Per Karol

Wróciłem do domu, zdjąłem  buty i poszedłem do pokoju. Gdy otworzyłem drzwi zobaczyłem Huberta jak patrzy coś na telefonie

- wróciłeś, dobrze nam poszło - powiedział i zbliżył się do mnie

-taa - odpowiedziałem smutny

-co sie stało że smutny?

-sam nie wiem, czuje się jakbyś naprawdę ze mną zerwał przed ślubem - wyjaśniłem

-też  tak na początku poczułem, ale mi przeszło, uśmiechnij się - lekko  mnie szturchnął

-pieknie było  taka okazja przepadła

-jak nie ta będzie następna, nie martw się, co mam zrobić abyś się uśmiechnął?

-nie wiem, przejdzie mi co nie?

-chyba tak, albo naprawdę coś do mnie czujesz, widzę że nic się nie zmieniło w tym temacie

-i sie nie zmieni 

Hubert wyszedł z pokoju a ja zacząłem zdejmować z siebie garnitur i to wszystko. Wyjąłem z kieszeni spodni pudełko otworzyłem je i tam były te pierścionki

-a może jednak dać mu szansę? - spytałem siebie pod nosem

Patrzyłem na nie lecz po chwili do pokoju wszedł Hubert, podszedł do mnie zobaczył że trzymam pudełeczko

-ładne są, w sumie to mało powiedziane - skomentował - co nimi zrobisz?

-będziesz moim przyjacielem na zawsze? - spytałem i uklęknąłem na jego kolano

-oczywiście że będę!

Wyjąłem z pudełka pierścionek z imieniem Hubert i włożyłem mu na palca. Wstałem  chłopak  wyjął pierścionek z imieniem Karol i złożył mi pierścionek na palec . Po tej czynności zdjąłem  spodnie a Hubert w tym czasie położył się na łóżku . Zawiesiłem cały garnitur na hak i schowalem do szafki. Położyłem się obok Huberta

-ten dzień dziś co nie? życzę ci abyś kiedyś miał taki ślub udany z osobą która będziesz kochał - powiedział i się uśmiechnął

-tobie też życzę

to się nigdy nie stanie pewnie

-może tak, może nie, nie wiem, może dam ci szansę może nie, nie wie nikt tego

-co, jak to nie wiesz? - spytał

-no nie wiem, skąd mam wiedzieć co się stanie na przykład za miesiąc?

- gdybyś był homo to byś był że mną?

-pewnie ta - odpowiedziałem

-chociaż tyle

-taaa dobranoc

-dobranoc

I poszliśmy spać razem spać i śnić o niczym ciekawym.