Więzienie łez
Zatrzymane łzy
jak odwlekane obowiązki
nie znikają
nawarstwiają się
dzień za dniem aż w końcu coś w nas
pęka
Wszystko ma swój termin
I przychodzi chwila gdy już
nie mamy sił dłużej tego w sobie
trzymać
Upadamy
Wylewamy je na chodnik
Krople szybciej wyschną niż kałuża
Nie zatrzymuj łez
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pozwól sobie być człowiekiem
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro