~ tydzień później~

 ~Nur~ 

 Wybralismy się do Elmas, Cahita i ich dzieci. Długo rozmawialiśmy gdy przypomniało mi się że mieliśmy wyjechać w góry, strasznie chciałam tam jechać,tak dawno tam nie byliśmy. Szturnełam Yigita w ramię i poprosiłam go abyśmy wyszli na podwórko. Mert bawił się z dzieciakami a my mogliśmy spokojnie porozmawiać.

 - Co się stało kochanie?- Przypomniło mi się że mieliśmy jechać w góry, planowaliśmy to już kilka miesięcy temu, pojedziemy już dzisiaj? - powiedziałam.

 - Nie ma mowy o żadnych górach. -powiedział Yigit donośnym głosem.

 - Ale... dlaczego? misiu.

 - zpytałam - Oszalałaś jesteś w ciąży może coś się stać naszemu maluszkowi.

- Oś ty a pamiętasz jak mnie porwałeś do domku w lesie i chciałam uciec? Mam tak i teraz robić?! - powiedziałam zła jak osa.

 - Nic, nie zrobisz wsiadaj do auta i wracamy do domu.

 - Nigdzie nie wsiadam sam wracaj z Mertem. - krzyknełam. 

 Yigit siłą wsadził mnie do auta po czym je zamknął i poszedł po Merta. Pomyślałam sobie "cholerny romantyk". Teraz powiezie nas do domu i mnie nie wypuści. Z jednej strony kocham go bo dba o moje i naszego maluszka zdrowie a z drugiej bym bo udusiła, zabiła i Bóg wie co jeszcze, ale nie mogę kocham go ponad życie.

 /W aucie/

 ~Yigit~ 

 To sobie ta moja ukochana żona wymyśliła jechać w góry w jej stanie. Nie pozwolę na to dopóki nie urodzi i nie odchowa maluszka. Miejmy nadzieję że w domu się uspokoi, teraz zasneła i śpi.

 ^piszcie czy się podoba i zostawicie jakiś ślad że żyjecie i to czytacie^