Przechodząc przez zatłoczony rynek, dobrze słyszałem ciche rozmowy , czułem na sobie ukradkowe spojrzenia. Dobrze to znałem. Tak było zawsze. Miałem na sobie oliwkowy płaszcz a pod nim białą koszulę i ciemną kamizelkę. Moje bufiaste rękawy były elegancko zawiązane na końcach a pod szyją miałem fular, jednak nikt nie mógł dostrzec tego stroju. Moje jasne , szarawe włosy były jak zwykle zaczesane do tyłu a lewe oko zakryte przepaską. Podszedłem do nowego straganu z ziołami. Stara kobieta spojrzała na mnie krzywo i niechętnie.

- Dzień dobry... -zacząłem.

- Tobie nic nie sprzedam ! Odejdź.- przerwała mi zielarka.

- Niby dlaczego?- próbowałem ukryć swoją irytację.

- Pewnie jesteś oszustem , kanciarzem ! A takim nie sprzedaje. - mówiąc , kobieta wymachiwała rękoma jakby odganiała stado much.

- Skąd takie podejrzenia do diabła?- zapytałem, już widocznie zły.

- Gdyby tak nie było , ludzie by nie szeptali. Nie widzisz tych spojrzeń, rozmów, plotek ? Z pewnością jesteś oszustem, inaczej by nie plotkowali!

- Nie jestem oszustem ! - huknąłem . Chciałem odejść ,ale jednocześnie nie mogłem. Jak niby miałbym sobie pójść , wiedząc ,że ta kobieta myśli o mnie jako o oszuście?

- Odejdź! Odejdź albo zacznę krzyczeć!- mówiła , choć już zdążyła podnieść głos i teraz wiele spojrzeń było skierowanych na nas.

- Niech się pani uspokoi! Osądza pani zbyt szybko , jak można działać tak pochopnie ? Czy tylko o oszustach ludzie plotkują?!

- On zrobił coś gorszego niż oszustwa!- krzyknęła jakaś młoda dziewczyna z tłumu. Wiedziałem co zaraz nastąpi, kolejna osoba będzie wiedzieć o tym wszystkim. Coraz nowsze wersje tamtego zdarzenia, zadziwiały mnie. Plotki zniekształcały istniejące w nich fakty a z tych które dotyczyły mnie , pozostało niewiele.

- Co takiego?- zaciekawiła się zielarka i nastawiła uszu. Elfka podeszła, miała jasne, długie włosy, wyglądała przeciętnie i od razu nabrałem podejrzeń , że nie grzeszył inteligencją.

- On zhańbił swoją rodzinę - powiedziała takim tonem jakby była jej częścią. Patrzyła na mnie wzgardliwie i z taką bezczelnością opowiadała o MOIM życiu, na jaką odważyło by się niewielu. - Użył czarnej magii! Zabił grupkę wędrownych grajków a potem swoje rany uleczył czarną magią. Gdy wrócił , rodzina zaczęła go nazywać Kõlbmatud - potępiony ...

- Dość - przerwałem ostro. - Nie waż się o tym mówić! Nie znasz ani mnie ani mojego życia ! Jesteś bezczelna i rozsiewacz nieprawdziwe plotki ...

- Ty, ty , ty ! Nie krzycz na tą biedną dziewczynę. Jesteś gorzej niż kanciarzem. Nie zbliżaj się więcej do mojego straganu !

- Do jasnej cholery! - wściekły ruszyłem szybko przez rynek, starałem się nie zwracać uwagi na ciekawskie i pogardliwie spojrzenia , lecz mimo to co jakiś czas patrzyłem nienawistnie na  ludzi.

Tak było zawsze. Tylko pojawiałem się wśród ludzi a wszystkie rozmowy kierowały się na mój temat. Karcące spojrzenia, obelgi. Ale czy ktokolwiek wie jak było naprawdę? Jeszcze nie zdarzyło mi się usłyszeć prawdy z cudzych ust. Faktem było ,że użyłem czarnej magii. Było to niewybaczalne wśród elfów. Bardzo żałowałem tych głupich posunięć z dzieciństwa. Jednak cała reszta była stekiem bzdur. Ja  mordercą?! A potrafili nawymyślać jeszcze gorsze rzeczy.

Wracalem do domu bez niczego, z żalem wspominając tamte czasy. Byłem na siebie zły ale już dawno temu zrozumiałem ,że nic nie zmienię , więc trzeba się po prostu z tym pogodzić. Jednak tacy ludzie wciąż wytykali mi moje błędy, nie pozwalali mi zaznać spokoju. To on ! Sian Kõlbmatud , potępiony chłopak, morderca używający czarnej magii! Jakby nie wystarczył fakt ,że co rano widzę w lustrze to czarne oko.

Jednak tak już jest , ludzie tacy są. Trzeba żyć dalej. Trzeba walczyć o szacunek który straciłem przez swoje błędy.

Sian jest moim OC i bardzo możliwe,że pojawi się również rozdział o jego przeszłości której nie wyjaśniłam dokładnie w tym.