Ból po stracie swojej miłości jest nie do zniesienie, ale to nie jest jeszcze najgorsze...
Najgorszy ból jest wtedy kiedy Twój przyjaciel odejdzie.

Miłość jest piękna, ale piękniejsza jest przyjaźń, ponieważ jej muszą wystarczać ciepłe
słowa, dobre rady i małe przytulaski.

Jimin siedział na kanapie rozrywając zdjęcia swoje i Taehyunga
marzył, by tamten zniknął najlepiej z tego świata i nigdy nie wracał.

-Jak on śmie nazywać się moim przyjacielem? Pieprzony kłamca ~ Kolejne zdjęcie
zostało przez niego rozerwane i wyrzucone do śmieci. Chłopak miał za niedługo
swych słów i czynów gorzko żałować.

- W sumie to nie jego wina... To Yoongi się w nim zakochał, a nie na odwrót prawda?
~ Zadał pytanie sam sobie, przy okazji biorąc do ręki kolejne zdjęcie gdzie
przytula płaczącego Taehyunga. - Nie, nie prawda... To ta szmata to wszystko
wymyśliła, by mi go zabrać~ Okłamywał sam siebie i przedarł zdjęcie na pół. ~
Zaraz to tak nie może się skończyć TaeTae mi nic nie zrobił~ Tłumaczył sam sobie.
-Właściwie ukradł mi miłość życia, ale ona sama odeszła... ugh już nic nie wiem~
Prawda jest taka, że Park kochał V po przyjacielsku i nie umiał bez niego żyć,
ponieważ było mu bardzo ciężko samemu. Blondyn odłożył pamiątkowy album ze
zdjęciami jego i Kima po czym stwierdził, że powinien do niego napisać.

Park Jimin:
Przepraszam byłem głupi
Nie chciałem Taehyung już wiem, że
jesteś mi potrzebny mam nadzieje,że
mi wybaczysz

Nie odpisał.
Nie chciał czy nie mógł? ~ Te słowa krążyły w myślach Jimina.
Chłopak bał się stracić kogoś kogo  zna prawie całe swoje życie.

Park Jimin:
Bo wybaczysz prawda?
No kupię Ci coś tylko się nie obrażaj

Jimin nie wiedział jednego, a mianowicie tego, że jego kompan nie
ma powodu, by się na niego złościć w końcu znali się tyle lat, ale
dlaczego w takim razie nie odpisuje?

Park Jimin:
Tae błagam Cię wybacz mi
No nie możesz tego tak kończyć proszę Cię

Kiedy  ChimChim zamartwiał się co z jego przyjaźnią
Yoongiemu nagle runął świat i nie było nadziej, by
wszystko naprawić...