Samobójcy dla niektórych ludzi kierują się tchórzostwem, dla innych są pełni odwagi, ale nikt z tych wszystkich osób nie wie co ten samobójca czuł i dlaczego to zrobił.

Taehyung nie miał nic do świata, który kochał całym swym sercem.
Świat dla tego chłopca był miejscem pięknym i pełnym tajemnic, ale ludzie całą tą tajemnice i całe to piękno zepsuli.

- Ludzie powstali po to, by niszczyć piękno. ~ Kim wypatrywał za oknem jakieś nadziej na to, że może nie jest jeszcze tak źle jak mu się wydaje, ale jedyne co zauważył to grupkę dziewczynek, które na oko miały może z siedem lat, a już zachowywały się  i ubierały jak "panie lekkich obyczajów."

- Jak tak ma wyglądać przyszłość to ja nie chcę brać w tym udziału~  Taehyung wiedział, że teraz jest taka moda, ale nie chciał tego widzieć. Nie kiedy te dziewczynki tracą swoje najlepsze chwilę zapatrzone w swoje najnowsze telefony.

Chłopak zdawał sobie sprawę, że sam nie jest wyjątkiem, bo do jego uszu zamiast głosów innych ludzi dobiegała muzyka, która była dla niego niczym upragniony raj. Kiedy słuchał słów połączonych idealnie z melodią znajdował się w swoim świecie, gdzie nikt mu nie zagrażał, a on sam nareszcie był sobie Panem. Kochał ten stan można, by rzec, że był od tego uzależniony.

-Po co to wszystko? ~ Za oknem robiło się ciemno. Uliczne latarnie rozświetlały mroczne ulicę, by ludzie bezpiecznie i bez strachu wrócili do domu, gdzie pójdą spać, aby powitać nowy dzień, który będzie dla większości taki sam jak poprzedni.

- Jak na to patrzę to chce sobie wydłubać oczy i nic nie widzieć~ Brunet lubił samotność, ale lubił również mówić innym o swoich przeżyciach i uczuciach - niestety nie idzie to w parze, dlatego Tae musiał się zmienić, albo coś z tym zrobić, ponieważ wiedział, że długo tak nie pociągnie.

"Świat jest zagadką tak jak ja
Każda chwila jest jak skarb,
a marzenia to wszystko co mam."