- Będziesz żyć w luksusie, będziesz mieć szczęśliwą rodzinę i wymarzoną pracę.

Tak mówiliśmy sobie nawzajem, gdy w wieku ośmiu, dziewięciu lat urządziliśmy Pokój do wróżenia przyszłości w Twoim pokoju w namiocie zrobionym z kilku krzeseł i zarzuconego na nie koca.

Patrzyliśmy sobie w dłonie i stwierdzaliśmy to, jak długie będzie nasze życie i tym podobne.

Szkoda, że nasze wróżby się nie sprawdziły i nie miały nic wspólnego z Przyszłością.

Nie przewidzieliśmy tego, że w Przyszłości odejdziesz po moim jednym, szczerym wyznaniu, łamiąc mi tym serce i zamieniając moje zaufanie w proch.

Tak, nikomu już nie ufam.

Nie, nie zamierzam.

Wiesz, co? Nie ufam nawet samej sobie.

Dziękuję.