- Historia lubi się powtarzać, prawda, Jiminie? - Yoongi uśmiechnął się do niższego, który nie zareagował na jego słowa. - Niedawno jedliśmy razem ciastko, a teraz idziemy na obiad.

Jimin nadal się nie odezwał. Był skupiony tylko na wymyśleniu dobrej wymówki, żeby nie jeść.

A gdybym tak wskoczył pod ten samochód? Wtedy nie musiałbym jeść...

- JIMIN! Ach, chłopaku, co ty robisz? - Blondyn chwycił drugiego za ramię, gdy ten zaczął kierować się w stronę jezdni, niebezpiecznie szybko kierował się w stronę krawędzi krawężnika.

- Hmm?

- Jimin. - Starszy zatrzymał się, do tego samego zmuszając drugiego i chwycił go za ramiona, próbując nawiązać z nim kontakt wzrokowy. - Jimin, słuchasz mnie w ogóle?

- Słyszę.

- Więc odpowiesz mi?

- Ale na co?

- Co z Tobą?

- A co jest nie tak?

- Jesteś taki...

- Dziwny?

- Nie, aish, dzieciaku. Zamyślony. Odleciałeś?

- Zawsze odlatuję przy tobie, hyung.

-----------