W dal
Tyle piachu
ile łez
Tyle wiatru
ile drzew
Co się kręcą
I się liczą
Co wciąż smęcą
Za kotwicą
Która jak korzenie
Twardo trzymała
Która brała brzemię
Gdy siła opuszczała
Wirują pośród gwiazd
Średnio zadowoleni
Nie widzą już tych miast
I tych pięknych sieni
Musieli to zostawić
By biegnąc w dal
Bo nie mamy korzeni
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro