Midorikawa wyskoczył z autobusu, z zadowoleniem rozglądając się dookoła.

-Ale tu ładnie! - uśmiechnął się - Niby gorąco jak w Królestwie Ognia, a jednocześnie tak zielono jak u mnie!

-Ale gorąco - jęknął Afuro wychodząc z pojazdu

-Nie narzekaj! - fuknął Mido - U Harui w zamku było cieplej, dobra to gdzie on może być - mruknął

-W jak duże tarapaty wpadł? - mruknął Afuro - Czy to znako coś, ci to powiedziało?

-Nie - westchnął chłopak - Wiem tylko, że Nagumo musiał poprosić mnie o pomoc...

-No to pięknie - jęknął blondyn - Normalnie bym się rozdzielił, ale wolę cię nigdzie samego nie puszczać!

-Cudownie - sarknął czarnooki i podszedł do najbliższej osoby - Przepraszam Pana!

Czarnowłosy odwrócił się i uśmiechnął do niego

-Witam, coś się stało?

-Nie, nie! Chciałem tylko zapytać, nie widział Pan może chłopaka... Czerwone włosy, taki tulipan na głowie, złote oczy, i pewnie mina męczennika? - przechylił głowę, a czarnowłosy stał zszokowany

-Znaczy... Widziałem kogoś podobnego, ale... No nie opis był zbyt dokładny, chłopiec szedł do tamtego domu, z jakąś kobietą - wskazał ręką niebieski budynek, wśród innych na ulicy

-Dziękuję! - uśmiechnął się wdzięcznie

-Człowieku radzisz sobie lepiej niż ja - burknął Afuro

- Bo ty jesteś jakiś aspołeczny - stwierdził Mido

-A no taaak - westchnął Afuro - Zapomniałem, że rozmawiam z Panem uwielbianym królem Midorikawą!

-Bardzo śmieszne - mruknął Mido, i powoli otworzył niedomkniętą bramę

-Czy to nie podchodzi pod włamanie? - szepnął Afuro

-Może tak, może nie - mruknął Ryuuji ciągnąc go dalej - Mam zamiar znaleźć swojego przyjaciela, nawet jeśli mnie wkurza! Więc trudno...

Nagle stanął jak wryty patrząc na wprost, a jego znamię znów zapiekło, powiadamiając o bliskim pobycie złotookiego

-No bez jaj -mruknął czarnooki

-Co się stało? - uniósł brew bordowooki

Mido przekręcił jego głowę w prawo, a ten rozszerzył oczy w szoku

-Co do....

W małej drewnianej piaskownicy, otoczony mnóstwem zabawek, siedział nikt inny, jak naburmuszony, mały Nagumo...
Gdy tylko ich zobaczył uniósł ręce i zaczął machać

-Midooooooo ratuuuuuj! - wrzasnął

Ten nie widząc nigdzie wspomnianej przez przechodnia kobiety, podbiegł do niego. Złotooki sięgał mu teraz do piersi, i wyglądał na osiem lat...

-Chwała ci! - westchnął - Przeżyłem traumę!

-Czemu jesteś dzieckiem?! - krzyknął Afuro

-A chuj wie! - mruknął

-Pewnie tak kończy się wzywanie przez portal, kogoś kto się na nich nie zna! - mruknął Mido piorunując Afuro wzrokiem

-Mów co tu się stało - westchnęli

Nagumo klapnął na piasek i westchnął

-No to wszystko zaczęło się od spalenia Mido, jego lasu...
☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼

Kilka godzin wcześniej...

-Nudzi mi się... - mruknął Nagumo leżąc na tronie

-Może chciałabyś pojechać na przejażdżkę Wasza Wysokość? - spytał brązowowłosy służący

-Nie Heat! - jęknął - Nic mi się nie chcę

-To... Może odwiedzi Pan Króla Suzuno?

-Meh... - szepnął - Wyjechał godzinę temu... Spaliłem też Mido las, więc lepiej żebym się tam nie pojawiał - westchnął

Heat rozszerzył oczy i zaśmiał się niezręcznie

-Czyli nie powinniśmy wpuszczać Jego wysokości do zamku?

Nagumo zmierzył go wzrokiem i zeskoczył z tronu

-Heat! Czy ty spiskujesz przeciwko mnie?!

-Oczywiście, że ni....

