Harry pov

Ik had echt pijn en vroeg of ik tegen Louis aan mocht leunen omdat dat altijd lekkerder ligt. Gelukkig mocht het en langzaam viel ik in slaap. Ik had mijn hand geloof ik op louis zijn schoot maar dat weet ik niet zeker. Later toen ik wakker werd zag ik dat Louis er niet meer was. Hij had een briefje op de deur geplakt. Ik stond op en strompelde met lichte pijn richting de deur. Ik vond het koud er stond op het papiertje :

*Sorry Harry Dat ik weg ben maar ik moest naar school. Maar geen zorgen ik ben snel terug ik ben half 2 uit. Als je je Me wat Wilt vragen of zeggen kan je Me bellen hier is m,n nummer 06-12345678 als nog sorry dat ik weg moest! xxxx Lou*

Ik vind het niet zo heel erg dat hij weg is maar iets in mij gevoel was teleurstelling en verdriet. Ik wist niet wat voor gevoel het was. Maar ik had het nummer op geslagen in m,n telefoon die niet echt meer leefde. Ik sms'te hem

*Hee lou ik ben wakker en het is niet erg dat je weg bent. Maar ik ben in jullie huis en heb geen idee wat wel en niet mag duss... Maar kom je wel snel terug ik voel me zo alleen enne weet je al een bijnaam voor Me ?:) byee xxx Harry*

Man kan de buikpijn niet ophouden ofzo tegelijk met de hoofdpijn ik kreunde van de pijn. Het deed zeer en ik ging weer op bed zitten. Opeens kwam er een vrouw binnen lopen. "hallo Harry gaat het ?" "Eehh... een beetje maar wie bent u ?"

" Ik ben de moeder van Louis."

" Ow okee "zei ik " ik heet Emma Tomlinson"

 Ik knik ."wil je mee komen naar beneden of blijf je hier?"

"Nee ik ga wel mee.

" okee dat is mooi wil je thee ?" vroeg ze.

" Ja graag "ik strompelde met het briefje in m,n hand naar beneden en " wat is dat ?"

" oh een briefje van Louis" zei ik

"mag ik eens zien" zei Emma ze las het briefje. " wat vind jij eigenlijk van hem?." Ik begon te blozen en dacht meteen weer aan Louis.