*U APOLLA I ARESA*

Ap – Do Hermesa?

Ar – Ja myślałem o Tanatosie...

Ap – Ale dlaczego?

Ar – A dlaczego nie?

Ap – Ty jesteś...

*Ares wyjął miecz i spojrzał z furią na Apollina*

Ar – Nie radzę ci kończyć.

Ap – Okej... To papier, kamień, nożyce.

Ar – Zgoda.

*Bogowie wyciągnęli przed siebie dłonie i zaczęli potrząsać*

Ap, Ar – 1, 2, 3!

*Apollo wybrał papier, a Ares kamień*

Ap – Idziemy do Hermesa!

Ar – Idiota...

*Dwójka bogów weszła do magazynu i zaczęła się rozglądać. Nagle Ares padł na podłogę przygnieciony 10 kg paczką. Spojrzał na Apollina*

Ar – No co tak stoisz jak ten słup soli?! Zdejmij to ze mnie, idioto!

*Apollo zignorował Aresa, podszedł do paczki i otworzył. Zaczął podskakiwać w miejscu jak małe dziecko*

Ap – Uu! Żelki! ^^

Ar – Na wodorosty Posejdona... Zdejmuj to, bo cię żywcem obedrę ze skóry!

*Apollo w jednej chwili z radosnego niemowlaka zamienił się w maszynę do zabijania*

Ap – Masz jakiś problem do moich żelków?!

Ar – Zdejmuj to!

*Apollo zdjął paczkę i spojrzał na Aresa z pogardą*

Ap – Debil...

Ar – Zamknij py...

He – No pięknie. Oddawaj tą paczkę, złodzieju!

*Hermes wyrwał Apollinowi paczkę i trzasnął go kaduceuszem po głowie. Apollo jęknął i rozpłakał*

Ap – Moje żelki T^T

*Hermes westchnął i podał mu paczkę żelków*

He – Masz!

Ap – Yupi! ^^

*Ares wstał i rozmasował sobie kręgosłup. Spojrzał na zadania*

Ar – Eh... Hermesie od dzisiaj nazywasz się Allegro lub Merlin. Wybierz sobie!

He – To będę Merlin.

Ar – Szybko poszło... Żyjesz jeszcze?

*Hermes uniósł jedną brew do góry*

Me (Merlin – Hermes) - A wyglądam na zombie lub trupa?

Ar – Ty zawsze tak wyglądasz, cherlaku.

Me – Piznął cię ktoś kiedyś z laski?

*Ares zaczął poruszać znacząco brwiami*

Ar – Zależy jakiej... ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Me – Czy ja o czymś nie wiem? ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Ar – Możesz się przekonać. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Me – Z...

*Do pokoju wszedł Kupidyn. Nie, nie ten kupidyn, małe pomarszczone dzieciątko z pieluchą oraz łukiem wraz ze strzałami z serduszkami. Kupidyn przez wielkie K. Przystojny brunet o zielonych oczach. Nosił biały garnitur, a na ramieniu miał przewieszony łuk oraz prawdziwe strzały, bez serduszek*

(Cii.. Tak sobie wyobrażałam Kupidyna)

K (Kupidyn) – Czy mnie coś ominęło?

Ar – Nie...

Me – Niee...

*Kupidyn westchnął i spojrzał na Aresa i Hermesa jak na osoby z niedojebaniem mózgowym*

K – To co tu się dzieje?

Ar – Nic. Mam dla ciebie zadanie!

*Ares uśmiechnął się chamsko*

K – No dawaj.

Ar - Spraw, żeby Will Solace zakochał się w Lou Ellen

*Kupidyn wyjął swój łuk i wystrzelił strzałę*

K – Już.

Ar – Ale, że jedna strzała? Już się kochają i w ogóle?

*Kupidyn spojrzał na niego ze złością*

K – Nie, ty tępa dzido. Nawet jakbym ci to wyjaśnił to byś nie zrozumiał!

*Ares spojrzał na niego naburmuszony*

Ar – Ej!

K – Eh.. To towarzystwo jest głupsze niż myślałem. Żegnam.

*Kupidyn opuścił pokój w trybie natychmiastowym. Hermes, Ares i Apollo spojrzeli po sobie*

Me – Nie zna się...

Ap – My razem stanowimy potęgę mądrości.

Ar – I ogromną siłę rażenia!

Me – Aresie...

Ar – Hm?

Me – Odłóż bombę...

*Ares wyrzucił bombę przez okno. Po chwili rozległ się głośny huk*

Ar – Upsi...

*Merlin strzelił facepalma*

Me – Ja nie wnikam kto będzie to później naprawiał...

Ar – A kogo to obchodzi?! Klelcia prosi cię, abyś nauczył ją jak spłatać figla i nie zostać złapanym.

*Merlin uśmiechnął się tajemniczo w stronę Aresa*

Me – Oczywiście, już lecę.

*Założył tenisówki ze skrzydełkami i wyleciał przez okno. Apollo parsknął śmiechem. Ares spojrzał na niego ze złością*

Ar – Czego cieszysz japę?

Ap – Bo jesteś tak tępy, że nie zauważyłeś, że to Hermes zrzucił na ciebie tą paczkę. ^^

*Aresa zamurowało, po chwili jednak wziął do ręki miecz i ,,wyszedł'' oknem chcąc zabić Merlina*

Ap – Eh... No i muszę szukać nowego kolegi...

*U BROMAN*

*Do salonu weszła Nike, Lete, Hefajstos, Hades, Selene oraz Hekate. Broman spojrzała na dwie ostatnie boginie ze zdziwieniem*

B – Co wy tu robicie?

