01.05.2017

Pamiętasz jeszcze chłopaka, który wysyłał mi wiadomości? Kilka tygodni temu zdecydowaliśmy się oficjalnie zostać parą. Chyba powinnam się z tego powodu cieszyć, prawda? W końcu stał się "mój".

Cieszyłam się... dopóki nie powiedział, że powinnam przedstawić go swoim rodzicom...

Możesz sobie wyobrazić to, co czułam? Mi samej trudno to opisać. Było to coś między rozczarowaniem, smutkiem, złością na moją rodzinę i rozpadającym się poczuciem szczęścia, które ogarniało mnie w jego towarzystwie.

Próbowałam go przekonać, że to jest zły pomysł. Sam o tym wiedział, w końcu to on był osobą, która zawsze mnie słuchała i której mogłam się wyżalić, z czego nie raz korzystałam. Jednak bardzo mu na tym zależało i nie potrafiłam mu odmówić. Ostatecznie i tak by do tego doszło.

Starałam się wszystko zaplanować jak najlepiej, z najdrobniejszymi szczegółami.

Miało być dobrze, wyszło jak zwykle.

Spotkanie skończyło się wyrzuceniem mojego poturbowanego chłopaka za próg. Ja zostałam wyzwana i zamknięta w pokoju.

Podobno trzeba być silnym, nie poddawać się,walczyć o swoje.

Nie mam siły nad tym teraz myśleć. Nie mam już siły myśleć nad czymkolwiek. Nie mam siły żeby cokolwiek zrobić. Nie mam siły żyć.

Do napisania,
Bezsilna