---Nie wiem czy zauważyliście, ale ktoś tu jeszcze stoi oprócz nas-- mruknęła Sandra patrząc na bruneta i złotookiego.

Oboje spojrzeli jak na zawołanie na pozostałą dwójkę.

---Erwin Kapuś Knuckles-- przedstawił się siwo-włosy.
---A to jest Zjeb Historyczny-- uśmiechnął się wskazując na bruneta.

---Ty matematyczna kurwo chyba prosisz się o wpierdol-- odpowiedział różnooki mierząc przyjaciela wzrokiem.

---Ej! Ej! Ej! Dzieci! Ale spokojnie-- powiedziała Sandra.

---Sardynka nie odzywaj się-- powiedział brunet, na co dziewczyna zmarszczyła brwi.

---Ja ci dam Sardynkę Gilkenly-- powiedziała ostrzegawczo.

---Po nazwisku to po pysku-- uśmiechnął się.

---Nie waż się nawet mnie bardziej denerwować-- mruknęła zirytowana.

---Wiesz powiedziałbym, że złość piękności szkodzi, ale w twoim przypadku to już za późno-- powiedział z cynicznym uśmiechem.

---DAVID!-- krzyknęła zdenerwowana, a brunet zaczął się śmiać, wzrok wielu z innych uczniów jak i rodziców skierował się na ich piątkę.

---Oj Sandra nie krzycz tak, bo jeszcze ktoś sobie coś pomyśli-- uśmiechnął się, a dziewczyna spojrzała na niego.

---Jak ci zaraz...-- nie dane było jej dokończyć, gdyż podeszła do nich wychowawczyni 3ef.

---Jak tam nastawienie?-- zapytała miło.

---Dobrze aczkolwiek już mi na nerwy działają-- odezwała się dziewczyna.

---A to niby ja jestem kapusiem...-- mruknął obrażonym tonem siwo-włosy do bruneta.

---Racja... Chyba straciłeś swoją posadę-- odpowiedział również cicho.

---Kto dokładnie?-- zapytała zainteresowana.

---David, a kto inny-- odpowiedziała, jakby było to coś logicznego.

---David? Niemożliwe-- powiedziała kobieta i odeszła, na co brunet uśmiechnął się.

---Eh... Czemu ona ma cię za aniołka?!-- zapytała dziewczyna.

---Bo nim jestem-- odpowiedział szczerząc się.
---Wracając to David jestem-- powiedział w stone dwóch drugoklasistów.

---Dało się to zauważyć-- odpowiedział Carbonara.

---A ty? Zdradzisz swoje imię? Czy mam ci je nadać?-- zapytał patrząc w oczy biało-włosego.

---Wolę chyba nie poznawać twojego pomysłu więc... Nicollo jestem-- uśmiechnął się młodszy.

---Kurwa a miałem taki fajny pomysł-- powiedział zawiedziony brunet.
---No cóż trudno, a twoja... Koleżanka?

---Emily-- odpowiedziała uprzejmie.

---Taa miło poznać.. czy coś-- mruknął, po czym spojrzał na siwo-włosego.
---Ej Siwy idziemy zająć tyły?

---Jasne-- uśmiechnął się i ruszył w stronę autokaru.

---Idziecie?-- zapytał patrząc na drugoklasistów.

---Mamy siedzieć z wami?-- zapytał biało-włosy.

---Jeśli się nie wstydzisz takiego towarzystwa to zapraszam-- uśmiechnął się po czym ruszył za swoim przyjacielem.

Nicollo spojrzał na brunetkę, a ona kiwnęła głową na znak zgody, po chwili ruszyli za nimi. Gdy podeszli pod autokar spojrzeli na trzecioklasistów.

---Jak chcecie niby wejść do środka skoro jest zamknięte?-- zapytała brunetka.

---O to się kochana nie martw-- mruknął brunet i poszedł gdzieś, po chwili wracając z uśmiechem i kluczykami w ręce.
---Zapraszam do środka-- powiedział otwierając drzwi.

Gdy zajęli miejsca z tyłu autokaru, niepostrzeżenie wyszli z niego, a różnooki zamknął pojazd na klucz.
Natomiast, gdy Erwin, Carbonara i Emily wrócili do Sandry, David udał się w przeciwną stronę.

---Więc o co chodzi z tym ef?-- zapytała brunetka.