S (Selene) – Chciałam się dowiedzieć jak ci się podoba siedzenie w kącie.

*Broman spojrzała na nią z pogardą. Selene posłała jej złośliwy uśmieszek*

B – Pierwszy raz cię widzę i czuję, że się nie polubimy.

S – Też tak sądzę.

*Hekate odchrząknęła. Broman spojrzała na nią, mając pytajnik nad głową*

Hek – Co chciałaś?

B – Hekate, czy Harry Potter to twój syn?

Hek – Tak.

B - A Voldzio też?

Hek – Nie.

*Broman spojrzała na nią z błyskiem w oku i oparła się wygodnie o ścianę w swoim kącie*

B – Czyli wychodzi na to, że ty się nie chcesz przyznać do tego, że spłodziłaś jakiegoś szaleńca.

*Hekate chciała rzucić jakimś zaklęciem w Broman, ale po chwili rozmyśliła się, uśmiechnęła tajemniczo i wyszła. Broman spojrzała z niepokojem na Selene i resztę bogów*

B – Ja mam się zacząć bać?

S – Raczej.

B – My się nie polubimy...

*Selene przewróciła oczami*

S – Ah.. Dobra. Masz coś dla mnie?

B – Znasz Ra?

S – Tego egipskiego boga, który lubi sobie latać barką?

B – Tak.

S – To nie znam.

*Broman westchnęła głośno*

B – Idź już sobie...

S – Z wielką chęcią!

*Selene wyszła, rzucając Broman mordercze spojrzenie*

B – Lete!

L – Słucham?

B – Zrób naleśniki Nieznana5

L – Super ^^

B – Tylko nie zapomnij ich jej dać!

*Lete spojrzała na Broman z lekką irytacją*

L – To, że jestem boginią zapomnienia nie znaczy, że o wszystkim zapominam od tak! Idę do kuchni!

*Bogini ruszyła w stronę balkonu. Broman ukryła uśmieszek satysfakcji*

B – Nie w tą stronę...

*Lete zawróciła i poszła tym razem w stronę kuchni*

L – Przecież wiem!

B – Mhm... Nike, co sądzisz o Głodowych Igrzyskach?

Ni – Nie są złe.

*Broman uniosła jedną brew do góry i patrzyła z niedowierzaniem na boginię*

B – To, że 23 nastolatków ginie to dla ciebie nic złego?

Ni – Jeden wygrywa. To się liczy.

B – O bogowie... Błagam, aby ona nigdy niczego takiego nie zrobiła na Olimpie

(Czytelnicy... Nie ważcie się!)

Ni – Ale to świetna zabawa!

B – Dobra, koniec tego tematu! Nieznana5!

Na (Nieznana) – I czego ty się tak ciągle drzesz?!

*Nieznana wyszła z kuchni i spojrzała na Broman z pogardą. Broman wystawiła jej język*

B – Bo mogę!

*Nowy gość podbiegł do Nike i mocno przytulił*

Na – Witaj mamusiu! ^^

Ni – Hej, córcia! Co tam?

Na – Wiesz, że odziedziczyłam po tobie skrzydła?

*Piękne, złote skrzydła identyczne jak Nike*

B – Super.

Na - A jaki był zdziw na twarzy mojej ziemskiej matki, gdy to zobaczyła!

Ni – Nie wątpię w to!

B – Ja bym chciała to zobaczyć!

Na – A kogo to obchodzi, że ty chcesz?

*Broman spojrzała ze złością, a Nike przybiła piątkę Nieznanej*

Ni – Brawo!

Na – Dzięki! ^^

*Broman spojrzała z pogardą i głośno westchnęła. Machnęła ręką*

B – Wynocha z mojego salonu!

*Hades parsknął śmiechem*

H – Przepraszam, bo chyba nie dosłyszałem. TWOJEGO salonu?

*Broman zmierzyła boga pogardliwym wzrokiem od góry do dołu. Hades uniósł brew do góry*

B – A co może twojego?

H – Ja nie mam do ciebie słów...

B – Czytasz mało książek to i słownictwo ubogie.

*Broman uśmiechnęła się złośliwie i oparła o ścianę. Policzki Hadesa przybrały barwę dojrzałego buraka*

H – Zrobię ci krzywdę.

B – Proszę cię. Sam się po drodze do mnie skrzywdzisz.

H – Teraz to przegięłaś!

*Hades zaczął iść w stronę Broman, a raczej próbował. Potknął się o wybrzuszenie na dywanie i zarył twarzą podłogę*

B – Aha... Mówiłam.

H – Zamknij się.

*Bóg podziemia wstał jeszcze bardziej wściekły i podszedł do Broman. Złapał ją za koszulę i podniósł do góry. Dziewczyna uśmiechnęła się chamsko*

B – Masz pozdrowienia od LucyNightmare.

*Hades zamarł i puścił Broman, która upadła boleśnie na podłogę*

B – A nie można było delikatnie, cymbale?!

H – Jeszcze słowo, a zapoznasz się bliżej z Tanatosem!

*Broman uniosła dłonie do góry w geście poddania i zrobiła minę niewiniątka*

B – Spokojnie.. Ja tylko żartuje!

H – Wypchaj się!

Hef – Skończyliście się dowartościowywać?

*Hefajstos wstał z kanapy i przeciągnął się. Podszedł do Hadesa i Broman*

Hef – Po co ja tutaj siedzę?

B – Bo masz zadania!

Hef – A wiesz ile mnie to interesuje?

B – Tyle co zeszłoroczny śnieg?

*Powiedziała i uśmiechnęła triumfalnie, widząc minę Hefajstosa, którego lekko mówiąc, wgniotło w dywan*

Hef – Jak?

