Ik ben er.
En klein schuurtje die me lichtelijk droog houd. Uitzicht op een uitgestrekt meer, met vele planten die er normaal nu vrolijk bij zouden staan. Nu niet, want het regend net zoals mijn gedachten. Alles is dood.
Zo blijf ik hier vier uren zitten en ga dan weer, maar niet naar huis nee. Ik ga langs een winkel. De bloemen winkel. Als ik daar mijn moeders lievelings bloemen heb gekocht: Witte Tulpen loop ik naar het kerkhof wat er verlaten bij ligt. Blijf zitten bij het graf, vier namen.