Nagle rozbrzmiał telefon Błażeja, odebrał go szybko, nie zważając na zmartwiony wzrok gospodarza. Makary przestraszył się, widząc reakcję gościa, że będzie musiał szybko wyjść.

- Wujek?! Czemu nie wracasz?! Myślałem, że pójdziesz tam tylko na chwilę! Jesteś cały?! – krzyczał zapłakany Tymek, po tym jak ukradł mamie telefon, by upewnić się, czy złodziej zabawek nic nie zrobił jego krewnemu.

- Tymek – westchnął Błażej nieco rozbawiony troską dziecka. – Nic mi nie jest, muszę jeszcze chwilę tutaj zostać. Wrócę niedługo, a teraz oddaj mamie telefon.

Przez chwilę był słyszalny szum i urządzenie odzyskała prawowita właścicielka, przepraszając kuzyna za swoje dziecko. Kobieta polubiła Makarego i miała co do niego dobre przeczucia. Nie chciała, żeby coś zepsuło to spotkanie, bała się jednak, że może to zrobić sam Błażej.

Makary odetchnął z ulgą, gdy zrozumiał, że jego gość nie zamierza nagle zniknąć, ale nie wypytywał się, o co chodziło. Był zbyt pochłonięty krojeniem ciasta i zastanawiania się, czy jest wystarczające dobre. Postawił deser na stoliku i przyniósł gotową kawę. Siedzieli tak jak dwa tygodnie wcześniej, gdzie mógł podziwiać prawy profil Błażeja. Zauważył jednak, że pierwszoroczny jest bardzo zmęczony i od dłuższej chwili wpatruje się w kubek, jakby intensywnie nad czymś myślał. Makary zastanawiał się, dlaczego się tak denerwuje, w końcu Błażej chwycił kubek, aby ukryć drganie rąk.

Gospodarz usiadł nieco bardziej bokiem i niepostrzeżenie wysunął dłoń, z zamiarem położenie jej na głowie Błażeja, mając nadzieję, że uspokoi to ich oboje. Makary miał doświadczenie w związkach, ale wcześniej wszystko wydawało się takie łatwe. Jemu ktoś się podobał z wzajemnością i jakoś toczyło się to naturalnie. Tym razem jednak było inaczej, bał się wykonać jakiś konkretny ruch, bo nie był pewny, co czuje Błażej. Powiedział, że to Makary nie jest w jego lidze, a piwnookiemu wydawało się, że może jest wprost przeciwnie. Już miał zatopić dłoń w jego brązowych włosach...

- Chciałbym z tobą porozmawiać – powiedział nagle Błażej drżącym tonem. – A raczej zapytać się o coś.

- O co chodzi? – Makary cofnął rękę gwałtownie, udając, że chciał się podrapać po głowie.

- Czego właściwie oczekujesz i chcesz ode mnie? – Młodszy z mężczyzn w końcu spojrzał na tego drugiego i po niepewnym wyrazie twarzy rozmówcy dodał. – Bardzo mi schlebia, że mnie zaprosiłeś, że zgodziłeś się wyjść ze mną na kawę. Rozmowa z tobą sprawia mi radość, ale...

Makary zrozumiał, że ktoś go kiedyś musiał mocno skrzywdzić, nie powiedział jednak tego głośno, tylko zacisnął pięści ze złości. Czego chciał? Przede wszystkim zrozumieć, co w nim było, że odkrywał świat uczuć na nowo, chociaż wydawało mu się, że zna go na wylot. Poczuł nagle, że chciałby znowu zobaczyć, jak się uśmiecha, tak jak w czasie obiadu i zamarzył, żeby to miejsce stało się jego przystanią. Nie mógł tego zrobić z zewnętrznym światem przez własną niepewność, ale tutaj na swoim i znanym gruncie...

- Próbuje wciąż jakoś uporządkować swoje życie na nowo z pracą i studiami. Gdybyś chciał czegoś poważnego, nie byłbym w stanie się zaangażować w stu procentach. A bez tego z obu stron chyba nie ma sensu zaczynać? Poza tym nie jestem chyba na coś takiego gotowy i chętny w tej chwili – kontynuował Błażej, odwracając wzrok, nie chciał widzieć reakcji Makarego, obawiając się, że źle zrozumiał jego intencje.

Gospodarz uśmiechnął się smutno, bo nieraz dawał delikatne sygnały w czasie ich rozmów, że chciałby czegoś więcej. Zrozumiał, że choć mógł się zakochiwać, to nie dostanie, czego chce od razu. Przemyślał słowa swojego gościa, nieco odwlekając moment odpowiedzi.

- Nauczyłem się, że czasem w gotowaniu cierpliwość jest kluczowa, więc postaram się o tym pamiętać. Muszę jednak wiedzieć, czy to oznacza, że nie chcesz się też ze mną widywać?

- Nie – odpowiedział nagle zaskoczony Błażej, który spodziewał się raczej wściekłej reakcji i prześmiewczego tonu, że to on stawia jakieś warunki. – Bardzo bym chciał cię lepiej poznać, tylko nie uważam, że jestem...

- Dobrze – przerwał mu Makary. – Mam tylko nadzieję, że jedyne czego nie chcesz to żeby nasza relacja nabrała romantycznego wydźwięku, więc postarajmy utrzymać ją w przyjaznym i neutralnym charakterze. Chcę jednak, żebyś wszystkie takie spotkania, które mogłyby mieć cechy i naturę randek zarezerwował tylko dla mnie.

Wymusił na Błażeju, aby spojrzał mu w oczy, wywołując na jego twarz zaczerwienie. Młodszy mężczyzna pokiwał głową, zgadzając się, nieco zszokowany kierunkiem, w jakim potoczyła się ta rozmowa.

- Jakby ktoś inny był jeszcze zainteresowany – zaśmiał się nagle brązowooki, jak często, gdy czuł się niezręcznie.

Makary zmarszczył brwi, chcąc coś powiedzieć, wiedział, jaka niepewność i niska samoocena kryła się za tymi słowami. Usłyszeli nagłe pukanie do drzwi zmieszane z płaczem dziecka. Błażej zerwał się na nogi, domyślał się, kogo zobaczy, gdy tylko otworzy. Tymka, który zaraz przytulił się do niego, prosząc, by już wrócił do domu.