Musiał stanąć na palcach, by spojrzeć mu prosto w oczy. Czekał aż to ten drugi wykona pierwszy ruch. Serce biło mu coraz wolniej, a oddech przyspieszał. Bał się, że ten go odepchnie, ucieknie i zerwie z nim kontakt. Blondyn jednak chwycił mniejszego za rękę i ciągnął go delikatnie przez całą drogę.

- Zrób jeszcze krok w moją stronę. - poprosił go, gdy stanęli niedaleko wielkiej choinki w centrum Seulu.

Jimin wykonał jego prośbę. Yoongi posłał do niego ciepły uśmiech i kiwnął głową w górę. Srebrnowłosy spojrzał tam; źrenice momentalnie mu się zwęziły na widok niemałej jemioły.

- Gotowy? - wyszeptał większy z iskierkami w oczach.

- Na co?

Min powoli zlikwidował dzielącą ich odległość i delikatnie złączył ich usta. Jimin od razu zaczerwienił się. Początkowo stał odrętwiały, ale po chwili, niezdecydowanie, oddał pocałunek. Niekrótko obsypywali się czułościami. Dopiero po kilku minutach przerwali.

- Jiminnie, może i zabrzmi to staroświecko, ale... chcesz zostać moim chłopakiem? - spytał.

Chłopak z zarumienionej twarzy przeszedł w przypominanie pomidora. Spuścił wzrok na buty dorosłego, któremu uśmiech się powiększył. Objął drugiego i pocałował go we włosy.

- Czyli tak? - dopytał, nie pozwalając mu się odsunąć.

- Tak - odparł, wtulając głowę w jego ramię.

Starszy uśmiechnął się, najszerzej jak potrafił. Zaproponował drugiemu powrót do domu i spędzenie wieczoru w swoim towarzystwie wraz z szklanką soku pomarańczowego i opakowaniami żelek. Park przystał na to chętnie.

Od tego dnia niecierpiwie czekał na  Wigilię. To był najważniejszy dzień w roku dla niego i jego chłopaka, który dokładnie trzy lata później stał się jego narzeczonym.

KONIEC