/proszę, przeczytajcie notkę pod postem! /

(to jeden z tych rozdziałów, podczas którego miałam ciarki i się popłakałam)

----

— Yoongi hyung idę do sklepu po coś do jedzenia — oznajmił Jimin, widząc starszego schodzącego po schodach. — Zrobiłem Ci kawę stoi w kuchni na stole.

Zupełnie jakbyśmy byli małżeństwem.

***

W tym czasie, gdy Jimin przechadzał się pomiędzy półkami sklepowymi (czytając etykiety i wybierając produkty o jak najmniejszej kaloryczności), Yoongi też się przechadzał, ale po jego domu. Może i było to niekulturalne – w tym momencie powinien był siedzieć i pić kawę przy stole, ale blondyn był pewien, że robi słusznie. Widział dziwne zachowanie Jimina i za wszelką cenę chciał znać przyczynę.

Wszedł na piętro. Wszędzie było sterylnie czysto i można by było powiedzieć, że nikt tutaj nie mieszka. Gdyby nie to, że było całkiem inaczej i egzystowała tutaj nie jedna, a dwie osoby.

Nacisnął klamkę pierwszego lepszego pokoju, co okazało się strzałem w dziesiątkę – był to pokój Jimina. W nim też było bardzo czysto. Łóżko było pościelone, a na ziemi nie walały się żadne niepotrzebne rzeczy czy ubrania.

Chłopak podszedł do biurka. Wszystko w tym pokoju tworzyło jakąś dziwną harmonię. O ile sam Yoongi nie lubił ani zasad, ani porządku (kłóciło się to z jego przekonaniami), to zaczęło mu się to podobać. Nad biurkiem wisiała korkowa tablica, na którą na początku nie zwrócił uwagi, jednak teraz poczuł na przemian jak gorący i zimny pot oblewa jego szyję. Nie wystraszyła go sama tablica, ale to co na niej było. Zdjęcia wychudzonych modelek, tabele kaloryczne,

(po co)

szkice obrzydliwie chudych dziewczyn, biła z nich powaga, którą odebrały Jiminowi, gdy on przelewał na papier swoje słabości.

(to nie może być jego)

Cytaty, dekalog. Nie mogąc oderwać od tego wszystkiego oczu, oparł się o biurko, ale nie spojrzał na czym położył dłonie i na ziemię zsunął się niebieski zeszyt. Yoongi podniósł go, a myśli w jego głowie przelatywały tak szybko, że nie dążył z rejestrowaniem ich. Otworzył zeszyt i zaczął go kartkować (nie spostrzegł, że robi to od tyłu), gdy kątem oka zarejestrował jakiś ruch.

Jimin.

Zobaczył go przez okno i ostatni raz zerknął na zeszyt. Ledwo zobaczył ostatni wpis. Przeczytał tylko początek.

Chyba kocham...

------

Skarby,
z racji tego, iż jest was tutaj dość trochę (co niezmiernie mnie cieszy, dziękuję!),
mam prośbę. Czy moglibyście/mogłybyście napisać mi tutaj, co sądzicie o miłości? Za co ją uważacie, jak do niej podchodzicie. Możecie pisać o tym jak to u was jest, byleby było z tym związane.
Powód jest taki, że będę pisać na taki temat rozprawkę i bardzo zależy mi, żeby znać opinię innych.

Jeśli nie chcecie pisać tutaj, możecie pisać w wiadomości prywatnej.

miłego!

napiszcie co myślicie o tym rozdziale):