Per Hubi

Jestem w domu. Nadal boję się Karola nie chce aby zrobił sobie krzywdę. Może zadzwonię do niego a tam zadzwonię pewnie się już uspokoił

-cześć - usłyszałem

- hej - odpowiedziałem ze strachem

Wtedy nie wiem dlaczego Karol się rozłączył mam to gdzieś tu czuje się bezpieczniej o wiele bezpieczniej

Per Karol

Damiana go chciałem zabić a on nic nie zrobił...

- Życie nie ma sensu - powiedziałem sam do siebie

Po chwili przyszedł do mnie Ernest i usiadł obok mnie

- co się stało? - zapytał Ernest

- życie nie ma sensu - powiedziałem

Wtedy nasze spojrzenia styknęły się. Powoli Ernest zaczął się do mnie zbliżać głową i ja też i musnął mi delikatnie usta czy ja zakochuje się w Ernestcie? po chwilę się odkleleismy

- przepraszam ja nie chciałem

Wtedy wpilem się w jego usta on oddajemnil a nawet pogłębił .
Ernest popchnął mnie tak że leżałem na łóżku ale po chwili zadzwonił mój telefon. Usiadłem i odebrałem

- halo

-dlaczego się rozłączyłaś? - zapytał chłopak,

- Kari! - krzyknął Ernest

- jestem zajęty - odpowiedziałem Hubertowi

- czy ja słyszałem Ernesta?

-tak

- co wy robicie?

Rozlaczylem się i wróciłem do Ernesta.

Per Hubi

Karol i Ernest oni razem teraz ale jak przecież. Po chwili do mojego pokoju wbila Mama

-synu co jest? - zapytała mama

- Karol i Ernesta to dupki - odpowiedziałem

-przykro mi ale ty jesteś z Klaudia - przypomniała mi

-no właśnie dzięki mama

- nie ma za co chyba

Wybieglem z mieszkania i pobieglem do mieszkania gdzie mieszkała Klaudia.

Per Karol

Obudziłem się na łóżku nagi a najgorsze jest to że nic a nic nie pamiętam. Wziąłem telefon i zadzwoniłem

- co chcesz? idź się dalej baw z tym Ernestem - odpowiedział wściekłym głosem

-co o co ci chodzi? To ja powinem być zły ma ciebie

- przespałeś się z Ernestem

- co? ja byłem pijany nie pamiętam - zacząłem się bronić

-dlatego się z nim przespałeś? aha to cześć

- poczekaj... chcę cię zobaczyć i przytulić proszę jeszcze jestem załamany potrzebuje osoby której potrzebuje i kocham a to osoba jest..

-Ernest - przerwał mi chłopak

- nie, ty nie chce odrazu żebyś mi wybaczył proszę potrzebuje cie - powiedziałem

- ok dziś 15 plac

-dziękuję uwielbiam cie - powiedziałem szczęśliwy

-pa - rozłączył się

Jest teraz zrozumiałem że bez Damiana życie nie ma sensu wiem dopiero mówiłem tak o Karolinie ale życie idzie dalej nadal mi jej brakuje ale muszę z tym żyć. Ubrałem się i poszedłem na stację. Po 10 minutach przyjechał pociąg i pojechałem do Bielsko-Białej Pociąg się zatrzymał. Wysiadlem i kierowalem się w stronę placu. Po 5 h już byłem czekałem na Doknes o idzie. Hubi zbliżył się do mnie

-po tym co zrobiłem powinieniem z tobą nigdy nie rozmawiać i ty ze mną po tym co Ci zrobiłem

- wiem jesteśmy dupkami - lekko się za miałem

- nie mam ochoty z tb rozmawiać umówmy się na poniedziałek muszę przemyśleć - wyjaśnił Hubert

-ale to za 3 dni

- muszę odpocząć może pojadę na wycieczkę nie wiem chce uciec i przemyśleć... chyba się w kimś zakochałem

-w kim? - spytałem zdziwiony

- pa - Hubert pobiegł

Zostałem sam na placu. Zacząłem jednak za nim biec