Bedroefd liep ik naar huis, inmiddels was mijn haar helemaal doorweekt. make-up waar ik een beetje van op had was ook uitgelopen, maar het kon me niks schelen. Dit verdiende ik blijlbaar, ik verdiende het niet om liefde te krijgen. Eenmaal in het eenzame huis. Liet ik me zakken tegen de muur, in de gang. De bel. Langzaam stond ik op en opende de deur. Een briefje. Met daarover heen een doorzichtig doosje met een hartje erop. Een klein rood hartje, aan de zeikant in de hoek. Ik opende het doosje, en pakte het briefje.

Elizia Zaalden,

Ik sta naast je.

Groeten, ~