Nie zapomnij o mnie, gdy przestaną kwitnąć niezapominajki. Kiedy pierwsze liście spadną z drzew na szare chodniki, kiedy szarzy ludzie będą deptać je swoimi szarymi butami, też o mnie nie zapomnij, nawet jeśli będę jednym z tych liści i utopię się w głębokiej kałuży łez. Kiedy z chmur poleci śnieg zamiast deszczu, a ludzie ubiorą grube rękawice chroniące ich skórę przed zimnem (i dotykiem drugiej osoby), też o mnie nie zapomnij, nawet jeśli zmienię się w jedną ze śnieżynek i roztopię się na twojej wyprostowanej dłoni jak każdy inny sen tuż po przebudzeniu. A kiedy słońce znów zaszczyci Ziemię swoimi złocistymi promieniami, kiedy wszystko w twoim wnętrzu zacznie jak co roku budzić się do życia, proszę cię, też o mnie nie zapomnij, nawet jeśli w twoim ogródku zdążą już zakwitnąć nowe niezapominajki oraz nowi ludzie, o których warto pamiętać.