***Sam***

Schodze po schodach przy tym uważając aby nie opuścić Nicol.
Otwieram dżwi listonoszu który prawdopodobnie ma dla mnie przesyłkę bądz dla mojej rodziny
-Dzień dobry-witam się z uśmiechem na twarzy.

-Dzień dobry.  Pani Samantha Parker? -zapytał

-Tak-odpowiadam jeszcze z wiekszym uśmiechem

-To dla pani-powiedział i wręczył mi list i paczkę.

Delikatnie odłożyłam dwuletnią Nicol i chwyciłam paczkę.

-Dziękuję-podziekowałam i Zamknełam za sobą dżwi.

-Mama mogę iść na dwór?-zapytała  z miną szczeniaczka

-Kochanie nie. Jestem zajęta. Później pójdziemy razem z Lenką i z Viką. Ok?-zapytałam

-Ok-powiedziała i spóśćła głowę w dół.

Otworzyłam list w którym było napisane następujące słowa:

Sam podróż poślubna jest wspaniała. Razem z Oliverem jesteśmy na plaży od rana do wieczora. Uważam na zdrowie. Nawet byłam tu u doktora który powiedział że wszystko w porządku i nawet mój stan się poprawił. Pozdrów Chrystiana i oczywiście Lenke i Nicol i moją ulubienicę Viktorię. Do zobaczenia. 

Jak głupia uśmiechnełam się sama do siebie. Przez te dwa lata dużo się zmieniło.

Mój ślub z Chrystianem.
Ślub Roxs i Olivera.

Córki mi urosły. Wszystkie.

Jednym słowem jestem szczęśliwą mężatką z trzema córkami.

***Veronika***

Jadłam ciastko w kawiarni z moim przyjacielem gejem-Aronem kiedy zauważyłam GO. Tą postaci poznałabym nawet na końcu świata. Speszona spóściłam wzrok na ciastko choć chciałabym patrzeć na niego.

-Veronika wszystko w porządku? -zapytał Aron

-Tak. Pójdę odnieść talerz. -i bez słowa stałam i poszłam. 

-Veronika? -zapytał lekko podernowany Nick

-Nick?

-C co ty tu robisz? -zapytał

-To samo co ty-odpowiedziałam i odeszłam. 

Wiem że jestem na niego zimna , ale nie potrafię inaczej. Mogę go albo kochać albo nienawidz. Wole tą drugą opcję. 

Pov.Roxs

Jestem z Oliverem w podróży poślubnej. Ten głupek zabrał mnie do Grecjii. Wszystko pięknie , ale źle się czuje. Tu lekarz powiedział , że badania wyszli naprawdę źle. Nic nie mówiłam Oliverowi. Nie chcem go martwić. Nie chcem.

***Sam***

-Tato, co się z tobą dzieję? -zapytałam

-Nic....

-Tato! Nie pierdol mi tutaj głupot! Źle wyglądasz. Mów!  Martwię się o ciębie. Powiec co się dzieje. Proszę. -błagałam

-Musimy porozmawiać. -rzekł

-Dobrze.

-Samantho wiesz jak bardzo cię kocham? Byłaś i jesteś moją kochaną córeczką. Na zawsze nią zostaniesz. Pamiętam dzień w którym cię zobaczyłem. Byłaś malutka. Taka słodka. Bałaś się każdego. Kiedy mnie zobaczyłaś uśmiechnełaś się. Powiedziałaś "ma pan ładnego miśa". Ja wtedy odpowiedziałem ci , że to dla ciebie. Podeszłaś do mnie i mnie przytuliłaś. Wychowaliśmy cię z mamą na dobrą kobietę ze  złotym sercem. Mimo to , że nie jesteś naszą córką to zawsze będziemy i traktujemy jak własne dziecko. Sam córeczko czas poznać prawdę o swoich rodzicach biologicznych.

-Co? Tato , nie. J ja nie chcem ich poznać. Ty jesteś moim ojcem, a oni mnie pożucili. Nie chcem ich znać. Nie chcem. -łzy ciekły strumieńem.

-Ale oni chcą , a w zasadzie ona. -powiedział

Hej po długim czekaniu wreszcie coś napisałam;-). Przy okazji zapraszam na moje nowe opowiadanie pt."Help me! " znajdziecie je na moim profilu. Są tam już dwa rozdziały. Dzięki za 2,1 wyświetleń.  Następny rozdział będzie (POSTARAM  SIĘ DODAĆ) za dwa dni.

Ps.Wesołych świąt ;-)