O świcie wyruszyliśmy do odbudowanego Chicago. Po walce z Deceptikonami miasto było w ruinie, ale dzięki pomocy wielu ludzi wróciło do poprzedniego stanu a nawet lepszego.

Alice i Mary nadal tam mieszkały, ale od ataku na mnie i Optimusa nie utrzymuję z nimi kontaktu. Nie chcę ich zarażać.

Po 4 godzinach wyjechaliśmy do miasta. Nadal wiele budynków na przedmieściach było zrujnowanych.

Ukryliśmy się w starym, zniszczonym kościele. Do dokoła nad było tylko kilka budynków mieszkalnych więc uznaliśmy to za idealną kryjówkę.

Dzięki rozmowie z Optimusem moje bóle głowy trochę ustąpiły, ale tylko na chwilę...

Wieczorem objawy powróciły i to ze zdwojoną siłą. Optimus wyraźnie się tym przejął, ale ja uspokoiłam go tym że jak się położę to mi przejdzie.

Byłam w błędzie... Nawet sen nie dawał mi ulgi. Udawanie że nic mi nie jest stawało się coraz trudniejsze.

Cade, Tessa i Shane w tym czasie ustalili plan którego byłam częścią. Mieliśmy wjechać Bee przez hangar z samochodami a potem wejść do laboratorium. Cade miał zbadać główną część a ja w innej formie miałam przejść do części biurowej. Mieliśmy ruszyć następnego dnia.

Cade razem z Bee podrabiali karty dostępu, Tessa i Shane się przytulali co wkurzało jej ojca.

Ja stałam przed rozbitym lustrem z dala od hałasu który jeszcze bardziej powiększał ból.

Zmieniałam wygląd. Podczas dnia przechodząc obok biura KSI zeskanowałam paru przechodniów. Ostatecznie przystanęłam przy wysokiej murzynce. Miałam długie czarne włosy spięte z tylu w kucyk, miała ładną, smukłą sylwetkę a ubrana była w obcisłą czarną sukienkę na ramiączka i do tego czerwone szpilki.

-Na pewno dasz sobie radę?- Spytał się ktoś a w lustrze dostrzegłam odbicie Optimusa.

-Musi mi się udać.- Powiedziałam, ale on nadal wyglądał na nieprzekonanego.- Obiecuję że nie będę się wychylać!

Optimus dał w końcu za wygraną.

-Przepraszam.- Odezwał się Cade gdy wieczorem Tessa i Shane leżeli obok siebie na kanapie.- Proszę mi tu bez macanek!

-Ale z Ciebie sztywniak.- Narzekała dziewczyna.- Kto jeszcze tak mówi?

-Zero szacunku.- Powiedział Cade do Optimusa.- Czasami to jest nie do zniesienia.

-Tak...- Zgodził się Prime.- Przechodziłem to z Bumblebee...

-A ja z wami.- Odezwałam się a Tess zaczęła się śmiać.

Następnego dnia razem z Cade'm i Shane'm pojechaliśmy w Bee do hangaru KSI.

Cade i ja siedzieliśmy spokojnie, ale Shane cały się trząsł z nerwów.

-Tu się liczy spokój, a nie wygląd.- Odezwał się Cade kiedy byliśmy już prawie przy kontroli.- więc zdejmij okulary.- Blondyn posłuchał go.- Miesiąc temu, w środku nocy usłyszałem hałas. To byłeś ty?

-Co? Nigdy w życiu.- Zaprzeczył chłopak.

-Nie kłam chłopcze...- Przerwał mu Cade.- Widzisz tego gościa z bronią?

-Są tu tylko tacy.- Odpowiedział blondyn.

-Cade nawet nie próbuj...-Zagroziłam mu bo wiedziałam do czego jest zdolny.

-Powiem mu, że chcemy się tu włamać.- Oznajmił Yeager.- Co mi tam...już się nażyłem...

Załamałam się nimi.

