Jechaliśmy kolejne 2 godziny. Atmosfera w samochodzie była dziwna Luke milczał, ja wpatrywałam się w szybę.

- Chcesz postój? - zapytał.

- Yhm. - przytaknęłam.

Zatrzymaliśmy się na najbliższej stacji. Wysiedliśmy z auta, żeby na chwilę odetchnąć.

- Luke co się z tobą dzieję?

- Nic. - odpowiedział i nawet na sekundę nie zaszczycił mnie swoim wzrokiem.

- Taa.. właśnie widzę. Od rana zachowujesz się jakbyś był w ciąży. Twoje dzisiejsze humorki serio mnie już denerwują, wczoraj jeszcze wszystko było okey, a dzisiaj co się z tobą stało?

- Nic, nie interesuj się. - warknął.

- Kurde, Luke co się z tobą dzieję?

- Nic, czemu ty nie potrafisz tego zrozumieć?

- Bo, nie znam cię od dziś i widzę, że coś się stało. - powiedziałam już z lekką irytacją.

- Naprawdę nic, wszystko jest okey. Naprawdę uwierz mi.

- Jeśli nasz cały wyjazd ma tak wyglądać to Luke może lepiej wróćmy do domu. - zaproponowałam.

- Nie dobra, Gabie przepraszam po prostu się denerwuje.

- Czym?

- Tym, że mnie odrzucisz. - powiedział tak cicho z myslą, że go nie usłyszę niestety było na odwrót.

- Luke, o czym ty mówisz?

- Później się dowiesz.

Później nastała chwila milczenia, którą musiałam przerwać:

- Luke?

- Przepraszam.

- A wiesz wogóle za co? - zapytałam.

- Za to, że od rana zachowuje się jak dupek w stosunku do ciebie. - odparł.

- Dobrze, nic się nie stało o prostu się martwię... nigdy się tak nie zachowywałeś.

- Naprawdę przepraszam. - po tych słowach się do mnie przytulił. - Kocham cię, wiesz?

- Wiem, też cię kocham Lukey. - stwierdziłam z uśmiechem na twarzy.

- Wiesz czym się tak denerwuję?

- Nie, ale możesz mi powiedzieć. - próbowałam go przekonać.

- To, że wyznaliśmy sobie już 2 razy miłość nie musi znaczyć, że chcesz ze mną być.

- Czyli boisz się, że nie chcę z tobą być? - zapytałam.

- Dokładnie. - odpowiedział i spuścił głowę z zażenowania.

- Ja chcę z tobą być Luke, ale musisz się o mnie postarać, jak wiesz nie ma niczego za darmo. - cmoknęłam go w nos i się od niego oderwałam na co Lucas tylko zachichotał.

- Jedziemy?

- Jasne, księżniczko. - powiedział blondyn.

Do końca drogi uśmiech nie schodził z mojej twarzy.

*******

Mamy 11 rozdział. Według mnie ta końcówka jest dziwnie napisana. Mam nadzieję, że zrozumieliście jej przekaz.

xx