Aria :

Pod prysznicem, Liamowi udało się wypracować między nami, chwilowe porozumienie. Dałam mu jednak do zrozumienia, że seks nie zawsze zapewni mu moją przychylność. Przez pewien czas, byłam słaba psychicznie i podatna na jego władczość. Był, to okres zaraz po przemianie. Moja Ludzka część próbowała zaakceptować Wilczą. Potrzebowałam wtedy przewodnictwa Liama. Wracając z nim na Ziemię Wilków, i będąc ciągle nazywaną jej Księżniczką, uświadomiłam sobie, że muszę przestać być marionetką w rękach Księcia. Mimo, że zostałam zaakceptowana przez Wilki jeszcze jako człowiek, teraz będąc Wilczycą i wchodząc do Rodziny Królewskiej, nie mogę okazywać słabości. Wilki muszą widzieć we mnie silną, niezależną i nieugiętą Wojowniczkę. Dziś po ceremonii połączenia, poddani dowiedzą się, że może dojść do kolejnej Wielkiej Bitwy. Żeby w razie potrzeby poprowadzić ich do niej, muszę być partnerką Księcia, a nie jego uległą. Liam powiedział mi, że Aron naciska na niego, żeby mnie sobie podporządkował. Starałam się mu wytłumaczyć, że silniejsi będziemy jako partnerzy nie tylko w łóżku, czy w małżeństwie, ale też podczas walki. Widziałam jak toczy ze sobą, wewnętrzny spór. Wkrótce dowiem się jaki był jego wynik..

_

Liam :

Aria dała mi porządny i całkiem logiczny wykład, na temat tego, jak powinna wyglądać relacja między nami. Oboje mamy silne charaktery i żywiołowe temperamenty. Zapomniałem, że to właśnie siła jej mocnego charakteru i niespotykana, jak na Ludzką Rasą odwaga, zwróciły moją uwagę na nią. Po przemianie stała się jeszcze silniejsza. Zamiast ją tłamsić, powinienem być z niej dumny. Moim obowiązkiem jest ją wspierać, a nie odbierać wolną wolę i zmuszać do posłuszeństwa. Z tą myślą wchodzę do gabinetu mojego brata.

-Nie przeszkadzam? - pytam się

-Nie. Akurat miałem zrobić sobie chwilę przerwy. - odpowiada

-Więc dobrze się składa, gdyż chciałem z Tobą porozmawiać. - oświadczam

-Na jaki temat? - dopytuje Aron

-Nie na jaki, a na czyj.

Gestem ręki wskazuje mi fotel przed biurkiem za, którym siedzi. Zajmuję wyznaczone miejsce. Król uważnie mi się przygląda, po czym mówi…

-Aria.

-Tak. - potwierdzam

-Udało Ci się ją przekonać do posłuszeństwa? - pyta

-Jest jedno, małe “ale “.. - mówię

-Jakie?

-Ja nie chcę żeby była mi posłuszna. - tłumaczę

Aron podnosi się ze swojego fotela i opierając wyprostowane ręce na biurku, pochyla się ku mnie. Jego wzrok ciska pioruny.

-Czy wy oboje postaradaliście rozum?! - warczy złowrogo

Również wstaję z fotela, przyjmując taką samą pozycję co Król. Patrząc mu prosto w oczy, odpowiadam..

-Przez to, że naciskałeś na mnie żebym ją sobie podporządkował, dochodziło między nami, do zupełnie niepotrzebnych tarć. Moja Wilczyca ma silny charakter i nie da sobą rządzić. Nie dopuszczę by poddani myśleli, że ich Księżniczka jest słaba. - oświadczam stanowczo

-Wolisz żeby myśleli, że ich Książę jest słaby?! Że pozwala by rządziła nim słabsza płeć?!

Prostuję się i splatam ręce na klatce piersiowej.

-Skoro uważasz, że Wilczyce są słabe, to oznacza, że tak samo myślisz o swojej Królowej. Czy Lisa wie jaki masz do niej stosunek?! Czy matkę swojego pierworodnego uważasz za słabą?!

Moje pytania są zarówno oskarżeniami, które wyraźnie jeszcze bardziej wyprowadzają Arona z równowagi.

-Jak śmiesz! Nie masz prawa mnie oceniać. - warczy

-Dlaczego? Skoro Ty masz prawo, to robić, to i ja mogę.

On również się prostuje. Powietrze w gabinecie robi się lodowate. Na twarzy Arona pojawia się kamienna maska Władcy, nie wyrażająca żadnych uczuć.

-Nie jesteśmy sobie równi. Nie zapominaj o tym, bracie.

Jego słowa mnie ranią. Nasza braterska więź została zamrożona. Chłód z jego serca sięgnął ku mojemu.

-Uwierz, że od tej pory, nigdy o tym nie zapomnę. Po wypełnieniu przepowiedni, zrzeknę się przywilejów związanych z bycia członkiem Rodziny Królewskiej. Nie pozwolę, żeby ktokolwiek wtrącał się w relacje między mną, a moją Wilczycą.

Po tych słowach wychodzę z gabinetu brata, nie oglądając się za siebie. Po chwili jestem w sypialni, którą dzielę z Arią. Dostrzegam ją siedząca w fotelu na balkonie.

-Nie poszło najlepiej, co? - pyta się

-Nie martw się. Wszystko sobie wyjaśniliśmy. - odpowiadam siadając obok

Czuję na sobie jej wzrok, a potem słyszę jak mówi..

-Powinniśmy zacząć szykować się do ceremonii.

-Tak, powinniśmy…

Lecz żadne z nas, nie rusza się z zajętych miejsc…

_

Lisa :

Zmierzam do gabinetu Arona, gdy w korytarzu mija mnie Liam. Przechodzi obok, wogóle mnie nie zauważając. Dziwne… Podchodzę do drzwi gabinetu, które skute są lodem. Budzę w sobie Żywioł Ognia i chwytam za klamkę. Po chwili przekraczam ich próg. Wszystko w gabinecie jest skute lodem. Aron stoi pod oknem, a Żywioł Lodu, którym włada jest wyraźnie widoczny.

-Aronie, co się tu stało? - pytam

Odwraca się ku mnie. Jego oczy są mroźno błękitne, skóra biała niczym śnieg. W takim stanie widziałam go tylko raz. Walczyliśmy wtedy w obronie zamku ze zdrajcami. Aron nie odpowiada na moje pytanie. Mija mnie tak samo jak Liam, jakby mnie nie widział i wychodzi z gabinetu. Do moich uszu dociera charakterystyczny dźwięk zamarzania..

-Nic z tego nie rozumiem,ale stan w, którym znajduje się Król, nie wróży niczego dobrego..

#################

Wybaczcie mi, że tak długo nie dodawałam rozdziału. Mam nadzieję, że ten wam się spodoba ;-)
Chętnie przeczytam wasze opinie co do konfliktu braci. Piszcie komy i gwiazdkujcie. Pozdrawiam ;-)