W tej samej chwili, drzwi do sali tronowej otworzyły się z trzaskiem, i wszedł przez nie zadowolony Midorikawa z uśmiechem na ustach

-Witaj Nagumo, jak życie? - uśmiechnął się miło

Czerwonowłosy zbladł i cofnął się

-Już po mnie...

W ten samej chwili podłoga rozstąpiła się, a on wpadł prosto do Wielkiej dziury

-Wypuść mnie! - krzyknął Haruya -Midoooooriiiii, lubimy się przecież!

-Naprawdę? Co ty nie powiesz! - fuknął-Trzeba było o tym pomyśleć zanim mi spaliłeś las!

-No weeeeź!

Czarnooki tylko machnął ręką, powodując, że dziura zaczęła się zasklepiać. Heat spojrzał na niego zszokowany cofając się lekko.

-No co? - Mido uniósł brew - Chłopaku przecież go wypuszczę... Jak już się wystarczająco straumatyzuje.

W ten samej chwili poczuł, że nie czuje nóg. Z szokiem spojrzał w dół, widząc, że pod nim otwiera się portal

-Co do ku... Aaaaa! - wrzasnął gdy wpadł do środka

Resztę znacie.

Nagumo z kolei położył się na ziemi i westchnął ciężko

-MIDOOOŚ NO WYPUŚĆ MNIE! - wrzasnął

Odpowiedziała mu jednak cisza.

-Ryuuji?! - krzyknął zaniepokojony

W tej samej chwili tuż przed nim otworzył się portal

-Mido co ty robisz?! - krzyknął do góry - Portale to nie zabawka!

Dopiero gdy został do połowy wciągnięty, zobaczył, że kolor portali... Lekko mu się nie zgadza...

-Dlaczego ja zawsze wpadam w kłopoty? - westchnął nim wpadł cały do środka

☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼☼

Na Oumihuarze panował cudowny spokój. Słońce przygrzewało lekko...
Dlatego wielki portal otwierający się tuż nad stawem, był dość niecodziennym widokiem

-AAAA! - wrzasnął Nagumo wpadając do wody - Gdzie ja jestem? - mruknął

-Kochanie nic ci nie jest?! - usłyszał głos staruszki z brzegu

-Czy to jest Ziemia? - mruknął - Nie wszystko w porządku! - odkrzyknął

Dopłynął do brzegu, zauważając, że coś mu nie gra... Jakoś dziwnie trudno mu się płynęło. Wyszedł na brzeg, gdy podbiegła do niego ta siwowłosa kobieta

-Jak się tam dostałeś mały? - spytała kucając przy nim

-Momencik - mruknął zauważając, że kobieta jest niepokojąco wysoka - Czy to jest jakaś Kraina Olbrzymów?

-Skarbeńku o czym ty mówisz? - zdziwiła się -Może to od gorąca!

-Jestem ostatnią osobą której by się coś stało od gorąca - fuknął

-Jak się nazywasz? Jesteśmy w Japoni...

-Nagumo Haruya - wydukał -Ale jeśli jesteśmy w Japonii... - spojrzał w dół - DLACZEGO JA JESTEM DZIECKIEM?!

Kobieca cmoknęła lekko ciągnąc go za rączkę. Aktualnie, będący wzrostu ośmiolatka Nagumo, nie mógł się opierać

-Zajmę się tobą mały!

-Midoooo - jęknął Nagumo - Pomooooocyyyyy!

☼☼☼☼☼☼☼☼☼

-Mnie więcej tak się tu znalazłem - prychnął Nagumo rzucając w nich łopatką - Chcę być normalny!

-To nie jest takie hop siup - mruknął Mido - Owszem mogę to cofnąć, ale potrzebuję wielu rzeczy od siebie z Królestwa!

-Czyli co?! Mam tak wyglądać?! - krzyknął

-Tak - warknęli - Najpierw znajdziemy Suzu i Hiro, bo kto wie co im się stało
Potem ja pójdę szukać odtrutki, a wy wszyscy poszukacie strażniczki czasu, i klejnotów żywiołów - westchnął

-...

-...

-Że czego? - mruknęli

Midorikawa uniósł oczy do nieba i westchnął ciężko. Oj Hiroto gdzie ty jesteś, jak jesteś potrzebny...
____________________
Następny rozdział już jutro
Co sądzicie o małym Nagusiu?
Bayyy minna!
~Reiko❤️