B - Eh... Normalnie, młotku.

*Hefajstos spojrzał z oburzeniem na Broman i wyjął młotek z kieszeni*

Hef – Bo dostaniesz w łeb!

B – Aha... Jak ty go tam zmieściłeś?

*Bóg uśmiechnął się szeroko i zaczął podrzucać młotkiem*

Hef – Mój wynalazek.

*Broman parsknęła śmiechem*

B – Mega pojemne kieszenie? Wow... Zaszalałeś, nie ma co.

*Hefajstos złapał młotek i rzucił. ,,Broń'' wbiła się obok głowy Broman. Dziewczyna spojrzała na młotek i uśmiechnęła się. Bóg kowali popatrzył na nią z pogardą*

Hef – I czego się tak cieszysz?!

B – Bo jesteś uroczy, kiedy się tak złościsz. Drga ci wtedy warga.

Hef – Ja cię zaraz zabiję...

B – Interesujące, nie ma co!

*Broman uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Hefajstos głęboko odetchnął i podszedł do dziewczyny. Wziął młotek i schował do kieszeni*

Hef – Czego chcesz?

B – Zrób dla mnie 2 wypasione łuki.

*Hefajstos głośno się zaśmiał i zaczął się tarzać po podłodze. Broman spojrzała na niego ze zdziwieniem. Hades uniósł wzrok znad telefonu i westchnął*

H – Z kim ja żyje...

B – Ehh... Dobra zapłacę ci za te łuki.

*Bóg kowali w trybie natychmiastowym podniósł się w podłogi i wyciągnął dłoń*

Hef – 100 drachm.

*Broman wybałuszyła oczy*

B – 100?!

Hef – Eh... 50 za jeden i 50 za drugi.

*Hefajstos uśmiechnął się szyderczo. Dziewczyna spojrzała na niego z pogardą, po chwili wyjęła z kieszeni sakiewkę ze 100 drachmami i podała bogu*

B – Domyśliłam się. Ok.. Masz.

Hef – Interesy z tobą to czysta przyjemność.

B – Ja myślałam, że to Hermes zdziera ze mnie cała kasę.

Hef – On raczej wolałby zdzierać coś innego... ( ͡° ͜ʖ ͡°)

*Hades schował się za telefonem i próbował się nie śmiać, a Hefajstos zrobił minę niewiniątka. Broman popatrzyła na boga kowali ze zniechęceniem i obrzydzeniem jednocześnie*

B – Czy wy myślicie tylko o jednym?! Zboczeńcy...

Hef – Nie wiem o czym mówisz. Zaraz ci przyniosę te łuki.

*Hefajstos wyszedł z salonu i powędrował w stronę kuźni. Hades cały czerwony na twarzy, nie wytrzymał i wybuchnął głośnym śmiechem*

H – Co za pocisk!

B – Zaraz ciebie może trafić jakiś pocisk...

H – Tak? Ciekawe... Lepiej mów co masz dla mnie.

*Broman przewróciła oczami i spojrzała na telefon*

B – Jak tam się goni Hermesa lub raczej jak się goniło?

H – Cudownie, dostałem z kaduceusza w głowę...

B – A to widzę miałeś ubaw.

*Broman uśmiechnęła się chamsko. Hades spojrzał na nią ze złością*

H – Ta. Na to wygląda.

B - Weź się przyznaj do swojej córki, nie unikaj jej.

H – Której córki?

*Powiedział i podrapał się z zakłopotaniem po głowie. Broman strzeliła facepalma*

B – O bogowie... Może lepiej tego nie rób, bo dostanie po głowie.

H – To po co...?

B – Milcz jak do mnie mówisz. AniaPuchta prosi, abyś jej pożyczył Cerbera

H – Nie sądzę...

B – Jest twoją córką.

H – Nie interesuję mnie to.

*Broman spojrzała na niego z pogardą i szybko spojrzała na zadania. Uśmiechnęła się triumfalnie*

B - Spraw by wszyscy umarli przez jeden dzień wrócili do świata żywych.

*Hades milczał przez dłuższą chwilę*

H – Jak mniemam jak odmówię to powiesz, że mam je wykonać i kropka?

B – Tak.

H – Dobrze.

*Hades zniknął i wrócił po trzech minutach*

B – A ty gdzie...?

H – Wszyscy wrócili do świata żywych.

B – Aaa... To pożycz teraz swojej córce Cerbera.

*Hades ukrył twarz w dłoniach*

H – Przecież to mój pies!

B – I?

H – O bogowie, dobra! Persefona go jej wyśle.

B – W paczce?

*Bóg podziemia spojrzał z pogardą na dziewczynę*

H – Nie przeginaj struny. W ogóle, skoro jesteśmy w temacie psów, gdzie Krzysztof?

*Broman zaczęła przebierać niespokojnie nogami*

B – Ee... W Obozie Herosów.

H – Dlaczego?

B – Nie wiem... Po tej przedwczorajszej imprezie jakoś się tam znalazł.

*Hades pokręcił głową z niedowierzaniem*

H – Nie będę nawet tego komentować.

B – Dziękuję... Zmuś Nica, by został mężem Marvelova_heroska444.

*Bóg wziął do ręki książkę i zaczął się nią rytmicznie uderzać. Broman patrzyła na niego zdumiona*

B – Co ty robisz?

H – Próbuje wbić sobie do głowy, żeby więcej się do ciebie nie odzywać i następnym razem zabić...

*Hades przestał i rzucił książkę w kąt*

H – Czemu twoi czytelnicy jeszcze niczego złego nie chcą ci zrobić? No wiesz ja się z chęcią tym zajmę, ale muszę dostać zadanie.

