Ik knipper met mijn ogen en staar slaperig voor me uit. Het is maandag, wat betekent dat het weekend helaas weer voorbij is. Ik verwijder het slaap uit mijn ogen en ga rechtop zitten. Ik werp een blik op mijn wekker, die aangeeft dat het half acht geweest is. Over minder dan een uur begint school al. Ik kan niet wachten.

Ik spring op uit bed en gooi de deken er vluchtig op als een poging tot het bed opmaken. Ik slenter naar de badkamer toe en trek mijn kleren aan. Opgefrist loop ik vervolgens de trap af en begroet mijn moeder, die al in de keuken zit te ontbijten. Ik pak een bord uit de kast en plof op de stoel naast mijn moeder neer. Ze schraapt haar keel terwijl ik een kwak Nutella op mijn broodje uitsmeer.

'Heb je vanmiddag alweer bijles van Nick?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik neem aan van wel, ja.'

'Helpt het al een beetje? Je had afgelopen vrijdag toch een scheikundetoets?'

Ik knik. 'Ja, en ik heb er een goed gevoel over.'

Ze glimlacht. 'Mooi zo. Je lijkt de laatste tijd ook weer een stuk vrolijker. Komt dat soms door Nick?'

Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb niks met hem, als dat is wat je probeert te vragen.'

'En hoe gaat het nu tussen jou en Justin?'

Ik bloos. 'Eh, we zijn weer bij elkaar. Maar we doen het rustig aan, omdat ik me op school moet focussen. En hij gaat binnenkort naar Gran Canaria.'

Ze grijnst. 'Dat dacht ik al. Ik heb er geen problemen mee, maar ik denk niet dat je vader er nou zo blij mee is.'

Ik zucht. 'Ik weet het, ik weet het... Wil je het alsjeblieft niet aan hem vertellen?'

'Wees maar niet bezorgd. Je geheim is veilig bij mij, hoor,' knipoogt ze. 'Ik ben ook jong geweest, dus ik weet hoe je je voelt.'

Ik neem een hap van mijn broodje, schenk ondertussen een glas melk in en ga ermee aan de keukentafel zitten. Ik pak mijn telefoon erbij en scrol vermoeid door Instagram. Leuk, je hebt je rijbewijs gehaald. Echt geweldig. O, je bent jarig? Fantastisch. Je feestje van gisteren was een succes? Hartstikke leuk. Op alles reageer ik vol enthousiasme, terwijl ik met een nors gezicht voor me uitstaar en weer een hap van mijn boterham eet. Ik wou dat ik kon stoppen met dit neppe gedoe. Het boeit mensen niet wat ik post, het boeit me niet wat zij posten. Waarom zou ik deze onnodige, uitputtende cirkel dan niet doorbreken? O ja, omdat ik bang ben ik het buitenbeentje word, als ik het niet al ben. Eén van de grootste angsten van een tiener. Hoe houdt Nick het toch vol?

~

Wanneer ik bij school aankom hoor ik de bel al gaan en ik zucht diep. Natuurlijk ben ik weer eens te laat. Ik parkeer mijn fiets in de fietsenstalling en haast me naar binnen toe, waar ik mijn jas ophang en de trap op ren. Uitgeput blijf ik op de eerste verdieping staan. Ik pak mijn agenda en kijk in welk lokaal ik les heb. Ik berg mijn agenda weer op en been naar het lokaal toe. Ik haal even diep adem en open de deur. Meteen voel ik al de blikken van mijn klasgenoten op me gericht.

'Hallo Miranda, ga maar zitten,' hoor ik mijn lerares met een zucht zeggen en ik glimlach dankbaar naar haar. Ik doe de deur achter me dicht en draai me naar de klas toe. Mijn blik valt meteen op de lege plek achterin het lokaal. Vreemd, Nick is normaal nooit te laat. Zou hij ziek zijn?

Ik loop naar mijn plaats toe en zet mijn rugtas op de stoel waar Nick normaal zit.

'Weet iemand toevallig waar Nick is?' hoor ik de docente vragen, waarop iedereen zijn hoofd schudt. Juist wanneer de lerares hem absent wil gaan melden zwaait de deur open en Nick komt de klas binnen lopen. Mijn mond valt een stukje open en ik staar hem met grote ogen aan. Het lijkt wel alsof Nick een metamorfose heeft ondergaan. Hij heeft een veel mooier kapsel, hippere kleding en hij draagt zijn nieuwe bril, waardoor hij er opeens verrassend goed uitziet. Een soort Nick twee punt nul, een upgrade die niet nodig was maar zeker weten geslaagd is.

'Ga zitten,' glimlacht de lerares. Nick komt op mij aflopen en ik lach nog steeds wat verbijsterd naar hem. Hij lacht niet terug, integendeel. Zijn blik staat strak en hij doet geen moeite om naar me te kijken. Ik haal mijn rugtas van zijn stoel af en sla zwijgend mijn boeken open. Oké, dan niet. Wat heb ik opeens verkeerd gedaan?

De docente begint met de les, maar ik kan me niet concentreren. Vanuit mijn ooghoeken bestudeer ik Nick, die nog steeds nors voor zich uitstaart. Ik kijk om me heen en zie de andere meisjes met elkaar fluisteren en blikken op Nick werpen. Gelijk bekruipt een jaloers gevoel me en ik bijt op mijn lip. Ik heb geen enkele reden om jaloers te zijn, want ik heb al een heel lief, leuk, knap vriendje.

