Oczami Yumi:

Obudziłam się dosyć późno. Na szczęście dzisiaj sobota, więc nie było lekcji, a mnie czekał tylko trening o 11 na boisku nad rzeką jak w każdy weekend.

Jeszcze nie mogłam wrócić do piłki, ale i tak chciałam pójść na trening. Samo oglądanie gry sprawiało mi radość, a oprócz tego było przydatne.

Wzięłam do ręki szczotkę u ruszyłam do łazienki, zacząć walkę z włosami. Gdy w końcu zwyciężyłam, w pokoju siedział mój kuzyn.

- O cześć.- powiedziałam wychodząc z łazienki.

- Co tak późno? Cały ranek się nudziłem.- odpowiedział z wyrzutem.

- Wybacz, ale mam wolne i miałam ochotę się wyspać.

- Zauważyłem. Nie ważne co robiłem, nie mogłem cię obudzić.

Spojrzałam na niego przerażona.

- Na przykład?- spytałam.

- Noo... Na przykład próbowałem cię zrzucić z łóżka, ale się strasznie mocno uczepiłaś. A kiedy zacząłem szarpać ci kołdrę, zaczęłaś coś bełkotać i nie dałaś mi jej wyrwać, a gdy...

- Co?!- przerwałam.

Zanim się zorientowałam, blondyna nie było w pomieszczeniu, a z korytarza dobiegały mnie odgłosy zbiegania po schodach.

~~~

Razem z Aphrodim poszliśmy na boisko, gdzie szybko przywitałam się z Nathanem i resztą, po czym trener rozpoczął ćwiczenia. Ja usiadłam na ławce, od razu zaczynając rozmowę z Silvią i Celią. Nelly jakoś nie wyglądała na chętną do rozmowy.

- Skąd masz taki śliczny wisiorek?- zapytała mnie Silvia.

- Ale ładny!- zapiszczała Celia.

- Od Nathana.- odpowiedziałam najzupełniej w świecie. No naprawdę, to takie dziwne, że dostałam od chłopaka prezent?

Moja odpowiedź wywołała radosne piski. Trenujący chłopcy spojrzeli dziwnie na dziewczyny.

- No co? Chyba macie trening!- krzyknęłam do nich.

Odwrócili się i wrócili do rozgrzewki.

- Ej a może byśmy znowu sobie zorganizowały nocowanie?- spytała Celia.

- Dobra, ale u kogo?- zapytała Silvia.

- Możemy u mnie.- zaproponowałam.

- Słuchajcie mam pomysł!- prawie krzyknęła przeszczęśliwa Celia- Zróbmy noc filmową!

Niestety, reszta zawodników to usłyszała, choć właściwie nic dziwnego, skoro obie krzyczały na całe boisko.

- Noc filmową?- zapytał Todd.

- Ale super!- krzyknął Mark, a na jego twarzy od razu pojawił się radosny uśmiech.

- Eee... Bo właściwie...- chciałam wytłumaczyć, że to tylko dla dziewczyn.

- Dobry pomysł Yu. Możemy to zrobić u nas.- powiedział Aphrodi, ze złośliwym uśmieszkiem.

Potem go zabiję. Przysięgam.

- Tak! Właśnie tak pomyślałam!

Ponad dziesięciu chłopaków, będzie przesiadywać w domu moim i Aphrodiego. No genialnie, po prostu genialnie...

Oczami Nathana:

Trening minął dość szybko, ale potem jeszcze siedzieliśmy, omawiając szczegóły nocy filmowej. Spotkać mieliśmy się w piątek, około godziny 18 w domu Yumi. Każdy miał przynieść jakieś jedzenie, żeby nie tylko gospodarze wydawali pieniądze.

Gdy wszystko było omówione, wróciłem do domu, a po szybkim obiedzie zacząłem przeszukiwać swoją szafę. Za godzinę miałem spotkać się z Yumi, więc wypadałoby się przebrać.

Po kilku minutach ubrałem granatową bluzę i czarne spodnie, po czym pobiegłem na boisko. Yumi jeszcze nie było, więc usiadłem na trawie czekając na nią.

Po chwili usłyszałem za sobą kroki. Wstałem i odwróciłem się. Zatkało mnie.

Yumi miała na sobie czarną spódniczkę i jasnoróżową bluzkę. Na szyi miała naszyjnik ode mnie, który zdążyłem zauważyć już rano. Uśmiechnęła się do mnie i w końcu odzyskałem władzę nad swoim ciałem.

Podszedłem do niej. Po krótkim przywitaniu powiedziałem:

- Ładnie wyglądasz.

Zarumieniła się nieznacznie i podziękowała. Chwyciłem ją za rękę i pociągnąłem przez miasto. Robiło się późno, a miałem dla niej niespodziankę.