B – Bo jeżeli mnie zabijesz nie będzie kolejnych rozdziałów, ty ciemna maso...

H – Kto tu mówi o zabijaniu?

*Uśmiechnął się złowieszczo. Broman szybko odwróciła wzrok*

B – Nico?

*Di Angelo wyszedł z cienia i rozejrzał się po pokoju. Spojrzał na ojca i lekko mu się ukłonił*

Na – O co chodzi?

H – Masz być mężem...

Na – Nie!

B – Bo?

Na – Bo nie!

*Broman westchnęła i przewróciła oczami*

B – Jakbym słyszała swoją mamę... To nie jest żadna sensowna odpowiedź.

Na – Żegnam.

*Nico spiorunował wzrokiem Hadesa oraz Broman, po chwili rozpłynął się we mgle*

H – Twoja czytelniczka...

B – Eh... To nie moja wina, że nie potrafisz własnego dziecka do ślubu przekonać. Jesteś żałosny, nawet się nie postarałeś...

H – No tak, zawsze moja wina.

B - Wystartuj w zawodach jadąc na jednorożcu

H – Już to zrobiłem wczoraj.

B – Serio? Udowodnij!

*Hades podszedł do telewizora i włączył nagranie z toru wyścigowego. Komiczny widok. Wszędzie motocykle oraz jeden bóg podziemia jadący na białym jednorożcu. Hades wyszczerzył się i wyłączył plazmę*

H – Wygrałem!

B – To czym ty karmiłeś tego konia, że tak popierdalał?

H – Nie wiem, zabrałem jakieś zboże od Demeter.

B – A to nic dziwnego...

H – Coś jeszcze?

B - Pożycz od Hery patelnie i bij nią Demeter przez cały dzień.

*Hades wyjął zza pasa patelnię Hery. Broman spojrzała na niego zdumiona*

B – A skąd ty ją wziąłeś?!

H – Czy ty zdajesz sobie sprawę ile ona ich ma?

*Broman podrapała się w tył głowy i zastanowiła się*

B – Jedną?

*Hades westchnął i uderzył dziewczynę patelnią w głowę*

B – Auć! A to za co?!

H – Za to, że żyjesz!

*Powiedział i potrząsnął groźnie patelnią. Broman przewróciła oczami i rozmasowała głowę*

B – Palant...

H – Słucham?

B – Nie nic... Zamień się na pracę z Eris.

H – Mogę jej oddać tą patelnię?

B – Żeby biła Demeter?

*Hades westchnął i spojrzał z pogardą na Broman*

H – No raczej!

B – Pewnie, czemu nie.

H – Eris!

*Do salonu weszła bogini niezgody i spojrzała na Hadesa ze znudzeniem*

E – Co?

H – Masz walić patelnią Demeter przez cały dzień.

*Eris od razu się uśmiechnęła, porwała patelnię od Hadesa i wybiegła w podskokach z salonu. Broman zaczęła się śmiać*

B – Jeszcze nigdy nie widziałam jej takiej szczęśliwej!

H - Ja też...

*Bóg kowali wszedł do pomieszczenia, niosąc dwa przepiękne łuki. Jeden był czarny, drugi ciemnobrązowy. Oba lśniły, gdy promienie Słońca padały na nie. Hefajstos podszedł i podał łuki Broman. Dziewczyna wybałuszyła oczy*

B – Dobra robota. Są przepiękne...

Hef – Mają kilka dodatkowych funkcji, ale to pewnie odkryją heroski, dla których są te łuki.

*Broman zamurowało*

B – Jakich herosek, o co ci chodzi?

*Hefajstos machnął lekceważąco ręką*

Hef – Przecież nie jestem głupi. Po co by ci były potrzebne dwa łuki, podczas gdy stoisz w kącie.

B – Nie wiem o czym mówisz!

Hef – Oczywiście. Ja wracam do kuźni... A i powiedz Aresowi, że się mu odwdzięczę!

B – Jasne...

H – Ja też znikam. W końcu mogę wrócić do Podziemia!

*Dwójka bogów zniknęła. Broman wrzasnęła na cały Olimp*

B – kotkanr000 i LucyNightmare proszone są o stawienie się w salonie, w trybie natychmiastowym!

Ko (kotkanr000) – Jest czysto?

*Szepnęła i wychyliła się zza firanki. Broman spojrzała na nią ze zdziwieniem*

B – Tak? A gdzie...?

*Lucy niczym komandos zjechała po linie z sufitu. Zeskoczyła na podłogę i rozejrzała się*

Lu (LucyNightmare) – Czysto! Chodź!

*Kotka wyskoczyła zza firanki i podbiegła do Lucy. Broman spojrzała na nie jak na idiotki*

B – Co wy robicie?

Ko – Skradamy się nie widać?

Lu – Masz łuk?

*Broman patrzyła to na jedną, to na drugą, po chwili otrząsnęła się i podała każdej broń*

B – Proszę, wisicie mi 100 drachm!

*Lucy i kotka spojrzały po sobie, po czym spieprzyły z salonu. Broman krzyknęła za nimi*

B – Ej! A pieniądze?!

*U APOLLA*

A – MIIIŁOŚĆ ROOOŚNIE WOOKÓŁ NAAS!!!

*Artemida okrążyła Apollina trzy razy i pobiegła dalej. Bóg popatrzył ze zdziwieniem na biegnącą dalej siostrę*

Ap – Okej? I to ja jestem nienormalny...

*Apollo poszedł do pokoju Afrodyty i zapukał. Nie słysząc żadnego pozwolenia, kopnął w drzwi i wszedł do pomieszczenia. Hestia i Afrodyta odwróciły się i spojrzały na niego z pogardą*

Hes – Pozwolił ci ktoś?

