*Audrey POV

Dylan: Jak w pracy misia?:(

Me: W sumie całkiem spoko, nie ma tak dużego ruchu haha

Dylan: Za 2 godziny jesteśmy pod kawiarnią:)) 

Me: Spoko, może nastraszycie tych wszystkich chłopców namolnych haha

Dylan: JAKICH CHŁOPCÓW!?

Me: Kilku się zdarzyło takich namolnych;/

Dylan: Ale dałaś im kosza no nie?

Me: No jasne haha mam ciebie przecież xx

Dylan: I to mi się podoba księżniczko <3

Dylan: Wgl to Jak nazywa się wymarła rasa konia?

Me: Znowu zaczynasz?;")

Dylan: Koniec!

Me: OMG HAHAHAHAHAHA KISNE

Me: LUDZIE SIĘ PATRZĄ BO SIĘ ŚMIEJE JAK JAKAŚ WARIATKA!

Dylan: W końcu śmiejesz się z moich dowcipów!

Me: Nie, śmieję się z twojej głupoty XD

Dylan: Phi, wypraszam sobie..

Dylan: Chociaż twój śmiech jest warty wszystkiego 8))

Me: Ty jakiś słodzik czy co? :O

Dylan: Nie lubisz cukru? :(((

Me: Jesteś debilem Dylan <3

Dylan: Ale tylko twoim debilem

Me: I tu masz racje debilu.

-Dzień dobry, poproszę dużą Latte- odezwał się ktoś nade mną. Oderwałam wzrok od komórki i spojrzałam na osobę przede mną. 

-Luke?

-OOOO Audrey! A ja już myślałem, że to jakaś mega laska- powiedział śmiejąc się.

-Dzięki- prychnęłam 

-Nie ma za co- zacmokał w powietrzu.

-Duża Latte tak? Już się robi- odparłam i zabrałam się za robienie zamówienia.

-Czemu się nie odzywałeś?- zapytałam podając mu gotową kawę.

-Miałem dużo na głowie, ale może jakoś się zgadamy, żeby się spotkać?- uśmiechnął się.

-Jasne to kiedy chcesz?- odparłam, odwzajemniając uśmiech.

-Może dzisiaj? O której kończysz to bym poczekał na Ciebie.

-Dzisiaj nie, Umówiłam się z Dylanem i Tylerem- oznajmiłam.

-Huh to już się poznaliście?- zapytał zaciskając usta i ręce.

-Tak, był u mnie przedwczoraj i wczoraj- uśmiechnęłam się.

-Czekaj po naszym spacerze co spotkaliśmy jego kolegów?- zapytał zdziwiony.

-No tak, przyszedł do mnie w nocy nic o tym nie mówiąc bo chłopcy wydali mu mój adres no i zanocował u mnie.

- A to fajnie, tylko proszę uważaj- odparł

-Spoko panuje nad sytuacją- powiedziałam a chłopak podał mi należną kwotę i pożegnał się po czym wyszedł z kawiarni. Potem obsłużyłam kilka klientów, którzy zawitali na kawę aż w końcu wybiła godzina 15. Poszłam na zaplecze przebrać się i kiedy już byłam gotowa wyszłam i zobaczyłam tych dwóch idiotów z którymi się przywitałam.

-No ej chciałem zobaczyć Cię w tym fartuszku- zaśmiał się Dylan 

-Trudno się mówi, gdzie zgubiliście Lucasa?- uśmiechnęłam się.

-My ci nie wystarczamy? Wiedziałem że lecisz na Palmera- odparł Ty

-Nie lece na niego, wystarczysz mi ty Tyler.

-EJJJJ A JA?- oburzył się Dylan.

-No i ty ćwoku- zaśmiałam się

-Tak ma być- odparł po czym mnie objął i wszyscy razem wyszliśmy z kawiarni. Skierowaliśmy się do parku, który był 20 minut od kawiarni. W trakcie drogi O'Brien złapał mnie za rękę na co nie protestowałam. Byłam dość mile zaskoczona i nie chciałam żeby kiedykolwiek mnie puszczał. To chyba dziwne nie?

-Czuję się taki samotny przy was- powiedział Tyler.

-Poznam Cię z moją przyjaciółką kiedyś co ty na to?- zapytałam

-A chętnie, chętnie jeszcze Lucas'owi kogoś znajdziemy.

-Wiesz mam dwie przyjaciółki- uśmiechnęłam się.

-O TO DOBRZE SIĘ SKŁADA- Klasnął w dłonie. Kiedy już byliśmy w parku, poszliśmy nad staw i o mało co nie wylądowałam w wodzie przez tych idiotów, potem zaczęliśmy gonić kaczki a ludzie przechodzący obok gapili się na nas jak na jakiś niedorozwiniętych ludzi. W sumie nie zaprzeczę oni byli niedorozwinięci. Potem wszyscy udaliśmy się do Dylana. Kiedy byliśmy już u niego usiedliśmy z popcornem na kanapie i oglądaliśmy filmy. W pewnym momencie zachciało mi się siusiu po czym oznajmiłam chłopakom, ze ide znaleźć łazienkę. Otworzyłam pierwsze, lepsze drzwi na prawo myśląc , że to łazienka jednak no cóż. pomyliłam się. Okazało się, że weszłam do jakiegoś pokoju, a po rzeczach ustawionych w nim wywnioskowałam, że ten pokój należał do Dylana. Zaczęłam wszystko uważnie przeglądać ( wiem, ze tak nie można ale cóż taka moja natura ). Nagle spostrzegłam zdjęcie w ramce, które przykuło moją uwagę. Nie było to zwykłe zdjęcie, mianowicie znajdował się na nim Dylan z jakąś dziewczyną, byli uśmiechnięci. Przecież mówił, ze nie był zakochany.

-To moja siostra, wyjechała stąd dwa lata temu na studia do Sydney.- odpowiedział dobrze znany mi głos.

-Przepraszam, nie powinnam ruszać twoich rzeczy, pomyliłam się z łazienką.

-Nie przepraszaj, nie zabraniam Ci tu być- powiedział i podszedł do mnie po czym objął mnie od tyłu w pasie a głowę położył na moim ramieniu. 

-Zależy mi na tobie Audrey wiesz?- zapytał

-Mi na tobie też wiesz?- odparłam

-Nigdy nie poznałem takiego kogoś jak ty, zmieniasz moje życie wiesz?

-moje życie przez Ciebie też się zmieniło wiesz?

-Wiem to - uśmiechnął się.

-Ja też to wiem- odwzajemniłam uśmiech.

Potem zeszliśmy na dół, przyjechał Lucas i wszyscy razem zrobiliśmy wieczór filmowy. Oczywiście nie obyło się bez żartów. W końcu moje życie zaczęło nabierać barw.

***

No i po rozdziale:) bledy sa i nie zwracajcie na nie uwagi plis xx Kolejny rozdzial juz niedługo:")

Luv was! xx