- Koniec przedstawienia. Evensen spieprzaj z mojej imprezy a ty — spojrzał na mnie — idziesz ze mną — chwycił mnie za ramię i pociągnął w nieznanym mi kierunku.

Czułam na sobie spojrzenia wszystkich zebranych osób i miałam ochotę zabić Chrisa. Chwilę później znaleźliśmy się, w jak się okazało pokoju chłopaka. Kompletnie nie zdziwiło mnie surowe wykończenie pomieszczenia. Szare ściany, czarne meble i okropny bałagan. Spojrzałam na stół, na którym stało zdjęcie jakiejś kobiety, ale nie zdążyłam się jej przyjrzeć.

- Co ty wyprawiasz? - Wyswobodziłam ramię i spojrzałam prosto w jego.

- Zabawne, bo miałem zadać dokładnie takie samo pytanie Evo — jego głos był chłodny i przyprawiał mnie o dreszcze.

- Dobrze się bawiłam — przewróciłam oczyma — a przynajmniej do momentu, gdy urządziłeś scenę.

- To ty urządziłaś scenę-krzyknął i podniósł ręce do góry. Byłam święcie przekonana, że mnie uderzy i odsunęłam się od niego. Chłopak, gdy to zobaczył, spojrzał na mnie z niedowierzaniem. - Myślałaś, że cię uderzę?

- Ja — nie wiedziałam co mu odpowiedzieć.

- Nie wierzę — pokręcił głową. - Naprawdę myślałaś, że cię uderzę? - Wyglądał, jakby ktoś kopnął go w brzuch.

- Nie obraź się, ale wyglądasz i zachowujesz się jak wariat, więc nie wiem co w tobie siedzi — unikałam jego wzroku jak ognia.

- Nigdy nie uderzyłem i nie uderzę kobiety Evo, no, chyba że sama będzie tego chciała w sypialni — na jego twarzy wyrósł bezczelny uśmieszek.

- Co z tobą jest nie tak? - Spojrzałam na niego, kręcąc głową.

- Nie lubię nudnego seksu — westchnął.

- Nie chodziło mi o twoje seksualne upodobania tylko o to, czemu zachowujesz się jak kretyn — Oparłam rękę na biodrze i czułam narastający gniew.

- A o co chodzi ci dokładniej? - Uniósł brew i oblizał usta.

- Dlaczego naskoczyłeś na Alexa?

- Bo zasłużył — wzruszył ramionami.

- Czym?

- Zna zasady, więc powinien ich przestrzegać — wyminął mnie i usiadł na łóżku.

- Jakie zasady? - Pokręciłam głową i spojrzałam na niego.

- Jesteś moja, więc będą mogli się koło ciebie kręcić, dopiero gdy z tobą skończę — wzruszył ramionami. - Chłopaki dostają po mnie resztki.

- Słucham? - Czułam, że uginają się pode mną kolana.

- Takie jest prawo dżungli — parsknął i poklepał miejsce obok siebie.

- Nie jestem twoja — każde następne słowo mówiłam coraz głośniej — i nigdy nie będę. Masz spaczone poglądy — pokręciłam głową. - Tobie wolno wpieprzać się w moje życie, całować mnie, kiedy tylko ci się podoba, zapraszać mnie na imprezę, na której robisz pseudo orgie z jakimiś dziewczynami, a gdy ja się dobrze bawię i poznaję nowych ludzi, to jest źle i musisz interweniować? - Pokręciłam głową. - Nie jesteś moim ojcem ani moim bratem. Ty nawet nie jesteś moim kolegą i z pewnością nim nie będziesz.

- Jesteś zazdrosna — zaśmiał się pod nosem — zamiast po mnie wrzeszczeć, powinnaś się rozbierać. Jestem w stanie przymknąć oko na twój występek z Evensenem.

- Nie mam o co być zazdrosna! - Krzyknęłam. - Ty w ogóle nie słuchasz, co się do ciebie mówi.

- Przestań krzyczeć Evo — przyłożył palce do skroni. - Widziałaś, jak się z kimś całowałem, zrobiłaś się zazdrosna i chciałaś się odegrać, wykorzystując Alexa, trochę to dziecinne, ale muszę przyznać, że odrobinę mnie to podnieciło. Więc ściągaj z siebie ubrania, bo widziałem, że byłaś już blisko przelecenia Alexa, a nie sądziłem, że jesteś aż taka łatwa.

- Pieprz się — pokręciłam głową z niedowierzaniem. Odwróciłam się i niemal wybiegłam z jego pokoju. Wzrokiem odnalazłam Noorę, która szybko zabrała nasze rzeczy i chwilę później stałyśmy na dworze.

Czułam łzy napływające do oczu, ale starałam się to ignorować.

- Mogę dzisiaj spać u ciebie? - Spojrzałam na zatroskaną Noorę. - Chris ma klucze do mojego domu, a nie chcę go widzieć.

- Co się stało?

- Naprawdę nie chcę o tym teraz rozmawiać.

- Okej, pewnie, że możesz u mnie zostać. - Chwyciła mnie pod ramię i udałyśmy się do jej mieszkania.

Gorący prysznic nie potrafił ukoić mojego bólu. Nie sądziłam, że ktoś kiedykolwiek zrani mnie słowami. Ciągle odtwarzałam słowa Chrisa w swojej głowie i za każdym razem bolało tak samo. Wróciłam do pokoju Noory i położyłam się obok niej.

- Chcesz pogadać o tym, co się stało? - Spojrzała na mnie z delikatnym uśmiechem.

- Chris stwierdził, że jestem dziwką — wzruszyłam ramionami, ale czułam, że zaraz się rozpłaczę.

- Co takiego? - Dziewczyna się wyprostowała i gwałtownie odwróciła w moją stronę.

- Miał pretensje o Alexa, nie słuchał, co do niego mówiłam, a potem stwierdził, że mam mu wskoczyć do łóżka, bo prawie przespałam się z Alexem.

- Co za świnia. Nie możesz się z nim zadawać.

- Wiem.

Westchnęłam i sięgnęłam po telefon. Miałam kilkanaście nieodebranych połączeń i kilka smsów. Przesunęłam niedbale palcem i wyskoczyły mi wiadomości od Chrisa.

Czemu nie ma cię w domu?

Gdzie jesteś???

Eva ja nie żartuję.

Gdzie ty kurwa jesteś, jak coś ci się stanie, to nie ręczę za siebie.

Zabrzmię jak mięczak, ale nie chciałem powiedzieć tego o tobie.

Eva

Zaraz zadzwonię do twojej matki.

Ja nie żartuję, zaraz wykręcę numer.

Przepraszam, okej?

Nie bądź na mnie zła

Kurwa ten wieczór miał wyglądać zupełnie inaczej.

W myślach zgodziłam się z treścią ostatniej wiadomości. Miałam i chciałam miło spędzić czas, a nie po raz kolejny zostać upokorzoną przez Chrisa.