Af – Rozwaliłeś moje drzwi, ty idioto!

Ap – Eh... Macie mnóstwo roboty, a wy robicie sobie manicure?

Af – A ty wiesz co to w ogóle jest manicure?

*Apollo patrzył na Afrodytę i uśmiechnął się głupkowato*

Ap – A muszę wiedzieć, aby używać tego słowa?

*Hestia westchnęła i spojrzała na niego z pogardą*

Hes – A więc w jakiej sprawie tutaj jesteś?

Ap – Najpierw zadania dla ciebie, Płomyczku!

*Bogini ogniska domowego spojrzała na niego z oburzeniem, ale powstrzymała się od zgryźliwego komentarza*

Hes – No słucham.

Ap - Co zrobisz Posejdonowi za to wepchnięcie w ognisko?

Hes – Miałam zamiar ugadać się z Zeusem, aby odebrał mu nieśmiertelność i kazać Posejdonowi chodzić po pustyni.

*Apollo patrzył na nią niezrozumiałym wzrokiem*

Ap – To jest ta straszna zemsta?

*Hestia przewróciła oczami*

Hes – On jest bogiem mórz, więc pustynia to jest jakby jego przeciwieństwo, rozumiesz co to ciebie mówię?

*Apollo przytaknął i powiedział z pełną powagą w głosie*

Ap – Nie mam zielonego pojęcia.

Hes – O bogowie... Dobra, następne pytanie.

Ap - Razem z Nemezis opracuj zemstę na Posejdonie.

*Powiedział i cofnął się widząc złość Hestii*

Hes – No przecież już ci powiedziałam!

Ap – A to było to?

*Hestia wyrzuciła ręce do góry i krzyknęła*

Hes – Ja myślałam, że ty jednak masz jakiś rozum, ale jednak Artemida miała rację, mówiąc, że twoje IQ jest poniżej 0!

Ap – Ej!

Hes – DALEJ!

Ap - Idź popływać i podpal Zeusa

Hes – Dobra...

*Hestia wyszła z pokoju Afrodyty, posyłając Apollinowi mordercze spojrzenie*

Ap – Ok! Teraz ty, Królowo Piękności!

Af – Mhm...

*Apollo posłał jej chamski uśmiech*

Ap - Czy według ciebie facet idealny to taki, w którego zmieniłaś Hefajstosa?

*Afrodyta zainteresowała się nagle swoimi dłońmi, odpowiedziała cicho*

Af – Tak...

*Apollo przystawił dłoń do ucha i posłał jej złośliwy uśmieszek*

Ap – Powtórz, bo nie dosłyszałem.

Af – Tak!

*Krzyknęła i rzuciła w niego pilniczkiem. Niestety Apollo uchylił się*

Ap – Zrozumiałem przekaz!

Af – Wątpię, że ty rozumiesz cokolwiek!

Ap – Dzięki... Od kiedy przyjaźnisz się z Ateną?

Af – Od nigdy... Wiem, że to Hefajstos jej kazał.

*Odpowiedziała i zaczęła czesać sobie włosy*

Ap - Planujesz zabić dziewczynę z którą flirtuje Hefajstos?

*Afrodyta zamarła i przestała czesać włosy, spojrzała na Apollina z szerokim uśmiechem*

Af – To się jeszcze okaże.

*Apollo popatrzył na nią i cofnął się o krok*

Ap – Ok, a teraz coś lepszego. Przez tydzień nie możesz się malować i uśmiechać.

*Bóg dostał szczotką w głowę, popatrzył na Afrodytę z pogardą*

Ap – Koniec i kropka!

*Bogini zacisnęła pięści, po chwili przytaknęła i wypuściła z sykiem powietrze*

Af – Dobrze, ale po tygodniu odpłacę ci się z nawiązką!

Ap – Ja nie wiem jak to możliwe, że Broman jeszcze żyję...

*Szepnął i odrzucił Afrodycie szczotkę*

Ap – Nieznana5 ma w domu twoją statuetkę.

Af – Cieszę się!

*Powiedziała z obojętną miną. Apollo zaczął się śmiać i wziął z parapetu bogini kaktusa*

Ap - Skoro chciałaś jeść kaktusa, to delektuj się nim. Kaktus na obiadek ^^

*Afrodyta westchnęła i wzięła kaktusa do ręki. Podeszła do Apollina i wepchnęła mu go do mordki. Bóg zadławił się i zaczął kaszleć, po chwili połknął kaktusa. Afrodyta usiadła wygodnie na fotelu*

Af – I jak smakuje ci?

Ap – Nieee... Chyba mam krwotok wewnętrzny.

Af – To straszne.

*Apollo warknął cicho*

Ap - Zamień się z Artemidą na dzień.

*Powiedział i wyjął z buzi igłę. Afrodyta wstała i trzasnęła go z liścia. Bóg popatrzył na nią zszokowany*

Ap – Za co?!

Af – Na pewno nie będę latała w stroju wróżki i śpiewała piosenki z Króla Lwa jak jakaś idiotka!

Ap – Przecież już nią jesteś. Oj...

*Afrodyta trzasnęła go jeszcze raz i wyrzuciła z pokoju. Apollo krzyknął zanim bogini podniosła drzwi i wstawiła z powrotem*

Ap - Wymyśl jakiś paring z Artemidą. Idź na całość. Potem przedstaw bogini łowów swoją propozycję.

Af – Wypchaj się!

*Apollo westchnął się i poszedł do baru. Wyszedł zza zakrętu i wpadł na Tanatosa*

T – Patrz jak łazisz, pijawko!

Ap – Ej! Wypraszam sobie, ty... ty... ośle ty!

