Robin

Tak jak zaplanowaliście, spotkaliście się w piątek o 3 w parku. Tam zaczęliście ćwiczyć podstawowe ciosy i uniki. Wychodziło ci to o wiele lepiej niż wcześniej. Był naprawdę dobrym nauczycielem, wyrozumiałym i cierpliwym, takich nie ma dużo na tym świecie.

- Mówiłem, że jestem świetnym nauczycielem!

- I to jak!

- To od początku.

W trakcie twoich ćwiczeń, usłyszałaś dziwny dźwięk. Chłopak nagle się spiął i rozejrzał dookoła.

- Muszę już iść, przepraszam.

- Coś się stało?

- Chyba tak.

- Chyba?

- Muszę już iść, pa!

- Pa!

Dick bardzo szybko się ulotnił w zaułku. Twoja ciekawość wygrała tę walkę i pobiegłaś za nim. Nigdy nie spodziewałaś się zobaczyć w tym samym miejscu, w którym zniknął chłopak, Robina. Czy to znaczy, że Dick jest Robinem? To by wyjaśniało dlaczego jest taki dobry w walce. Przestałaś rozmyślać i zorientowałaś się, że na ciebie biegnie Popielarz. Nagle znikąd pojawił się Robin i zabrał cię z linii ataku przeciwnika.

- Nic ci się nie stało, [Imię]?

- Nic Dick.

- Skąd ty?

- Domyśliłam się, dodatkowo użyłeś mojego imienia przed chwilą.

- Wpadłem.

- Nie bój się nikomu nie powiem, przecież jestem twoją przyjaciółką.

- Na pewno?

- Oczywiście, a teraz wracaj do walki bohaterze.

- Ok.

Bestia

Czekałaś pod pizzerią na Garfielda, powoli się niecierpliwiłaś, bo spóźniał się już kwadrans. Zobaczyłam go biegnącego w moją stronę, niczym struś pędziwiatr. 

- Przepraszam, dopiero przed chwilą przypomniałem sobie o tym spotkaniu.

- Nic nie szkodzi, to gdzie idziemy?

- Może wejdziemy do środka?

- Ok, znowu postawisz mi pizze?

- Jeśli tylko chcesz.

- W takim razie składamy się po pół.

- Dobra.

Weszliście do środka i zamówiliście pizze, po czym zajęliście stolik przy oknie. Rozmawialiście o wszystkim czekając na posiłek. Gdy przynieśli ją w końcu, prawie rzuciliście się na jedzenie. Nagle usłyszałaś dziwny dźwięk.

- Słyszałeś to?

- Co?

- Ten dźwięk!

- Chyba, niestety muszę cię już opuścić.

- Tak nagle?

- Tak.

- To pa!

- Pa!

Wybiegł bardzo szybko z restauracji i zniknął między budynkami. Wydało ci się to bardzo dziwne, więc postanowiłaś go śledzić. Wyszłaś na zewnątrz i pobiegłaś między kamienice. Jakie było twoje zdziwienie, gdy zobaczyłaś go zmieniającego się w tyranozaura. Mieszkałaś w tym mieście od niedawna i nic nie wiedziałaś o Młodych Tytanach. Skąd mogłaś wiedzieć, że akurat ty poznasz sławnego superbohatera?

- Uważaj [Imię]!

Zdezorientowana spojrzałaś przed siebie i zobaczyłaś, że na ciebie leci kawałek głazu. Skuliłaś się, ale nic w ciebie nie uderzyło. Okazało się, że to Bestia zmienił się w goryla i złapał odłamek. 

- Dziękuje, Garfield.

- Skąd?

- Użyłeś mojego imienia i jaki inny chłopak ma zieloną skórę?

- No faktycznie, nic nie powiesz nikomu?

- Przyjaciele nie mówią wszystkim swoich tajemnic, nie?

- Jesteśmy przyjaciółmi?

- Oczywiście, a teraz wracaj do pracy!

- Już się robi!

Cyborg

 Biegłaś bardzo szybko, bo byłaś spóźniona na spotkanie z Victorem. Naprawdę jak można się spóźnić na spotkanie, na które czekało się z takim zniecierpliwieniem? Potykając się w końcu pojawiłaś się w umówionym miejscu.

- Już myślałem,że nie przyjdziesz!

- Nigdy bym cię nie wystawiła.

- Nawet jakbyś znała prawdę?- szepnął bardzo cicho.

- Mówiłeś coś?

