-smutno tu- powiedział Dream. Czuł wszechobecny smutek, oblepiający go, przygniatający swoim ciężarem...

-to Flowerfell- mruknął Horror- jedno z najsmutniejszych AU.

-jak myślicie, dlaczego Dust chciał zostać?- zapytał Killer

-było w nim wiele negatywnych emocji- powiedział Dream, patrząc na Killera.

-to było widać gołym okiem- rzekł Cross- tylko dlaczego?

-on jest mistrzem w udawaniu spokojnego- odparł Horror- mógł trzymać to w sobie długo, a my nie zauważyliśmy.

-czułem smutek- powiedział Dream, usiłując przypomnieć sobie aurę emocjonalną Dusta- a także złość i strach, dużo strachu. I jeszcze... sam nie wiem. Nie umiem wszystkiego dokładnie zdefiniować.

-gdzie jest Night, kiedy go potrzeba- powiedział Killer- on umiał zdefiniować wszystkie negatywne emocje.

-przepraszam, że nie jestem jak on- fuknął Dream- jestem sobą i nie znam się na negatywnych emocjach.

-nie chodziło mi o... A z resztą nie ważne- westchnął Killer.

-wy też macie przeczucie, że nie powinniśmy zostawiać Dusta samego?- zapytał Cross.

-też tak uważam- odparł Killer- z nim to nic nie wiadomo.

-myślicie, że nas wygonił przez niego?- zapytał Horror.

-przez kogo?- zapytał Dream. Czuł się wykluczony z rozmowy. Ciągle niewiele rozumiał z tego co mówią.

Bad Guys potrafili czytać z siebie nawzajem jak z otwartej książki. Rozumieli niedokończone zdania, z pozoru nic nie znaczące gesty... wszystko.

A on? Ciągle musiał się dopytywać o co chodzi, mówił coś nie tak... Czuł się jak piąte koło u wozu. Nie potrafił się zaklimatyzować. I mimo, iż Bad Guys cierpliwie mu tłumaczyli co i jak oraz rozmawiali z nim normalnie... ciągle czuł się obco.

Killer, Horror i Cross wymienili spojrzenia, jakby zastanawiali się ile można mu powiedzieć.

-Dust powinien ci to wyjaśnić- powiedział po chwili Cross- obiecaliśmy mu kiedyś, że to zostanie między nami.

-rozumiem- odparł cicho Dream- wracamy?

-myślę, że powinniśmy wrócić- rzekł Killer.

*****
Dust siedział w swoim pokoju i ciskał zaostrzonymi kośćmi w drzwi. Nie potrafił się do końca opanować. Bał się o resztę grupy, bał się o Nighta, bo błąkał się gdzieś zupełnie sam, bał się o Dreama, bo nie do końca jeszcze otrząsnął się z szoku po ponownej przemianie Nighta. Był zły na siebie, bo polubił Dreama, a obiecał sobie, że nie polubi nikogo spoza grupy. Już raz ledwo dał sobie radę z poczuciem zdrady po śmierci Errora. Zaufał kiedyś Inkowi i oto co z tego wynikło. Gdyby wziął wtedy udział w walce, a nie uciekał od niej...

Tak, to była też i jego wina. To wszystko, śmierć Errora... On też miał w tym swój udział. Obawy Errora przed tym, że Starowie kiedyś doprowadzą do jego zdrady sprawdziły się. Dust wiedział, że tamtego dnia go zdradził. Powinien tam być, chronić go, a nie uciekać przed emocjami.

Zaostrzona kość przebiła drzwi na wylot. Dust westchnął i machnięciem ręki sprawił, że kość zniknęła.

-głupie emocje- warknął Dust, po czym cisnął w drzwi kolejną kością.

W tym samym momencie drzwi otworzyły się i kość wbiła się w ścianę po przeciwnej stronie korytarza, zaledwie centymetry od głowy Horrora.

-niezły cel- powiedział Cross, stając w drzwiach.

-puka się- rzekł Dust- ktoś z was mógł zostać drugim Horrorem.

-a uprzedzam, że nie każdemu do twarzy z dziurą w czaszce- wtrącił Horror.

-tobie na pewno nie- odparł Killer.

-ty byś wyglądał z nią gorzej- odgryzł się Horror.

-spokój- przerwał rodzącą się kłótnię Cross.

-on zaczął- powiedzieli jednocześnie Horror i Killer.

-jak dzieci- mruknął Dust.

-gorzej- wtrącił Dream- przy dzieciach jest nadzieja, że kiedyś zmądrzeją.

Killer wykonał gest, jakby ocierał z oczodołu łzę i przytulił Dreama.