*Tanatos uniósł brew do góry i westchnął*

T – To było bardzo kreatywne...

*Powiedział sarkastycznie i minął Apollina. Bóg muzyki zatorował mu drogę*

Ap – SZTOP! Mam dla ciebie zadania i pytania!

T – No mów...

Ap - Miałeś kiedyś ukochaną?

*Tanatos spojrzał na niego z pogardą*

T – Oczywiście, że miałem, debilu!

Ap – A po co ta agresja? Wskrześ Oktawiana.

*Bóg śmierci patrzył na Apollina chwilę i westchnął. Zniknął i po chwili wrócił mając u boku Oktawiana*

Ok (Oktawian) – Ja żyję! Będę mógł zostać bohaterem Rzymu! Muszę tylko zdobyć nowe pluszaki!

*Powiedział i zaczął się głośno śmiać. Apollo spojrzał z obrzydzeniem na wnuka, wziął do ręki łuk i zastrzelił go. Tanatos wyrzucił ręce do góry*

T – To po jakiego chuja ja go wskrzesiłem?!

Ap – Wybacz, ale mnie zdenerwował.

*Tanatos strzelił facepalma*

T – O bogowie... Później zabiorę jego truchło.

Ap – To dobrze, bo jeszcze Zeus się będzie czepiał. Ostatnie zadanie. Pomóż Nemezis w jej zadaniach.

*Bóg śmierci przytaknął, wziął ciało Oktawiana i zniknął*

Ap – A ja myślałem, że to łatwe zadanie...

*Zza rogu wypadł Ares, trzymając miecz w dłoni*

Ar – Gdzie Hermes?!

*Krzyknął i zaczął się rozglądać dookoła. Apollo westchnął*

Ap – Też się cieszę, że cię widzę. Nie wiem, gdzie on jest! Czemu wyglądasz jakbyś spadł z Olimpu?

*Powiedział i zrobił minę niewiniątka. Ares trzasnął go z liścia. Apollo warknął*

Ap – Czemu ja dzisiaj ciągle jestem bity?!

*U BROMAN*

B – Nie wytrzymam do 24! Muszę do łazienki!

*Zaczęła podskakiwać w miejscu. Do pokoju weszła Nemezis i spojrzała na nią z pogardą*

N – A tobie co?

B – Muszę do łazienki!

*Nemezis strzeliła facepalma i usiadła na kanapie*

N – To czemu nie pójdziesz?

B – Bo nie mogę się stąd ruszyć do 24:00! Weee!!

N – Przestań!

*Broman spojrzała na nią ze złością i zerknęła na zadania*

B – Nieznana5 mówi, że możesz się zemścić na jej wrogu.

N – Z wielką chęcią. Od wczoraj nie miałam nikogo do dręczenia.

*Powiedziała i chamsko uśmiechnęła się w stronę Broman*

B – Ta... Twardą miotłę miałaś. Ciągle mnie boli głowa.

N – Trudno!

B – Ehh... A więc...

*Do salonu wbiegł Tanatos, cały zdyszany. Nemezis i Broman spojrzały na niego ze zdziwieniem*

N – A tobie co?

T – Mam ci pomóc!

B – Jej już nic nie pomoże.

*Powiedziała i uśmiechnęła się chamsko. Nemezis rzuciła jej zabójcze spojrzenie, po chwili zwróciła się w stronę Tanatosa*

N – W czym masz mi pomóc?

T – W zadaniach.

N – A no to chodź.

B – Hmm... Aga1803, pyta się czy podeślesz jej jakiś krwawy i brutalny plan zemsty na jej polonistę?

*Nemezis uśmiechnęła się i spojrzała znacząco na Tanatosa. Bóg śmierci uśmiechnął się tajemniczo*

T – Zajmę się tym. Poznamy się bliżej.

*Broman spojrzała na Tanatosa z lekkim przerażeniem*

B – Ogromnie się cieszę, że ty prawie nie dostajesz zadań. Na zawał bym zeszła!

T – To dobrze! Może kiedyś ci się odwdzięczę.

B – Wolę nie!

*Tanatos parsknął śmiechem*

T – Ja bym wolał!

B – Koniec tego tematu! Nemezis, idź z Tanatosem na randkę.

*Nemezis spojrzała na Broman ze zdziwieniem. Tanatos stał zamurowany*

N – Ty mówisz serio?

B – Tak... Nie masz zamiaru mnie...

N – No skąd! Zawsze chciałam gdzieś z nim pójść!

*Powiedziała i lekko się uśmiechnęła. Tanatos natomiast otrząsnął się i wziął Nemezis za rękę, wyprowadził ją z salonu*

B – No dobra... Tego to bym się nie spodziewała. Pora chyba wszystkich zebrać. Ekhm... ZBIÓRKA W SALONIE W TEJ CHWILI!!!

*Po chwili do pomieszczenia weszli bogowie. Większość wściekła i poobijana. Apollo miał siniaki na twarzy, a Ares bandaż na głowie. Eris waliła Demeter patelnią, ale niezbyt mocno, aby bogini nie padła na podłogę jak długa. Posejdon był ubrany w czarne ciuchy. Włosy miał dłuższe również koloru czarnego z grzywką. Artemida biegała wkoło i śpiewała, natomiast reszta bogów miała miny typu ,, Co ja tutaj robię ''. Broman pokręciła głową z niedowierzaniem i krzyknęła*

B – SPOKÓJ, DZIECIARNIO!!!