---Połączenie klasy o profilu mat-fiz oraz historycznej z powodu zbyt małej ilości uczniów-- odpowiedział pogodnym głosem Sandra.

---Kto jest na jakim?-- zapytał biało-włosy.

---Ja i Erwin na mat-fiz, a David jest na historii. A wy to jaka klasa?

---Dziennikarstwo-- odpowiedziała Emily.

---Ciekawie-- odpowiedział siwo-włosy.
---Co się liczy?-- zapytał.

---Historia i Wos-- odpowiedziała.

---Witam ponownie-- nagle obok nich pojawił się nikt inny jak David Gilkenly.

---Zapraszam na zbiórkę!!-- krzyk kobiety stojącej przy autokarze zakłócił wszystkie rozmowy.

---I żegnam-- mruknął brunet odchodząc.

Gdy zebrane grupy podzieliły się na dwie grupy, czyli na klasę drugą i trzecią, wychowawczynie zaczęły sprawdzać listę obecności wpuszczając wyczytanych do autokaru.

Jako, że Carbonara był najwcześniej na liście ze wszystkich, którzy mieli siedzieć z tyłu to już się tam znajdował. Po kilku minutach pojawił się na miejscu obok niego nikt inny jak pewien brunet o różnobarwnych tęczówkach oczu.

---Siema Nico-- powiedział z uśmiechem, a biało-włosy nieco się zdziwił na zdrobnienie którego użył chłopak.

---Jak myślisz ile zajmie, aby każdy wszedł do środka?-- zapytał młodszy.

---Ocenian że... Długo-- powiedział widząc, że do autokaru wchodzą dopiero osoby z nazwiskiem na "H"

---David! Zajęliście mi miejsce?-- zapytała blondynka podchodząc do nich zdyszana.

---Ja nie-- zaczął.
---Ale Erwin już tak-- dodał widząc jej wyraz twarzy.

---Świetnie to gdzie siedzę?-- zapytała.
---Oh... My się chyba nie znamy-- powiedziała w stronę biało-włosego.

---Racja nie znamy się... Nicollo-- powiedział z lekkim uśmiechem.

---Heidi miło mi-- również uśmiechnęła się.
---To gdzie moje miejsce?-- spojrzała na bruneta, który patrzył w telefon.

---Hm?-- spojrzał na nią.
---Sorry nie słuchałem-- powiedział wrednie, wiedząc że dziewczynę to zirytuje.

---Gdzie siedzę...

---Nie wiem-- odpowiedział szczerze.
---Erwina pytaj-- dodał, na co blondynka się załamała.

Dziewczyna nic już nie odpowiadając usiadła na miejscu przed nimi.
Gdy tylko siwo-włosy wszedł do środka udał się na tyły.

---Heidi! Jesteś-- uśmiechnął się i usiadł obok dziewczyny.

---Cześć Erwin-- powiedziała z lekkim uśmiechem.

---Grzegorz nie będzie dumny...-- mruknął cicho David, co usłyszeć mógł tylko Nicollo.

---Kto to ten Grzegorz..?-- zapytał dość niepewnie, brunet spojrzał na niego i przybliżył się bardziej do niego tak aby mieć pewność, że pozostali nie słyszą.

---To taki chłopak z którym Erwin kręcił przez dobre dwa lata, ale przeprowadził się pod koniec tamtego roku do Niemiec i więcej kontaktu nie mieli-- na ściszony głos Gilkenly'ego, biało-włosy poczuł dreszcz przechodzący po kręgosłupie.

---Oh... Um ciekawa sytuacja-- odpowiedział głośniej niż starszy.

---Czy ja wiem-- wzruszył ramionami.
---Erwin nigdy się nie przyznał-- dopowiedział, na co siwo-włosy spojrzał na niego.

---Do czego?-- zapytał marszcząc brwi, Erwin mierzył wzrokiem bruneta oczekując na odpowiedź. 

---No do tego jakim jest egoistą-- powiedział w stronę siwo-włosego, a gdy tamten odwrócił głowę z prychnięciem, odezwał się szeptem do biało-włosego.
---Nigdy nie przyzna się, że kocha Grzegorza...

--------------------
Witam!

Jak tam samopoczucie?

Dziś rozdział to bardziej dialogi, ale chyba nie jest źle

Pozdrawiam i Kc <3