-jestem dumny. W końcu nauczyłeś się dogryzać innym.

Dream nie wiedział co zrobić. Spodziewał się raczej riposty albo Horrora goniącego go z siekierą, ale nie tego.

-nie zapominajcie, po co tu przyszliśmy- powiedział Cross, po czym spojrzał na Dusta.

-fakt- Killer puścił Dreama i podszedł do Dusta-masz nam się wytłumaczyć ze swojego zachowania. Mów co cię gryzie i co się stało.

-nic się nie stało i nic mnie nie gryzie- powiedział spokojnie Dust- wszystko jest dobrze.

-nie, nie jest dobrze- rzekł Cross- jesteś nerwowy i starasz się być daleko od nas. Coś się stało i masz powiedzieć co. Ty nam robiłeś za psychologa i teraz wyżalisz się nam.

-tak. Nie wypuścimy cię stąd, dopuki nie powiesz nam co cię gryzie- wtrącił się Horror.

Dream podszedł do Dusta.

-wiesz, że mnie nie oszukasz- powiedział Dream- wyczuwam emocje. Z negatywnymi jest gorzej, ale je też wyczuwam.

-no dobra. Mam gorszy dzień. Nie lubię rozmawiać o emocjach- rzekł Dust- samo mi przejdzie.

-kumulowanie emocji nic nie da- powiedział Dream- one i tak się kiedyś wydostaną.

-nam możesz powiedzieć- rzekł Killer. Był poważny jak żadko kiedy.

Dust usiadł. Zdał sobie sprawę z tego, jak bardzo pragnął rozmowy. Chciał się komuś wyżalić jednak... nie potrafił. Ciężko mu było się otworzyć.

-ja...- Dust nie wiedział, od czego zacząć.

-ty? Spokojnie, nie będziemy cię oceniać ani nic. I możesz być spokojny, że to zostanie między nami- rzekł Horror.

Dust wziął głęboki wdech. Postanowił chociaż spróbować wyżucić to z siebie.

-ja...- zaczął Dust- kiedy byliśmy w oryginalnej lini czasu... Kiedy tamten Papyrus traktował nas, jakbyśmy naprawdę byli jego braćmi... Zdałem sobie sprawę z tego, co tak na prawdę wtedy straciłem. I czego już nie odzyskam. Poza tym... Boję się. Boję się o Nighta, bo błąka się po AU, w których wszyscy go nienawidzą, a on ich nie zna, boję się, że już nigdy nie będzie jak dawniej- Dust nie panował nad tym, co mówi. Słowa leciały same, bez jego wiedzy- a także... Jestem na siebie zły. Bo wtedy, tamtego dnia gdy Ink... Nie powinienem był rezygnować z akcji. Powinienem iść i walczyć, nawet, jeżeli wtedy jeszcze lubiłem Starów. Wtedy mógłbym coś zmienić, ochronić brata Errora i to by się nie stało. Error miał rację, obawiając się, że was zdradzę przez kontakt ze Starami. Przez to, że trochę ich polubiłem nie było mnie tam...

-to nie twoja wina- powiedział Cross, przytulając Dusta- to jest wina Inka. Pamiętaj o tym.

-on ma rację, Dust- powiedział Dream-to Ink to zaczął. A także ja dając się głupio zabić.

Horror i Killer usiedli obok Dusta.

-nie martw się o Nighta, znajdziemy go- rzekł Killer.

-nie będziemy musieli. On sam nas znajdzie- powiedział Dust- wieść o tym, że Dream jest z nami szybko się rozejdzie po multiversum. A kiedy Night się o tym dowie to szybko się zjawi.

-zaczynasz układać plan. Czyli już ci lepiej?- zapytał Horror.

-dużo lepiej- odparł Dust- jednak dobrze jest się czasem wygadać.

-jakbyś chciał jeszcze się wyżalić to śmiało przyjdź- powiedział Cross.

Dust skinął głową.

-będę pamiętać.

Dream uśmiechnął się lekko. Zdał sobie sprawę, jaka głęboka więź jest między tymi szkieletami. I wiedział, że nigdy nie stanie się częścią drużyny na takim poziomie, na jakim byli oni. Zawsze będzie odstawać.

Nie przeszedł tego co oni, nie rozumiał ich w pełni.

Zrozumiał też, że jego więź z Inkiem i Blue też nie była aż tak głęboka. Więź Inka i Blue także nie. Pomiędzy ich trójką było wiele niedopowiedzeń, tajemnic. Ich przyjaźń nie przeszła próby.

Relacje w tych dwóch grupach były budowane na innych podstawach. Dream nie wiedział, przez co oni przeszli ale na pewno było to coś trudnego.