Dla wszystkich nocnych Marków :)

-Więc, co dzisiaj robimy? - Harry zarzucił rękę na moje ramię. Było parę dni po świętach, a on zapytał się czy do niego wpadnę.

-Skąd ta pewność, że chce coś z tobą robić? - Dogryzłam mu.

Wzruszył ramionami. - Ponieważ jestem Harrym...

-Dobre spostrzeżenie.

- ... i jestem zabawny.

Zaśmiałam się. - Co to ma do rzeczy?

Pomyślał przez chwilę, po czym ponownie wzruszył ramionami -Nie wiem. Po prostu chciałem to powiedzieć.

-Chodźmy na łyżwy.

-Co?

Przewróciłam oczami. - Chodźmy na łyżwy.

-Nie jestem dobry w tego typu rzeczach.

-To świetnie. - Powiedziałam mu i chwyciłam go za ramię. - W każdym razie idziemy.

Harry jęknął. - Ale Ella...

-No chodź, pomogę ci.

—-

Dwie godziny później, byliśmy już na lodowisku. Wyszłam z samochodu Harry'ego i skierowałam się w stronę drzwi. Nie chciałam iść na lodowisko w naszym mieście, ponieważ byliby by tam ludzie z mojej szkoły. To przyprawia o mdłości.

-Bardzo jesteś podekscytowana?

-Tylko troszkę.

-Chodź. - Powiedział i pociągnął mnie do środka.

Mężczyzna przy kasie uśmiechnął się do nas, kiedy podeszliśmy i poprosił o numer buta. Oboje powiedzieliśmy mu swoje rozmiary i dał nam nasze łyżwy, życząc dobrej zabawy.

Zdjęłam moje buty i zmieniłam je na łyżwy, następnie ostrożnie weszłam na lód.

-Ej, czekaj na mnie - oglądnęłam się za siebie i zobaczyłam jak Harry idzie chwiejnie w moim kierunku. Musi trzymać się ściany, by utrzymać równowagę.

-Jesteś powolny.

-Nie jestem wolny, jestem nieskoordynowany.

Roześmiałam się i chwyciłam go za ramię. - Chodź.

Powoli pomagam wejść mu na lód, dalej trzymając go za ramię. Staram się nie myśleć o muskułach pod jego koszulką, ale łatwiej powiedzieć niż zrobić.

-Nie sądzę, bym mógł to zrobić. - Mogę powiedzieć, że Harry zaczyna panikować.

-Czemu nie?

-Ponieważ...

-Ponieważ... czemu?

Harry spojrzał na mnie. - Więc, jak byłem pierwszy raz na łyżwach, złamałem rękę i teraz trochę lękam się jazdy na łyżwach.

Starałam się nie śmiać, ale przegrałam walkę i wybuchnęłam gromkim śmiechem.

-Ella!

-Przepraszam. - Wykrztusiłam między chichotem. - Okej, okej już się uspokajam.

Harry prychnął i skrzyżował ramiona na piersi z nadąsaną miną. Próbowałam go udobruchać, ale to tylko spowodowało, że odwrócił się w drugą stronę. Wyglądało to bardzo śmiesznie, ponieważ nie umiał się poruszać na łyżwach.

-Przepraszam za roześmianie się, ale to bardzo niespotykana przypadłość.

-Wcale nie. Dużo osób boi się jeździć na łyżwach.

-Na przykład? - Podpuściłam go.

Harry zmarszczył brwi i schyla się, by rozwiązać sznurówki.

-No chodź, Harry. To nie jest takie trudne, możesz przez cały czas mnie trzymać.

Powoli wstaję i wzdycha. - Dobrze.

Podeszłam do niego i chwyciłam go za rękę wprowadzając na lód. Było tam ciemno z kulą disco pośrodku, a wszystko, co słyszałam to śmiechy i muzyka.

- Czy kula disco jest tutaj konieczna? Mam na myśli, że nie jesteśmy już w latach siedemdziesiątych.

Zaśmiałam się na pytanie Harry'ego i przyciągnęłam go bliżej siebie. On niepewnie objął mój tors, podczas kiedy ja kiwałam głową w rytm muzyki. Zaczęłam ślizgać się po lodzie, a Harry mocniej zacisnął uścisk.

-Jesteś w tym naprawdę dobra. - Powiedział mi, kładąc brodę na mojej głowie.

-Dzięki.

Zrobiliśmy kilka okrążeń, zanim jakaś pani nas zatrzymała.

-Oh, jesteście tacy słodcy!

Spojrzałam na Harry'ego z zakłopotanym wyrazem twarzy, ale on tylko uśmiechnął się do tej pani.

-My nie jesteśmy razem. - Powiedziałam do niej.

Skrzywiła się. - Naprawdę, słonko?

Harry delikatnie się poruszył, więc był obok mnie. - Jesteśmy tylko przyjaciółmi.

Przytaknęła, nadal się w nas wpatrując. - Ooo, dobrze.

Poklepała mnie po ramieniu, zanim odjechała. Harry się zaśmiał i potrząsnął głową. - To było bardzo dziwne.

-Kto w ogóle wpuścił ją do środka? Ma z jakieś dziewięćdziesiąt lat, mogłaby stać się jej tutaj krzywda.

-Nie wiem, ale jesteśmy tutaj już godzinę, więc możemy już iść? Jestem strasznie głodny.

-Ta jasne.

Miałam nadzieję, że pobędziemy jeszcze z parę minut, ale Harry bardzo słodko się na mnie spojrzał i pociągnął mnie w stronę wyjścia. Ściągnęłam moje łyżwy i dałam Harry'emu, żeby odniósł je do kasy.

-Dobrze, gdzie chciałabyś pójść coś zjeść? - Zapytał się, kiedy dotarliśmy do samochodu.

-Gdziekolwiek, wszystko mi będzie pasować.

-Co powiesz na Taco Bell? - Zapytał się mnie.

-Uwielbiam Taco Bell.

-Możesz mi powiedzieć jak jechać?

-Dlaczego? To tam. - Wskazałam na wielkie logo knajpki, a Harry cicho jęknął. - Oh.

-Co chcesz? - Zapytał się mnie, ciągnąc mnie do wielkiego znaku, gdzie były wypisane wszystkie rodzaje jedzenia.

-Taco.

-Oczywiście.

-Weź mi to samo co sobie zamówisz.

Zdecydowałam się sprawdzić telefon, kiedy Harry składał zamówienie i zobaczyłam nieodebrane połączenie od mamy. Napisałam jej, że jestem z Harrym i będę za około godzinę.

Podskoczyłam, kiedy torebka na wynos wraz z napojami uderzyła o moje kolano. Zajrzałam do torebki i zdałam sobie sprawę, że wszystkie taco były klasyczne. Cóż, przynajmniej mamy ten sam ulubiony smak.

-Ile płac...

-Ty nie płacisz. - Powiedział i sięgnął portfel z tylnej kieszeni. Zapłacił i ruszyliśmy w drogę, moim zadaniem było karmienie Harry'ego.

-Tylko proszę nie nabrudź w moim... samochodzie.

-Oops. - Podniosłam sałatę, przypadkowo strącając trochę mięsa i pomidorów.

- Ella!

- Przepraszam. - Powiedziałam, śmiejąc się.

Czemu nagle zrobiło się Was tak mało? :/ Zostawcie, chociaż po sobie „czytam", cokolwiek...

PS. Miłej nocy? XD