*Nagle w salonie zapadła grobowa cisza. Broman spojrzała na Aresa i Apollina, którzy szybko odwrócili wzrok*

B – Ja wam nigdy w życiu więcej nie pozwolę prowadzić rozdziału! 1/3 zadań nie została wykonana! Poza tym wy wyglądacie jakbyście przeszli przez zabójczy tort przeszkód! Powstał przed Olimpem wodospad, a wschodnia jego część jest w zgliszczach, bo jakiś niedorozwój wrzucił tam bombę! Jeszcze nigdy w życiu nie widziałam takich idiotów jak wy!

*Skończyła kazanie i złapała się za głowę*

B – Dobra... Przejdźmy do zadań. Artemido, przysięgnij na Styks, że wykonasz zadanie!

*Artemida spojrzała na nią uważnie, ale przytaknęła*

A – Przysięgam na Styks, że wykonam zadanie!

B – Cudownie. To teraz pocałuj jakiegoś faceta na naszych oczach.

*Powiedziała i uśmiechnęła złośliwe. Bogini łowów zaczęła się trząść ze złości*

A – Nie!

B – Przysięgałaś na Styks.

A – Ale...

*Artemida złapała się za głowę i usiadła załamana na podłodze. Wszyscy wpatrywali się w nią zszokowani*

B – No weź to tylko jeden całus!

A – Zabiję cię! Rozumiesz to?!

*Krzyknęła i wstała, wzięła łuk i wycelowała w Broman. Dziewczyna spojrzała z przerażeniem na boginię*

B – Artemido...

*Strzała wbiła się obok głowy Broman. Dziewczyna spojrzała na boginię. Obok niej stał Hades, który lekko przekierował pocisk. Bóg podziemia zabrał jej łuk i powiedział spokojnie*

H – Jeszcze nie teraz...

*Artemida patrzyła na niego przez chwilę, po czym pocałowała. Hades lekko się uśmiechnął i oddał jej łuk. Bogini usiadła na kanapie i próbowała zabić spojrzeniem Broman*

B – O-okej... To w takim razie...

Ap – Ja ci zadam pytanie!

*Powiedział i szeroko się uśmiechnął. Broman westchnęła*

B – No...

Ap - Czy przypadkiem nie za dużo namieszałaś w Olimpie?

B – Phi... Ależ skąd! Poza tym już wszystko wróciło do normy.

*Spojrzała na Artemidę i szybko się poprawiła*

B – PRAWIE wszystko wróciło do normy. Coś jeszcze?

Ap – Ochrzcij dzieci Zeusa i patelni.

Her – Że co?!

*Krzyknęła i podeszła do Zeusa, który w chwili obecnej całował jej patelnię. Zeus przestał i spojrzał na Herę nieufnie*

Her – Jakie dzieci?! Z tą rzeczą?!

*Pokazała na patelnie. Bóg pogłaskał patelnię czule i szepnął*

Z – Cii... Już nie płacz. Ta zła pani nie ma prawa cię obrażać. Tak, tak zaraz jej to powiem.

Her – Co masz mi powiedzieć?!

Z – Że jesteś zwykłą su...

*Nagle Zeus zaczął krzyczeć i biegać dookoła. Stał się żywą pochodnią. Broman spojrzała na Hestię, która się uśmiechała szeroko. Hera zakrztusiła się własnym śmiechem. Bóg nieba wyskoczył przez okno i wpadł do wodospadu*

B – Pięknie, Hestio!

Hes – Dzięki!

*Do salonu weszła Madziax72 i podeszła do Hadesa i Apolla*

Ma (Madziax72) - Uleczy mnie któryś z was??? Bo jak nie...

*Zaczęła im grozić łukiem. Apollo przerażony, uzdrowił Madzię, a Hades westchnął i wyniósł ją za drzwi*

Ma – Ej!

*Bóg wrócił i zaryglował pomieszczenie. Wszyscy spojrzeli na niego jak na idiotę*

H – No co?! Zaczęła we mnie strzelać!

B – Eh... Hestio?

*Bogini była cała mokra, ale uśmiechnięta. Broman przytaknęła i uniosła kciuk w górę*

B – Gratuluję wykonania zadania! Chociaż nie wiem, kiedy to zrobiłaś.

Af – Wiem!

*Bogini piękności krzyknęła i spojrzała na Broman. Dziewczyna uniosła brew do góry*

B – Toż to cud.

*Afrodyta spojrzała na nią z pogarda*

Af – Nie, ty głąbie! Mam paring!

B – Eh.. No dawaj.

Af – Artemida i Hades, czyli Artes lub Hademida!

*Artemida spojrzała na Afrodytę, jakby ją chciała rozszarpać. Broman strzeliła facepalma, a Hades patrzył z pogarda na boginię*

B – O bogowie... Nie wymyślaj więcej takich rzeczy, bo to zaszkodzi twojemu zdrowiu...

Af – A weź! Nie znasz się.

B – Jasne, ale wiesz...

*Artemida rzuciła się na Afrodytę. Wszyscy popatrzyli po sobie i zaczęli się przyglądać. Hades chciał coś zrobić, ale Broman szepnęła do niego*

B – Nie próbuj nikogo uleczać, oki?

H – Ale...

B – Bez ale!

*Bóg podziemi westchnął i odsunął boginię łowów od Afrodyty, która odczołgała się na bok*

B – No dobra. Wszyscy macie się spotkać ze swoimi egipskimi odpowiednikami.

*Zeus ponownie wszedł do salonu. Włosy mu dymiły tak samo jak ubranie*

Z – Ale tak się nie da... Pozabijamy się nawzajem!

B – No weź, przecież...

Z – Jeżeli powiesz jeszcze jedno słowo to obiecuję, że będziesz cierpieć!