-Mistrz poruszania złych tematów w złym czasie.- Powiedział Shane.

-Mówisz prawdę, czy mam nabroić?- Oznajmił Cade otwierając drzwi i wołając jednego z ochroniarzy.

-To byłem ja! To ja!- Krzyknął spaniknowany Shane.- Przepraszam

Cade odwołał ochroniarza a my podjechaliśmy do kontroli.

Otworzyłam okno:
-Do skanowania?- Zapytał się ochroniarz.

Przytaknęłam i podałam mu kartę którą on zeskanował. Chwilę przyglądał się mi i zdjęciu po czym pozwolił nam pojechać dalej.

-Zabiję cię...- Zagroził Cade Shane'owi.

Wjechaliśmy do środka. W hangarze stało mnóstwo samochodów. Bee pojechał do jakiegoś pomieszczenia gdzie stał robot zaskakująco podobny do Bradera tylko że był turkusowy i... nowszy.

-Udoskonaliśmy starą technologię kosmitów- Odezwała się kobieta z reklamy lecącej na ogromnym ekranie.- Przedstawiamy Stingera. KSI to my tworzymy świat. To jest przeszłość. A to przyszłość.

-Wygląda jak ty Bee.- Odezwał się Shane.

-Budują własne wersje.- Zauważył Cade.

-Ale i tak ty jesteś lepszy od nich wszystkich Brader.- Powiedziałam wychodząc.

-Przynajmniej wybierają fajniejsze wozy.- Powiedział Sahane który nadal siedział na miejscu kierowcy.

Nagle kierownica piodniosła się i walnęło blondyna w szczękę po czym zaczęł dusić:
-Do mnie ta gadka!?- Odezwał się głos z radia.

-Warto było się wymądrzać?- Odezwał sie Cade.

-Bee jest bardzo wrażliwy więc go nie obrażaj albo dostaniesz też ode mnie.- Zagroziłam a Bee go wyrzucił na zewnątrz.

-Stinger- jego inspiracją był Bumblebee.- Gadała nadal laska z reklamy.- ale go przewyższa.

-Sukinsy...- Zaczął Bee ale ręsztę wyrazu zagłuszył pisk opon.

-Oszalał!- Krzyknął Cade.- Betty zatrzymaj go!

Nagle usłyszałam zbliżające się głosy:
-Brader ktoś idzie!- Ostrzegłam go.

Zza ściany wyszła grupka ludzi prowadzona przez prezesa KSI, który oczywiście nas zauważył i podszedł do nas. Mężczyzna był łysy, miał na sobie markowy garnitur i nosił okulary. Zabijał Cade'a i Shane'a wzrokiem a na mnie nawet nie spojrzał.

-Hej wy! Mechanicy!- Krzyknął na nich.- Co tu się dzieje? Co to za grat?
Nie skanujemy złomu. Wiecie co tu tworzymy? Tworzymy poezję. Jesteśmy poetami! Jeśli dla mnie pracujesz możesz się pomylić tylko raz.- Cade pokiwał głową.- Więc bierz tego żałosnego grata i spadaj z nim stąd.- W końcu mnie zauważył i podszedł do mnie.- Co tu robi taka ładna kobieta jak ty?

-Emmm ja od dzisiaj tu pracuję i...nie wiem zabardzo co mam robić...- Skłamałam.

-Dobra to chodź od dzisiaj jesteś moją sekretarką tylko nie bądź jak ostatnia którą wyrzuciłem po dwóch godzinach.- Powiedział i kazał mi iść za nim.

Ukradkiem spojrzałam na chłopaków któż Tak samo jak ja nie ogarniali co się właśnie stało.

Westchnęłam i poszłam za swoim "szefem". Miałam złe przeczucia...

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

Przepraszam was za to że Tak długo nie wstawiałam, ale nie miałam weny a nie chciałam wam dać jakiegoś gniotu(chociaż i tak nadal słabo mi poszło...).

Mam nadzieję że się rozdział spodobał!