- Nie, chyba się przesłyszałaś.

- Jeśli tak mówisz, to gdzie idziemy?

- Tego ci nie powiem.

- No powiedź!

- To niespodzianka!

- Dobrze.

Chodziliście już dobry kwadrans, aż Victor się zatrzymał. 

- Co jest tą niespodzianką?

- Przyjrzyj się!

- To auto?

- To nie byle jakie auto, to moje auto. Sam je poskładałem.

- Sam? Ty musisz być naprawdę genialny!

- Dziękuje, ale to nic.

- Nic? Ty nazywasz to niczym?

- Tak.

- Ja sama nie umiem zbudować prostego robota, a ty zbudowałeś samochód.

- Nie oceniaj siebie tak nisko.

Nagle usłyszałam dziwny dźwięk. Victor nagle obrócił się i rozejrzał.

- Muszę już iść.

- Czy coś się stało?

- Nie, ale zapomniałem o ważnym spotkaniu i muszę już iść.

- Nic się nie stało.

Jego zachowanie wydało ci się bardzo podejrzane. Odjechał z piskiem opon. Mówi się trudno. Udałaś się w stronę centrum, bo tam mieszkałaś. Na miejscu zobaczyłaś istne piekło, budynki były w opłakanym stanie, wszędzie leżały odłamki i trudno było się przez nie przedostać. A na środku stali Młodzi Tytani, w takim razie gdzie jest przestępca? Okazało się, że stał za tobą i  cię złapał.

- Pozwólcie mi iść inaczej ona zginie!

- [Imię]?

- Victor?

- Puść ją!

W tym czasie Raven zakradła się za złoczyńce i go unieszkodliwiła. Odetchnęłaś z ulgą.

- Nic ci nie jest [Imię]?

- Nic Victor.

- Skąd?

- Tam stoi twój samochód, a ty powiedziałeś do mnie po imieniu.

- I teraz nie chcesz się ze mną widywać.

- Dlaczego?

- Okłamałem cię!

- Jestem twoja przyjaciółką, nigdy cię nie opuszczę!

- Naprawdę?

- Oczywiście!

Kid flash

Udałaś się w stronę parku, by nauczyć się w końcu jeździć na rolkach. Wally jeszcze nie przyszedł, więc zdecydowałaś się trochę pojeździć po okolicy. Usiadłaś na ławce, zakładając rolki i podniosłaś się. Zachwiałaś się, ale na szczęście ktoś cię złapał. 

- Uważaj [Imię]!

- Dzięki za ratunek!

- To nic! To może zacznijmy?

- Ostrzegam jestem straszna w jeździe na rolkach.

- Zaraz zobaczymy!

Puściłaś go i zaczęłaś jeździć, co chwile się przewracałaś. 

- Chyba już wiem w czym tkwi problem.

- W czym?

Chłopak nie odpowiedział, za to złapał cię za rękę i zaczął prowadzić. Musiałaś przyznać, że z nim koło siebie radziłaś sobie dużo lepiej.

- I widzisz, jak nie myślisz o rolkach i o przewracaniu, jeździsz prawie tak dobrze jak ja!

- A to w ogóle możliwe?

- To, że się nauczysz czy to, że jeździsz prawie tak jak ja?

- To drugie.

- Kiedyś na pewno się nauczysz.

- Dziękuje, że mnie uczysz!

- Nie ma za co!

Nagle usłyszałaś głośny huk gdzieś w centrum.

- Przepraszam, ale muszę już iść.

- To ma coś wspólnego w tym wybuchem?

- Nie, ale i tak muszę iść.

- Do zobaczenia!

- Cześć!

Odjechał z zawrotną prędkością w stronę centrum. Też tam poszłaś, od razu po ściągnięciu rolek. Gdy już tam byłaś zauważyłaś wielkie zniszczenia. Prawie wszystko było roztrzaskane w drobny mak. Nad tobą właśnie oderwał się odłamek budynku, zanim cię zmiażdżył Kid flash cię uratował.

- Jesteś cała [Imię]?

- Nic mi nie jest Wally!

- Jak się domyśliłaś?

- Po pierwsze obaj macie rude włosy, po drugie Wally znika, a Kid flash się pojawia, a ostatnie to powiedziałeś do mnie [Imię].

- Nie powiesz nikomu?

- No coś ty! Jestem twoją przyjaciółką, będę milczeć i nawet na łożu śmierci nic nie powiem.

- Dobrze, to wracam do ratowania.