*Powiedział groźnie. Broman uniosła ręce do góry*

B – Dobra... Pójdźcie do normalnej szkoły jako " normalni" ludzie i dostańcie szlaban. Ta szkoła to ma być Św. Agnieszka, cofnijcie się w czasie. Powiedzcie nauczycielom, że jesteście greckimi bogami- zobaczcie jak zareagują.

*Wszyscy bogowie westchnęli. Zeus pstryknął palcami i przeniósł wszystkich bogów wraz z Broman w przeszłość. Dziewczyna rozejrzała się dookoła i szeroko uśmiechnęła. Miała na sobie mundurek, czyli długą suknię. Tak samo były ubrane boginie, a bogowie mieli spodnie i eleganckie koszule. Wszyscy siedzieli w drewnianych ławkach po dwie osoby. Broman siedziała na samym końcu sama. Do sali wszedł nauczyciel. Mężczyzna w średnim wieku, ewidentnie nielubiący swojej pracy. W końcu przemówił*

Sg (Stary gbur) – Dzisiaj będziemy omawiać mitologię grecką. Dlatego też postanowiłem...

*Na ławkę wskoczył Ares i zaczął rzucać w niego papierowymi kulkami*

Ar – Żryj papier!

*Nauczyciel nie był mu dłużny i rzucił w niego wielką drewnianą linijką. Trafił w głowę co spowodowało, że Ares spadł z ławki i piznął o podłogę z wielką gracją. Wszyscy bogowie popatrzyli po sobie i krzyknęli jednocześnie*

Wszyscy – Jesteśmy greckimi bogami!

*Nauczyciel zamrugał kilka razy oczami i zrobił się czerwony na twarzy*

Sg – Wszyscy szlaban! Dwie godziny dodatkowych lekcji i oczywiście lanie linijką po tyłku

*Broman patrzyła na to wszystko rozbawiona. Zeus westchnął i przeniósł wszystkich z powrotem na Olimp. Dziewczyna zaczęła się głośno śmiać i spojrzała chamsko na Aresa*

B – Muszę powiedzieć, że ten nauczyciel miał niezłego cela. Szkoda tylko, że nie widziałam jak każdy z was jest lany linijką!

Ar – Zamknij się!

B – O bogowie! Hahaha! No dobra, ale teraz przejdźmy do ostatniej rzeczy! Artemido, idź do kina z Apollem, Hadesem, Aresem, Posejdonem i Świętą Krową twojego brata na "Frozen"

*Artemida przytaknęła i wyszła z pomieszczenia wraz z resztą bogów do kina. Większość się nudziła, ale Ares okazał się być urzeczony owym filmem. Bogowie wrócili po 22. Ares podskakiwał i śpiewał przez cały czas ,,Let it go''. Hades w końcu nie wytrzymał. Trzasnął go patelnią i zaniósł do pokoju. Broman siedziała i czekała w kącie*

B – Nie wytrzymam przez 2 godziny!

*Godzina 23 : 58*

B – No dawaj!

*Godzina 23 :59*

B – Szybciej!

*Godzina 24 : 00*

B – TAK!!!

*Wydarła się na cały Olimp i popędziła w stronę łazienki. Po 30 minutach wyszła i ruszyła w stronę swojego pokoju. Nagle drzwi za Broman zaskrzypiały. Dziewczyna gwałtownie się odwróciła i zaczęła się rozglądać za źródłem dźwięku*

B – Halo? Jestem tam ktoś?

*Zaczęła iść w stronę jedynych drzwi, które się tam znajdowały. Powoli otworzyła i krzyknęła, upadając na podłogę*

B – Co?!

Y – Czego się drzesz?!

*Yaki weszła do środka i zamknęła drzwi. Nie wyglądała zbyt dobrze. Miała porwane ciuchy, a włosy lekko jej dymiły. Broman spojrzała na nią zszokowana*

B – Myślałam, że nie żyjesz!

*Yaki uniosła brew do góry i powiedziała sarkastycznie*

Y – Widzę, że rozpaczałaś...

*Broman wstała i rzuciła się na przyjaciółkę. Prawie ją zgniatając w uścisku*

B – Cieszę się, że nie jesteś chrupiąca!

*Yaki odsunęła się i zaczęła śmiać*

Y – No dzięki!

B – Chodź, idziemy oglądać jakiś denny serial.

Y – Przecież już po 24 : 00.

B – Niezbyt mnie to interesuje. Spędziłam cały dzień w kącie. Muszę się troszkę rozerwać.

Y – Oki! Idę po przekąski.

B – A ja włączę plazmę!

*Broman i Yaki usiadły oraz zaczęły oglądać wpadki bogów. Śmiały się przez całą noc z ich głupoty. Opowiadały również sobie nawzajem o tym co się dzisiaj wydarzyło. Jak się okazało Ares źle nakleił znaczek i Yaki wylądowała na Marsie, a nie na Słońcu. Porwane ciuchy i nadpalone włosy były skutkiem dość mocnego lądowania i zapalenia się paczki. Na szczęście spotkała tam Franka Zhanga, który został tam wcześniej wysłany przez boga wojny. Pomógł jej wrócić, a sam zaczął tworzyć kolonie, dzięki którym w przyszłości ludzie będą mieli gdzie mieszkać, jeżeli Ziemia ulegnie zniszczeniu. Po kilku godzinnym maratonie dennych seriali i rozmowach, Broman i Yaki zasnęły nad ranem na kanapie*

Udało mi się! Jestem bardzo zadowolona z tego rozdziału. Całość pisałam 6 dni i końcowy rezultat to 8 700 słów. Mój osobisty rekord! ^^ 

Dziękuję wam za 2,4k wyświetleń i 268 gwiazdek <3 Oby tak dalej!