Hongjoong, zasypiając obok Seonghwy, zapadł w głęboki sen, w którym jego myśli zaczęły wędrować wstecz, do świata, który znał bardzo dobrze. 

Na początku snu Hongjoong widział siebie, jak przemierzał ulice swojego nowoczesnego miasta. Wokół niego wszystko było znane - wysokie budynki, nowoczesne samochody, ludzie spieszący się do pracy. Przypomniał sobie swoje ulubione miejsca: kawiarnię, w której spędzał godziny na rozmowach z przyjaciółmi, wspólne nocki oraz odpały w szkolnych ławkach. Czuł się częścią tego dynamicznego świata. Wszystko wydawało się takie żywe i realne. Świat pełen technologii, świateł i dźwięków, który teraz wydawał się odległy.

Przypomniał sobie poranki w swojej ulubionej kawiarni, do której chodził czasami po skończonych zajęciach. Widok wnętrza był żywy i szczegółowy - drewniane stoliki, wygodne fotele i zapach świeżo mielonej kawy unoszący się w powietrzu oraz przepyszne ciasta. Spędzał tam godzinami, rozmawiając z przyjaciółmi i ciesząc się chwilą. Przypomniał sobie, jak barista, zawsze uśmiechnięty, przygotowywał dla niego ulubione latte z delikatnym wzorem na piance.

Hongjoong widział również chwile spędzone z przyjaciółmi. Wspólne wyjścia na miasto, śmiech i rozmowy do późnych godzin nocnych. Pamiętał, jak odwiedzali różne miejsca - kluby, restauracje, parki. Jedno z tych wspomnień było szczególnie jasne - wspólne nocki, gdzie wszyscy odwalali takie akcji, że się w głowie nie mieściły, oglądali filmy,  jedli przekąski i opowiadali sobie historie. To były chwile pełne radości i beztroski, które teraz wydawały się tak odległe.

Nagle sen zaczął się zmieniać. Kolory wokół niego zaczęły nabierać intensywności, a kształty i formy zmieniały się w różne znaki i rzeczy. Czuł, jakby przenosił się pomiędzy różnymi rzeczywistościami, które były zarówno fascynujące, jak i niepokojące. Książki, narzędzia i inne przedmioty zaczęły tańczyć wokół niego, tworząc chaotyczny, ale hipnotyzujący wir. Jakby grawitacja przestała istnieć. Powietrze wypełniały wirujące światła, które migotały w różnych kolorach, przypominając gwiazdy na nocnym niebie. W tle słyszał tajemnicze szepty. Było to coś, czego nigdy wcześniej nie doświadczył. Magia wypełniała przestrzeń wokół niego, a on czuł, że jest na granicy dwóch światów. 

W pewnym momencie zauważył postać w ciemnym płaszczu, stojącą na środku przestrzeni, która go otaczała. Postać ta była zamaskowana, a jej oczy błyszczały złowrogo, ale nie widział twarzy. Hongjoong poczuł dreszcz na plecach, widząc, jak postać wyciąga ręce i zaczyna szeptać tajemnicze zaklęcia. Słowa były niezrozumiałe, ale ich brzmienie budziło w nim niepokój.  Dokładnie ta postać, którą spotkał w salonie fryzjerskim. Następnie zniknęła w chmurze dymu.

Nagle przestrzeń wokół niego zaczęła się bardziej zmieniać, a ziemia pod jego stopami falowała jak morze. Był zmuszony walczyć o utrzymanie równowagi, podczas gdy przedmioty wokół niego przyspieszały swój taniec, a melodia była głośniejsza. W oddali usłyszał czyjś śmiech, ale nie mógł zlokalizować jego źródła. Wszystko wydawało się dziwne i nie na miejscu.

Nagle scena zmieniła się. Hongjoong znalazł się w tajemniczym lesie, gdzie drzewa miały srebrne liście, a ich gałęzie poruszały się jak żywe istoty. Światło księżyca przenikało przez liście, tworząc fantastyczne wzory na ziemi. Czuł, jakby wszedł do innego świata, pełnego magii i tajemnic.

W lesie natknął się na starożytną bibliotekę, której drzwi były otwarte na oścież. Wewnątrz znajdowały się półki pełne starych, zakurzonych ksiąg. Hongjoong czuł, że te księgi kryją w sobie wiedzę, która mogłaby wyjaśnić jego podróż w czasie. Z każdą książką, którą przeglądał, świat wokół niego stawał się coraz bardziej złożony i intrygujący. Niektóre księgi lewitowały same, otwierając się na przypadkowych stronach i ukazując magiczne symbole i rysunki.

