Witam, wszystkich.
Ciebie.
I ciebie.
I cie...a nie. Ciebie nie.
I jeszcze tego dwa rzędy dalej.
Których nie odstraszył tytuł, opis (który też jest swoistym prologiem), ja i wszystko co odstraszyć was mogło.
Dziś bowiem w mieście Daw...
Ou.
To nie to.
*ekhem*
Więc tak.

Zebraliśmy się tutaj...

,,...aby połączyć węzłem małżeńskim tę oto...mnie i tego o to Wattpada...
...oraz, że cię nie opuszczę, aż do wyczerpania transferu..."

...abym nigdy nie musiała już samodzielnie bić się ze swoimi myślami.

Więc.

Jak to bywa, ze wstępami.
Albo są dobre, albo są do dupy.

Liczę na to, że kogoś zaciekawię, ale cóż... Sami ocenicie.

Będzie tutaj w sumie o mnie, moim życiu, spostrzeżeniach wynikających z moich obserwacji ludzi i świata.
Generalnie świat moimi oczami.

Teraźniejszość, przeszłość i przyszłość - przepuszczone przez mój mózg, odpowiednio spaczone i przetłumaczone na bity.

Będą przemyślenia w stylu: "Do czego ten świat zmierza".

Będzie duchowo.
O wybaczaniu osobom
(tak, mówię o tych małpach z pracy, szkoły, bloku obok, zoo i atlasu zwierząt), które za nami "nie przepadają" i, za którymi nie przepadamy my.

Też coś o dostrzeganiu MIMO TO w drugiej osobie dobrych cech.

O samoakceptacji.

O opatrzności, przeznaczeniu i metafizycznych zjawiskach.

O tym, że nie trzeba czekać na, nie wiem, początek przyszłego tygodnia, miesiąca, roku, życia, przelewu, żeby coś zacząć realizować.

O nadużywaniu spacji i przerw.

O matematyce.

Trochę o stresie, zamykaniu i otwieraniu się na ludzi, pryzmatach, uprzedzeniach, przyszywaniu łatek ludziom i wszystkim z czym mamy do czynienia.

I trochę uprzedzeń i faktycznego przyszywania łatek ludziom oraz uogólniania.

Dużo przemyśleń odnośnie "społeczeństwa" i "szarej rzeczywistości".

Problemy XXI wieku, czyli technologia chociażby.

Harry Potter, książki, muzyka, filmy.

Trochę mojej "poezji", jak mnie natchnie.

Generalnie wszystko, co siedzi mi w głowie.

Jakkolwiek nie inspirowały by mnie różne rzeczy przeczytane w książkach, w necie, (w świecie, w hipermarkecie, kotlecie...no) to przemyślenia te są moje, tak samo wnioski, obserwacje, wyniki totka... No nie, wyniki nie.

Bezsenne noce, brak przyjaciół (nie no mam tam kogoś) oraz potrzeba kontaktu z kimś kto zgadzałby się chociaż z jednym moim zdaniem, popchnęła mnie do tego, że przepisuję teraz swoje pierwsze myśli na piksele (morele, makrele, hotele, pisss joł) z nadzieją pokrzepienia czyjegoś - i przy okazji swojego - serca, wątroby, czy też trzustki.

Będzie filozoficznie, merytorycznie, rytmicznie, chaotycznie, platonicznie.

Mamy rok 2017 - więc obwieszczając bez zbędnych niespodzianek - "to dobry czas, żeby ruszyć z czymś nowym".

Nie przedłużając.
Zapraszam!

Niechaj zakręci się karuzela śmiechu!