Nieskazitelna kobieta przedarła się przez organ niemocy i zepsucia. Wyrwała ogromem nadanej jej władzy pokaźny szczep oręża gardzącego fotonem. Krocząc wśród nocy zapłonęła niczym jutrzenka. Opatulona gwiazdami zmiażdżyła obcasem pogardę, nadając znaczenie przebłyskiem pierwowzoru. Ogniem uzupełniła zamysł godnej wolności, inicjując szansę przebudzenia umysłu. Flakon ducha wypełniła świadomością cudu, wskrzeszając iskrę bogactwa jednostki.