'Ik heb trouwens jullie toetsen nagekeken. Wie wil ze uitdelen?' hoor ik de docente opeens zeggen en gelijk schieten de handen van Sophie en Sam de lucht in. Ik frunnik zenuwachtig aan mijn etui. Ik heb een heel goed gevoel over deze toets, maar wat als ik het weer verpest heb?

Ik zie Sophie op me komen aflopen en ik haal diep adem. Met een glimlach reikt ze me het blaadje aan en ik sla een hand voor mijn mond. Ik heb gewoon een acht punt drie voor scheikunde!

'Goed gedaan,' hoor ik een stem naast me zeggen en ik draai me stralend naar Nick om. 'Zonder jouw hulp was het nooit gelukt. Wat heb jij voor cijfer?'

'Een negen punt vier,' antwoordt hij alsof het niets is. Ik glimlach enthousiast. 'Jeetje, fucking goed man!'

Nick knikt en wendt gelijk zijn blik weer af. Een beetje teleurgesteld staar ik voor me uit. Waarom doet hij nou opeens zo koeltjes?

~

Wanneer we de school uitlopen, slenter ik op Nick af. 'Hé, gaat onze bijles nog door?'

'Hm-hm,' is het enige wat hij reageert. Haastig grijp ik mijn jas van de kapstok, waarna we samen naar de fietsenstalling toelopen. Plotseling valt mijn blik op Justin, die bij het hek staat te wachten.

Nerveus frunnik aan mijn haar als ik zie dat hij op ons af komt. Justin staart even zwijgend naar Nick en lacht dan spottend. 'Wat is er met jou gebeurd? Denk je dat je nu cool bent omdat je een andere bril draagt en je haar anders hebt zitten?'

Nick slaat zijn ogen neer en loopt zwijgend naar zijn fiets toe. Justin achtervolgt hem en gaat intimiderend voor hem staan. Ik slaak een diepe zucht terwijl ik naar mijn eigen fiets slenter. Van een afstand bekijk ik Justin en Nick, die duidelijk in conflict zijn.

Zodra ik op ze af kom lopen, klinkt Justins felle stem al. 'Blijf van Miranda weg.'

'Ik geef haar alleen bijles,' mompelt Nick.

'Ik wil je niet in haar buurt zien, begrepen?'

Nick kijkt hem verontwaardigd aan. 'Wat is jouw probleem? Ik doe niets verkeerd, dus doe even rustig.'

Justin zet dreigend een stap naar voren. 'Bek houden, Nick. Ik meen het. Waag het niet om Miranda van me af te pakken, anders-'

'Justin, doe nou godverdomme eens normaal!' roep ik kwaad uit. Geschrokken draait hij zich naar me om. 'Ik vertrouw hem gewoon niet, oké?'

'Ik bepaal zelf wel met wie ik omga,' reageer ik fel. 'Daar heb jij niets over te zeggen.'

'Laten we gaan, Miranda,' hoor ik Nick zeggen terwijl hij Justin veelbetekenend aankijkt. Ik knik, stap op mijn fiets en rijd samen met Nick recht voor Justins neus weg.

~

'Maar nogmaals sorry voor al dat gedoe met Justin, ik weet niet waarom hij zich zo gedraagt,' verontschuldig ik me tegen Nick wanneer we mijn huis inlopen. Nick haalt zijn schouders op en zwijgt. Ik zucht even onhoorbaar en loop naar de keuken toe. 'Wil je ook wat drinken?'

Hij schudt zijn hoofd en ik schenk voor alleen mezelf wat cola in een glas. Ik loop naar Nick terug, die al aan de keukentafel zit te wachten.

'Wanneer hebben we weer een toets?' vraag ik, terwijl ik de schoolspullen uit mijn rugtas vis. Hij haalt een hand door zijn haar. 'Donderdag hebben we een aardrijkskundetoets.'

'En wat nog meer?'

'Volgens mij krijgen we vrijdag voor wiskunde een schriftelijke overhoring,' mompelt hij. Ik knik goedkeurend. 'Oké, mooi. Dan kan ik er voor zorgen dat ik daar voldoende voor ga staan.'

'Snap je er wel iets van dan?' vraagt hij met een spottende klank in zijn stem. Gekwetst wend ik mijn blik. 'Toevallig wel. En voor wiskunde sta ik nu een vijf punt drie, dus daar kan ik best makkelijk een voldoende van maken.'

'Dat je een acht voor scheikunde hebt, betekent niet dat je opeens alles kan.'

Ik kijk hem geërgerd aan. 'Wat is er met je aan de hand vandaag? Je doet zo lullig. Als ik iets verkeerd heb gedaan, zeg het alsjeblieft dan gewoon.'

Nick draait zich boos naar me toe. 'Denk niet telkens dat alles om jou draait, Miranda!'

Ik bijt op mijn lip en zwijg. Ik wend mijn blik af en sla mijn aardrijkskundeboek open. Ik begin de tekst te lezen, maar het lukt me niet om me te concentreren. Waarom gedraagt Nick zich nou plotseling zo?