Wierność - to oznaczał kwiat, który mi podarował. Wierność i przyjaźń. Z pewną nostalgią patrzyłam na chabrową, doniczkową różę. Kwitła pięknie, czego nie mogłam powiedzieć o nas. To tak bardzo bolało...

Co gorsza, on nawet nie zdawał sobie sprawy z mojego cierpienia. Ze wszystkich kolorów musiał mi podarować kwiat o niebieskiej barwie. W tamtym momencie jakby szkło zbiło się, a każdy najdrobniejszy fragment chciał ukłuć me serce.

A teraz... ta krucha roślinka jest jedynym znakiem po nim. Wyjechał. Tak po prostu. Zdążył tylko wręczyć pożegnalny prezent wraz z ostatnim, sentencjonalnym "żegnaj".

A kawałki szkła tkwiły w sercu nadal. Nawet kolejne wbiły się w ślad za starymi. Smutek nie mógł znaleźć ujścia. To pewnie dlatego jedna łza opuściła kącik oka...

Brązowe, rozczochrane włosy, sterczące każde w inną stronę.

... zaczęła spływać po policzku...

Cynamonowe, wesołe, a raczej wręcz roześmiane oczy.

... zawisła na końcówce nosa...

Szeroki uśmiech, mój prywatny promień słońca podczas burzy.

... by upaść w sam środek róży.

Dłoń radośnie machająca w moim kierunku, ramię obejmujące mnie w zły dzień, tors, nogi, na których tak często leżałam...

Nie liczyłam już łez, jednak wiem, że każda miała choć jedno wspomnienie. 

###

Piosenka w mediach: Emotional Music - Blue Rose

Art - pinterest (który był moją główną inspiracją :) )