Wreszcie dotarliśmy pod wieżę Inazumy. Słońce akurat zachodziło, więc wszystko wokół wyglądało pięknie.

- Ale tu cudownie...- powiedziała cicho Yumi, rozglądając się zachwycona naokoło .

Uśmiechnąłem się. Usiedliśmy razem na ławce, a ja objąłem ją ramieniem. Nie mogłem powstrzymać coraz szerszego uśmiechu. Yumi tak na mnie działała. Przy niej zawsze byłem szczęśliwy.

Siedzieliśmy tak aż słońce znikło za horyzontem. Wtedy Yumi podniosła głowę i odwróciła się do mnie. Od razu zbliżyłem swoją twarz do jej i pocałowałem. Chwilę potem znowu siedzieliśmy, po prostu trzymając się za ręce i ciesząc się swoją obecnością.

W końcu zrobiło się naprawdę ciemno, więc odprowadziłem Yumi pod same drzwi jej domu. Gdy wchodziła uśmiechnęła się do mnie. Zanim zamknęła drzwi, złapałem ją za nadgarstek i przyciągnąłem do siebie.

- Nathan, co ty...?- zaczęła, ale w tym momencie przytuliłem ją mocniej i ponownie pocałowałem.

Odpowiedziała tym samym. Potem drzwi się uchyliły i wyjrzał zza nich Aphrodi.

- Nie ładnie tak się pod domem obściskiwać.- powiedział, obserwując nas uważnie, nawet nie kierując szerokiego uśmiechu.

Już chciałem mu coś odpowiedzieć, kiedy Yumi lekko kopnęła drzwi, a te się zamknęły, odcinając widok stojącemu w środku blondynowi.

W końcu naprawdę się pożegnaliśmy i Yumi weszła do domu. Odwróciłem się i poszedłem do siebie.

Oczami Yumi:

Weszłam do domu, całkowicie ignorując Aphrodiego.

- Moglibyście przynajmniej nie robić tego publicznie.

- A ja myślałam, że uwielbiasz wpychać się między nas z butami i z uśmiechem na ustach się na nas gapić.

Właśnie dotarłam do mojego pokoju i zamierzałam zamknąć drzwi, ale Aphrodi stanął tak, że nie mogłam tego zrobić. Spojrzałam na niego. Minę miał poważną, całkowicie inną od uśmiechu jaki miał poprzednio. Trochę mnie zaskoczył.

- Yumi, czy ty naprawdę jesteś w nim zakochana?- zapytał, śmiertelnie poważnie.

- Tak.- powiedziałam pewnie.

Uśmiechnął się.

- To nie mam nic przeciwko.

Aphrodi odwrócił się i poszedł do swojego pokoju. Ten to naprawdę czasem robi się odpowiedzialny. Stałam, patrząc się oniemiała za nim.

W końcu też zamknęłam drzwi i przebrałam się w piżamę. Gdy wyszłam z łazienki, Aphrodi magicznym sposobem znowu był z moim pokoju i siedział w moim fotelu.

- Co tu robisz?- teraz kompletnie nie wiedziałam jak zareagować.

- Nudziło mi się to przyszedłem.

Po prostu. Nudziło mi się. To przyszedłem do ciebie. Normalne.
Usiadłam na oparciu i spojrzałam na niego, sprawdzając czy znowu zamierza mnie zrzucić. Chyba nie... Gdy tylko o tym pomyślałam, oczywiście mnie popchnął. Ale tym razem byłam sprytniejsza. Przesunęłam się na bok, tak, że jego ręce mnie minęły i mocno szarpnęłam go za koszulkę na plecach, powodując, że zrobił fikołka i wypadł z fotela.

Roześmiałam się i upadłam koło niego na podłogę, tarzając się ze śmiechu. Leżeliśmy tak, bo nikomu nie chciało się wstawać.

- Powinieneś już iść. Twoi rodzice zaraz przyjdą powiedzieć, żebyśmy się w końcu ogarnęli.

Podniósł się i spojrzał na mnie, znoeu z poważną mina.

- Yumi, to nie są MOI rodzice. Tylko NASI. Jesteś dla mnie jak siostra. A dla nich jak córka.

Nie wiedziałam co powiedzieć. To co mówił było takie kochane. Zdałam sobie sprawę, że do oczu napłynęło mi kilka łez. Otarłam je i przytuliłam Aphrodiego, a on od razu odpowiedział tym samym. To też było dziwne. Zazwyczaj dopiero po chwili namysłu odpowiadał na uścisk. Wtuliłam się w jego ramię.

- Dzięki Aphrodi.- wyszeptałam.