sad.smile
Jak?

Jeśli mam być szczery... to naprawdę czuję pustkę. Nieprzeniknioną pustkę. Gdy moim jedynym towarzyszem jest cisza, to czuję się... dobrze. Na moment czuję się dobrze.

Chciałbym spróbować alkoholu. Nigdy nie piłem i nie paliłem, bo musiałem dbać o cerę. Ale teraz? Teraz już wyglądam potwornie. Nawet zmiana fryzury nie pomogła. Wciąż wyglądam jak chory.

Skoro tak jest, czemu nikt mi nie pomaga? Czemu wszyscy widzą i milczą? Czemu udają?

Ich współczujące spojrzenia sprawiają, że odczuwam presję. Że to ja powinienem być tym, który będzie błagał o ich uwagę. Ale nie mam na to siły. Nie wiem co odpowiedzieć, gdy słyszę pytanie, czy jest w porządku.

Co to w ogóle jest porządek?

Jak ja mam się czuć?

Mam metr 75 i ważę 50 kilogramów.

Czy gdybym to powiedział, to by wystarczyło? To by zrozumieli?