Weronika spakowana czekała aż ostatnia osoba z klasy wyjdzie. Kiedy było pusto dziewczyna pobiegła do szatni. Tam nie zastała nikogo oprócz Klary. Wzięła swoją skórzaną kurtkę i wyszła. Ciekawa Weronika poszła za nią. Klara najpierw wyszła ze szkoły, potem poszła do pobliskiego sklepiku i kupiła wodę, wyszła z niego i udała się w stronę domu dziecka gdzie znajdował się nieopodal galerii handlowej. Weronika szła za nią aż dotarła do sierocinca. Tam zapukała do drzwi. Otworzyła jej kobieta o rudych włosach. Weronika pobiegła do okna. Dziewczyna zauważyła w środku Klarę , kobietę i trzecią osobę którą nie mogła zobaczyć gdyż siedziała ona tyłem. Podeszła bliżej okna które było uchylone. Zaczęła łapać słowa próbując cokolwiek zrozumieć:
- Witam bardzo dziękuję za przybycie, Klaro to jest twoja nowa mama. Teraz będziesz miała dom i kochającą rodzinę.
-Bardzo dziękuję nadal nie mogę uwierzyć że po tylu latach ktoś mnie pokocha
-Dobrze, em Pani Krysytyno proszę tylko wypełnić dokumenty, a jutro z samego rana pani wróci już z Klarką do domu
-Dobrze już wypełniam.
-A tak wogóle ma pani jeszcze dzieci?
-Tak mam piętnastoletnią córkę.
-Mogę wiedzieć jak ma na imię twoja córka mamo?
-Tak córeczko ma na imię Weronika.
Dziewczyna która stała pod oknem zamurowało ją. Przecież jej mama nazywa się Krystyna, i ma piętnastoletnią córkę o imieniu Weronika, a głos tej kobiety brzmiał bardzo jej znajomi. Brzmiał jak głos jej matki. Dziewczyna nie mogła dłużej tego słuchać. Pobiegła do domu zszokowany i zapłakana. Jak ona mogła? Przecież jej mama kochałam tylko ją. Powiedziała że jest jej jedyną córka.
- To była ta cała ważna sprawa? Nie wierzę że to jest naprawdę. Nie dość że nowa uczennica która nie podobała mi się to jeszcze to będzie jej siostrą. Nie dowiary! Pojebane jest to życie! Dlaczego nikt nie uzgodnił tego że mną?

___________________
No...
Ten rozdział nie wyszedł mi za bardzo. Wyobrażałam sobie go troszeczkę inaczej. Możecie się domyślić o czym będzie kolejny rozdział. Narka 😘