. Mów o co chodzi.

- gość był. Moj kuzyn. Chciał ci pomoc. Ale ty nie chciałaś... Gdzie spałaś ?

- a co cie to tak nagle obchodzi ? Zajmij sie swoimi sprawami !

Poszłam do pokoju i trzasnęłam drzwiami, jak zwykle. Spojrzałam na telefon - 30 połączeń nieodebranych. Wszystkie od Percy'ego. Usiadłam na łóżku i nie wiem dlaczego ale zaczęły lecieć łzy.

Po kilku minutach dostałam SMS. Od Demi..

- myślałaś, że go poderwiesz? Jesteś żałosna. Nigdy na ciebie by nie spojrzał jak na dziewczynę z klasą. Znowu wygrałam kotku :* pogódź sie z tym. Nie istniejesz !

Jeszcze bardziej płakałam. Rzuciłam telefonem w ścianę. Rita zawołała mnie. Powiedziała, że mam gościa. Odpowiedziałam, że nie chce go widzieć. Dopiero wieczorem przestalam płakać. Założyłam słuchawki i obejrzałam jakiś durny film.

Nie wiem dlaczego, ale w środku nocy postanowiłam sie przejść. Nie mogę myśleć o nich. Musze być twarda! Nagle przypomniały mi sie słowa ze snu : zginiesz i umrzesz. Szybko poszłam na most. Trochę postałam...

Musze to zrobić. Demi miała racje. Ja nie istnieje. Jestem tylko dziewczyna z problemami... Poddałam sie chwili i spadlam do wody..

The End ?

2433741��U�HK�

Niewidzialna56