Ying Yang i krąg. 

Nagle sen znów się zmienił. Hongjoong zobaczył siebie teraz w Seulu. Hongjoong zanurzał się coraz głębiej w senną retrospekcję swoich dotychczasowych przeżyć. Sen był żywy i szczegółowy, każda scena wypełniona emocjami i obrazami, które wywarły na nim niezatarte wrażenie.Obrazy stały się wyraźniejsze i bardziej rzeczywiste. Przypomniał sobie pierwsze dni w tym obcym świecie, kiedy to zdezorientowany próbował znaleźć swoje miejsce. Widoki z tamtych dni wracały do niego - staroświeckie samochody, neonowe znaki, ludzie ubrani w modę tamtych lat. Przypomniał sobie spotkanie z ekipą mechaników: Seonghwą, Yunho, Mingiem i Jongho.

Widział momenty, kiedy po raz pierwszy wszedł do warsztatu, ich wspólną pracę nad samochodami i sukces, jaki odnieśli na zlocie samochodowym. Przypomniał sobie, jak zdobył pracę w salonie fryzjerskim, gdzie starsza kobieta dała mu szansę pokazania swojego talentu. Wspomnienia ich wspólnych chwil, rozmów i rosnącej przyjaźni były jasne i pełne emocji. 

Sen ukazał też delikatne momenty między nim a Seonghwą - ich pierwsze nieśmiałe uśmiechy, spojrzenia pełne skrytych uczuć i stopniowe zbliżanie się do siebie. Pamiętał każdą rozmowę, każdy gest wsparcia, jakie otrzymał od Seonghwy, który stawał się dla niego coraz bardziej ważny. Jednak to spojrzenie Seonghwy, chłodne i oschłe na początku, najbardziej utkwiło mu w pamięci.

Hongjoong śnił dalej, a jego sen zaczął wędrować ku przyszłości, wizje przyszłości rozwijały się przed jego oczami. Były to obrazy, które ukazywały różne możliwości i decyzje, jakie mogłyby go spotkać.

Pracował z ekipą mechaników, a ich warsztat stawał się coraz bardziej znany w całym Seulu. Ludzie przychodzili z daleka, żeby korzystać z ich usług, a ich zespół rósł w siłę. Hongjoong czuł dumę, widząc, jak ich ciężka praca przynosi owoce.

Jednak sen nie ukazywał tylko radosnych chwil. Hongjoong widział również momenty pełne wyzwań i trudnych decyzji. W pewnym momencie stanął przed wyborem: czy pozostać w latach 80. i kontynuować swoje życie z ekipą, czy próbować wrócić do swojego czasu, do 2021 roku. To była decyzja, która mogła zaważyć na całej jego przyszłości.

Wizje przyszłości pokazały mu dwie drogi. W jednej z nich postanowił pozostać w tym świecie. Zajął się rozwojem warsztatu, a w międzyczasie kontynuował karierę fryzjera, a jego relacja z Seonghwą przerodziła się w coś głębszego i bardziej trwałego. 

Druga droga pokazała, że Hongjoong zdecydował się wrócić do swojego czasu. Udało mu się znaleźć sposób na powrót do domu, dzięki pomocy magii, która go tam przeniosła. Widział siebie znowu w nowoczesnym świecie, wśród technologii i znanych miejsc.  Jednak w głębi serca czuł tęsknotę za latami 80., za Seonghwą i ekipą mechaników.

Hongjoong widział również siebie, jak podróżuje pomiędzy dwoma światami, starając się łączyć oba życia. Było to trudne i wymagające, ale dawało mu poczucie spełnienia. Dzięki temu mógł cieszyć się zarówno nowoczesnością, jak i urokami przeszłości.

Wszystkie te obrazy mieszały się w jego umyśle, tworząc niezwykle żywe i emocjonalne doświadczenie. Hongjoong czuł, jak jego serce bije szybciej, przeżywając na nowo te wszystkie chwile.

Sen powoli zaczął się uspokajać, a obrazy przyszłości blakły. Hongjoong czuł, że choć nie zna wszystkich odpowiedzi, to jest gotowy stawić czoła temu, co przyniesie przyszłość. Z głową opartą o ramię fotela, spał spokojnie, obok śpiącego Seonghwy, gotowy na nowe wyzwania i przygody, które czekały na niego w rzeczywistości.